Intermezzo – Open brief (1)

Horst, 15 juli 2008

Geachte heer Van Rooij,

Ik kan me voorstellen dat de schrik u om het hart slaat bij het zien van deze foto’s. Dat u denkt: ‘Heb ik eindelijk eens een paar weken vakantie, word ik zomaar afgezet als burgemeester.’ Dat u denkt: ‘Afgezet worden is nog tot daar aan toe, maar opgevolgd worden door de eerste de beste blogger die tot in het oneindige heeft zitten zeuren over de kleinste pietluttigheden in ons straatnaambordenbeleid en vervolgens zonder ook nog maar iets gepresteerd te hebben zomaar een straat naar zich vernoemd krijgt, is toch wel het toppunt.’ Dat u denkt: ‘Weliswaar gaat het maar om een voetpad en ontbreekt een toegevoegde regel onder het bordje, maar toch: was dat nu allemaal wel nodig?’
Welnu, edelachtbare burgemeester, ik kan u geruststellen. U bent niet afgezet en er is geen voetpad naar mij vernoemd. Het betreffende voetpad én het straatnaambordje bestaan wel, maar ze bevinden zich op veilige afstand: diep verscholen in de bossen van het Achterhoekse dorp Wehl. Mijn overgrootvader Herman Moorman was daar van 1922 tot 1934 burgemeester. Dat ik het niet verder heb geschopt dan eenvoudig blogger zegt vrees ik veel over het verval van de Moorman-dynastie, maar hoe hard ook: de feiten moeten onder ogen worden gezien.

Overigens: de man op de derde foto is mijn vader Jun, die het ten minste nog tot gemeenteraadslid in Horst wist te schoppen. De kinderen op de onderste foto zijn mijn nichtje Ida en mijn neefje Tom, voor wie wellicht een grote toekomst is weggelegd – maar dat zijn dan weer geen Moormannetjes maar Heijligersjes. Merk trouwens ook de verschillen in schrijfwijze en belettering op - Horst staat in dat opzicht duidelijk niet alleen.

In de verwachting u hiermee voldoende op uw gemak te hebben gesteld, verblijf ik,

Met vriendelijke groet,

Wim Moorman