In het stukje van vorige week over Het Overkwartier bleef nog een merkwaardigheid onvermeld: een jachthut. De ervaring heeft me zo langzamerhand wel geleerd dat elk Horster bos van enige importantie over een jachthut beschikt. Nieuw was dat ook bossen zonder enige importantie het blijkbaar niet zonder jachthut kunnen stellen. Waarbij dient opgemerkt dat de hut in Het Overkwartier een vreemde eend in de bijt is – en zo model staat voor het hele bos.
Wat is het geval? De betreffende hut is de eerste toegangsloze Horster hut waarmee ik tot dusverre in aanraking ben gekomen. Geen trap, geen touwladder, geen ankers in de boom.
Hetgeen het vermoeden doet rijzen dat de jager van dienst wel eens een naaste verwant van Karlsson (‘världens bästa Karlsson’) zou kunnen zijn – in dit bos moet je niets voor onmogelijk houden.
Nu we het er toch over hebben, meteen ook maar drie recente toevoegingen aan de onderhand lange lijst van Horster jachthutten. In de Paes, van Horst uit gezien ter linkerzijde van de Grensweg, stond enkele weken geleden deze sleephut:
Intussen bewijst ze vermoedelijk elders goede (dan wel ‘goede’) diensten; hier is ze alweer verdwenen.
Ook in de Paes, maar dan langs het beekje dat ter hoogte van Ashorst de Veld Oostenrijk passeert, trof ik deze, wat lastig te onderscheiden Leitersitz aan:
De meest recente ontdekking deed ik zaterdag in het bosje ten westen van het onverharde deel van de Dijkerheideweg.
Eveneens een Leitersitz, maar in zoverre atypisch dat dit exemplaar zich midden in het bos bevindt, terwijl je jachthutten doorgaans juist aan de randen van het bos tegenkomt.
Op circa honderd meter voor de hut: een voederplaats met maïskolven, bieten en brokjes.
Niet om de dieren stuk voor stuk af te schieten, wel – zo leerde jager J. me vorig jaar – om het wild beter te kunnen beoordelen (aanspreken) op leeftijd en conditie. Maar da’s logisch.
Minder goed, of beter gezegd helemaal niet, kon ik de omgewoelde aarde pal naast de voederplaats verklaren. Sowieso had ik geen lust die aarde met de hand op te gaan graven (ik had m’n schop weer eens thuis laten liggen), maar toen ik er ook nog eens de resten van de vacht van een dier op zag liggen, kon ik de verleiding al helemaal eenvoudig weerstaan. Probleem is alleen dat ik daardoor nog nieuwsgieriger ben geworden naar wat er begraven kan liggen. Is er geen lezer die zich wil opofferen om het mysterie te ontraadselen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten