Weet u, in een onbewaakt ogenblik denk ik er wel eens over hip te worden en ook te gaan twitteren. Uit de teller op Horst-sweet-Horst blijkt namelijk dat het bezoekersaantal explosief stijgt
du moment dat iemand per tweet melding heeft gemaakt van een behartenswaardige of verfoeilijke bijdrage op Horst-sweet-Horst.
Maar de lust tot twitteren vergaat me weer terstond bij het volgen van een twitterdiscussie als die tussen Thijs Coppus (fractievoorzitter SP in Provinciale Staten van Limburg) en Leon Litjens (CDA-wethouder in Horst) van afgelopen woensdag. Lees mee en huiver:
Coppus:
‘Actiegroep tegen megastal moet bord weghalen. Tja, verschil moet er zijn. In Horst mag alleen het CDA borden plaatsen.’Litjens:
‘Weet je wat ik t ergst vind. Je weet dat wat je schrijft NIET klopt en toch schrijf je t op. als je t vaak genoeg blijft roepen ga je nog in je eigen sprookjes geloven! En volgens mij gebeurd dat al! #Fail #Fail’
Coppus:
‘Het is toch duidelijk war de prioriteiten in Horst liggen? Bij het uiterlijk vertoon dat in het plaatje van de gemeente past.’
Litjens:
‘Herhaal t vaak genoeg en je gaat in je eigen sprookjes geloven. Succes er mee!
Coppus:
‘Beter dan jouw sprookjes ;-)’
Litjens:
‘Tot nu toe zijn die itt jouw sprookjes uitgekomen :)’
Coppus:
‘Ooit komt de dag dat je ons niet meer buiten de deur kunt houden.’
Litjens:
‘Dat zal helemaal afhankelijk zijn van jullie. Net zoals de laatste 2 keer!’
Coppus:
‘Ok, dan worden we gewoon groter dan het CDA.’
Litjens:
‘Volgens mij is dat ook de kern v politiek. Voldoende groot worden om je idealen te bereiken. Succes er mee.’
En dan maar klagen over oppervlakkigheid en de verruwing van de omgangsvormen in de maatschappij. Het zal wel vreselijk ouderwets zijn en je kunt er in deze tijd ongetwijfeld niet meer mee aankomen, maar ik zeg het lekker toch: politici in het algemeen en bestuurders in het bijzonder dienen in mijn ogen in hun openbare uitingen een bepaalde waardigheid en bezonnenheid uit te stralen en met elkaar in discussie te gaan op basis van argumenten. Zowel de waardigheid als de argumenten zijn in bovenstaande kinderlijke discussie ver te zoeken.
‘Ach, je moet het niet zo serieus nemen, het is maar Spielerei.’ Geloof ik graag en ik wil bestuurders en politici beslist niet hun speelkwartier ontzeggen, maar daar hoeft de rest van de wereld toch geen getuige van te zijn?
Al die digitale uitlaatkleppen waar de partijleider niet over hun schouder meeleest hebben ook wel een positieve kant. (De partijleider zal ze vast achteraf op de vingers tikken als het te laat is, daar niet van).
BeantwoordenVerwijderenDe positieve kant is dat je gewoon stemt op degenen die zich ook met de verleiding van Twitter waardig gedragen en nadenken over wat ze er schrijven.