Intermezzo – De visboer en het kruidenvrouwtje

Had ik maar een echt vak geleerd. Filmmaker bijvoorbeeld. Dan was mijn kostje na afgelopen donderdag wel gekocht. Op die dag publiceerde De Echo van Horst namelijk een artikel aan de hand waarvan zelfs een matig getalenteerde regisseur een geheide kaskraker zou weten te maken. Vierhonderdtwintig woorden telt het artikel slechts, desondanks ben ik er zeker van dat er een avondvullende film uit te destilleren is – en al helemaal als ook de op de website van De Echo verschenen reacties op het artikel in het scenario worden verwerkt.Ik ga het verhaal van de animositeit tussen de ambulante visboer en het Meterikse kruidenvrouwtje – want daarom gaat het – hier niet opnieuw oplepelen. Ik zou zeggen: lees het artikel in De Echo en de reacties daarop gewoon nog eens rustig door en probeer de filmische potentie te herkennen. Omdat ik de mij zelf opgelegde grens van vierhonderd woorden per stukje niet al te zeer wil overschrijden, beperk ik mij hier tot een opsomming van zeven elementen waarmee een regisseur iets moet kunnen:
1. de frustratie van René Gommans die, telkens als hij op vrijdagmiddag met zijn viskar arriveert bij het pleintje voor de kerk in Meterik, wordt geconfronteerd met een auto die op zíjn plek staat geparkeerd;
2. de ergernis bij Miep Zaalberg, uitbaatster van De 3 Vrouwen, de aan hetzelfde pleintje gevestigde winkel en salon van Bloesem Remedies Nederland die elke vrijdagmiddag meerdere parkeerplaatsen in beslag ziet worden genomen door de viskar van Gommans;3. de woede van Gommans als hij ontdekt dat zíjn plek negen van de tien keer wordt ingenomen door een auto die toebehoort aan de uitbaatster, de zoon van de uitbaatster dan wel een klant van De 3 Vrouwen;
4. de walging van de fijnbesnaarde theelepelvrouwtjes die onder leiding van Miep Zaalberg juist zijn begonnen aan een ontdekkingsreis door de wereld van het vrouwelijke als Gommans tal van meer of minder expliciete verwijzingen naar het vrouwelijk geslachtsdeel schreeuwend in De 3 Vrouwen verhaal komt halen;
5. de totale vertwijfeling waaraan de marktmeester ten prooi valt als hij zijn zoveelste bemiddelingspoging heeft zien stranden;
6. de angst van fietsers om verwijten naar hun hoofd geslingerd te krijgen als ze – om de rood-wit gestreepte paaltjes te ontwijken – te dicht langs de woning van de Zaalbergs fietsen; 7. de vileine spot waarmee de lokale bevolking – die massaal partij heeft gekozen voor Gommans – Miep Zaalberg betitelt als ‘burgemeester van Meterik’.Ik ga de kerstdagen toch maar benutten om na te denken over de vraag of ik me zal laten omscholen tot filmregisseur.