Mag ik voor de verandering eens een keer een lans breken voor gemeenteraadsleden? Mijn regelmatige gevit maskeert vermoedelijk het respect dat ik wel degelijk heb voor het werk van gemeenteraadsleden. Want dat werk is vaak lang niet zo eenvoudig als wel wordt gedacht. Raadsleden komen soms zelfs voor schier onoplosbare dilemma’s te staan. Neem nu de
gemeenteraadsvergadering van vorige week dinsdag. Aan de orde (agendapunt 9) was de uitbreiding van pluimveebedrijf Van Leendert BV aan de Mackayweg in Tienray. Nadat in een proces van meer dan twee jaar alle noodzakelijke procedures waren doorlopen, moest de gemeenteraad nu zijn fiat geven aan een bestemmingsplanwijziging. ‘Het staartje van een lang traject’, aldus wethouder Birgit Op de Laak.
Voor CDA en Essentie was het zo klaar als een klontje: zij hebben sowieso weinig of geen bezwaren tegen intensieve veehouderij, er was sprake geweest van een zorgvuldig proces en het zou van onbehoorlijk bestuur getuigen de ondernemer nu op het allerlaatste moment nog te dwarsbomen.
Voor D66, PvdA-PK en SP was het allemaal wat minder duidelijk. Zij zetten meer vraagtekens bij de intensieve veehouderij, vonden de omvang van het bedrijf aan de grote kant, vreesden toekomstige uitbreidingen en huiverden voor de effecten van uitbreiding van het bedrijf op de volksgezondheid, de stankhinder en de verkeersdrukte. Maar ja, daar stond ook het een en ander tegenover. Zoals het belang van de ondernemer. Zoals de betrouwbaarheid van de overheid. Een lastige afweging. ‘We staan met de rug tegen de muur’, zo verwoordde Richard van der Weegen (PvdA-PK) de gevoelens van de drie genoemde partijen. Je principieel opstellen en tegenstemmen, maar tevens de verdenking op je laden dat je niet betrouwbaar bent als overheid? Of juist het belang van een betrouwbare overheid vooropstellen en contrecoeur akkoord gaan met iets waar je het eigenlijk helemaal niet mee eens bent? Na een lange worsteling koos D66 voor de eerste optie; PvdA-PK en SP opteerden voor de tweede. Maar het tandenknarsen van alle drie deze fracties moet tot op de Mackayweg in Tienray hoorbaar zijn geweest.
In het licht van het voorgaande was het fors aangezette verwijt van Eric Beurskens (Essentie) aan het adres van D66-woordvoerder Henk Kemperman dat hij zich teveel bezighield met detailvragen, misplaatst. Inderdaad – om met Roy Bouten (PvdA-PK) te spreken – ‘een beetje flauw wegzetten’ van D66. Hetgeen niet wegneemt dat ik ook voor raadslid Eric Beurskens het grootste respect heb.
Voor CDA en Essentie was het zo klaar als een klontje: zij hebben sowieso weinig of geen bezwaren tegen intensieve veehouderij, er was sprake geweest van een zorgvuldig proces en het zou van onbehoorlijk bestuur getuigen de ondernemer nu op het allerlaatste moment nog te dwarsbomen. 
Voor D66, PvdA-PK en SP was het allemaal wat minder duidelijk. Zij zetten meer vraagtekens bij de intensieve veehouderij, vonden de omvang van het bedrijf aan de grote kant, vreesden toekomstige uitbreidingen en huiverden voor de effecten van uitbreiding van het bedrijf op de volksgezondheid, de stankhinder en de verkeersdrukte. Maar ja, daar stond ook het een en ander tegenover. Zoals het belang van de ondernemer. Zoals de betrouwbaarheid van de overheid. Een lastige afweging. ‘We staan met de rug tegen de muur’, zo verwoordde Richard van der Weegen (PvdA-PK) de gevoelens van de drie genoemde partijen. Je principieel opstellen en tegenstemmen, maar tevens de verdenking op je laden dat je niet betrouwbaar bent als overheid? Of juist het belang van een betrouwbare overheid vooropstellen en contrecoeur akkoord gaan met iets waar je het eigenlijk helemaal niet mee eens bent? Na een lange worsteling koos D66 voor de eerste optie; PvdA-PK en SP opteerden voor de tweede. Maar het tandenknarsen van alle drie deze fracties moet tot op de Mackayweg in Tienray hoorbaar zijn geweest. 
In het licht van het voorgaande was het fors aangezette verwijt van Eric Beurskens (Essentie) aan het adres van D66-woordvoerder Henk Kemperman dat hij zich teveel bezighield met detailvragen, misplaatst. Inderdaad – om met Roy Bouten (PvdA-PK) te spreken – ‘een beetje flauw wegzetten’ van D66. Hetgeen niet wegneemt dat ik ook voor raadslid Eric Beurskens het grootste respect heb.
'De raadsleden, zij snappen het niet'
BeantwoordenVerwijderenLees De Echo van 12-05