Intermezzo – Oom agent

Zoals ik al eens eerder heb gezegd (klik hier) heb ik al vanaf m’n vierde een enigszins verstoorde verhouding met oom agent.

Met enige regelmaat heb ik hier dan ook kritisch (klik bijvoorbeeld hier en hier) en badinerend (klik hier en hier) geschreven over de politie. Nu eens een keer alles anders is, voel ik me verplicht daar ook gewag van maken. Al leek het er aanvankelijk op dat ik juist in mijn (voor)oordeel over de sterke arm der wet werd bevestigd. Maar goed, lees hier de e-mail die ik dinsdag zond aan de basiseenheid Horst van de politie:

Geachte heer/mevrouw,

Vanochtend iets voor half twaalf met de auto onderweg naar een rondje rennen in de Kasteelse Bossen (ook wel Kasteelpark Ter Horst genaamd) in Horst, zag ik, rijdend op de Tienrayseweg, in mijn achteruitkijkspiegel dat er een politieauto achter me reed. Niets aan de hand natuurlijk: politieauto’s rijden wel vaker achter me. Toen ik afdraaide naar de parkeerplaats van strandbad Kasteelse Bossen, draaide de politieauto eveneens af. Nog altijd niets aan de hand: waarom zouden politieauto’s niet mogen afdraaien?

Toen ik m’n auto parkeerde, stopte de politieauto schuin achter me, met draaiende motor. Nog steeds niets aan de hand: waarom zouden politieauto’s niet mogen stoppen, al dan niet met draaiende motor? Al vroeg ik me wel af waarom die politieauto op een verder nagenoeg lege parkeerplaats uitgerekend achter mijn auto moest stoppen. Terwijl ik wat spullen in het opbergvak deed, bleef de politieauto staan, nog altijd met draaiende motor. Uit mijn ooghoeken zag ik dat de twee agenten die de auto bemanden mij nauwlettend in de gaten hielden. Er was blijkbaar toch iets aan de hand. Maar wat? Ik bleef naar schatting nog een minuut in m’n auto zitten, terwijl de politieauto bleef staan, nog altijd met draaiende motor, nog altijd met mij observerende agenten.

Daarna stapte ik uit de auto, sloot de portieren en liep langs de politieauto waarvan de motor nog altijd draaide. De agent aan de passagierskant knikte me kort toe en de politieauto reed weg, de parkeerplaats af.

Naar aanleiding van dit voorval heb ik enkele vragen:
- kunt u zich voorstellen dat ik me geïntimideerd voelde door de politieauto met draaiende motor waarin twee agenten me enkele minuten lang bleven observeren?
- is dit een handelwijze die u vaker toepast?
- wat was in mijn geval eigenlijk de aanleiding, de achtergrond of de bedoeling van deze handelwijze? Naar mijn beste weten had ik geen aanleiding gegeven tot deze handelwijze. Mocht dat wel zo zijn, dan zou ik graag alsnog vernemen wat die dan wel was, zodat ik mijn leven in de toekomst kan beteren. Ik vond dit namelijk bepaald geen prettige ervaring;
- zou het niet netjes zijn geweest als de agenten mij ter plekke een verklaring hadden gegeven voor hun handelwijze? Dan had ik er wellicht begrip voor gehad, iets dat ik nu absoluut niet heb.

Eigenlijk had ik deze vragen ter plekke aan de twee agenten moeten stellen, maar op het moment zelf was ik letterlijk met stomheid geslagen en te verbouwereerd om adequaat te reageren.

Hopelijk kunt u door een adequate beantwoording van mijn vragen alsnog mijn ergernis over dit voorval wegnemen.

Met vriendelijke groet,

Wim Moorman

Een dag later ontving ik deze reactie:

Geachte heer Moorman,

Uw vragen zal ik proberen te beantwoorden zodat de ergernis weggenomen kan worden.
Ik kan me voorstellen dat men zich als persoon geïntimideerd voelt als er een opvallende politieauto in de buurt staat en men van hieruit geobserveerd wordt. Op deze plaats komt het echter vaker voor dat er personen met voertuigen vertoeven die controle waardig zijn. Denk hierbij vooral aan jongeren en andere personen die hier vertoeven en afval achter laten.

Om niet meteen tot een controle over te gaan wordt er vaak gekeken hoe de inzittenden reageren en bij het uitstappen is vaak al duidelijk wat de bedoelingen zijn. In uw geval hebben de collega’s allereerst gekeken hoe uw handelen in de auto is (het opbergen van goederen in het opbergvak, wat ook het verbergen van goederen kan zijn) en hierna gezien dat er aan de conditie gewerkt ging worden. Een controle of aanspreken was op dat moment niet aan de orde of noodzakelijk.

Leermoment voor ons is dat we beter eenieder aan kunnen spreken bij bezoeken aan dit soort plekken en hierbij ergernis voorkomen. Ik hoop dat hiermee de ergernissen over dit voorval weggenomen kunnen worden. Indien u nog een nadere toelichting wenst kunt u met ondergetekende contact opnemen.

Met vriendelijke groet,

Bert Versleijen / BE Horst / Politie Limburg-Noord

Of mijn ergernis was weggenomen? Dubbel en dwars! Zo hoort het! Ik werd er zelfs weer een beetje vrolijk van, niet in het minst omdat ik de dienders ook nog een ‘leermoment’ heb kunnen bezorgen. Wie weet – nooit te vroeg juichen – is dit wel de eerste stap op weg van een gestoorde verhouding naar een genormaliseerde verhouding.