Niemand zal me er van kunnen verdenken dat ik een trapveldjeshater ben. Sterker: meer dan eens heb ik hier mijn voorliefde voor
trapveldjes beleden. Hoe kan het dan dat het me droef te moede werd toen ik afgelopen dinsdag in
Dagblad De Limburger las dat Horst over enkele maanden een voetbalveldje rijker zal zijn? Omdat het is gepland op de plaats waar lange tijd een skatebaan was gepland, tussen de Van Merwijckstraat en de A73.
Koudwatervrezende buurtbewoners wisten de komst van de skatebaan te verhinderen door jarenlang dwars te liggen. Nu krijgen ze dan een voetbalveldje dat tevens geschikt is voor hand- en basketbal. Een volstrekt misplaatste beloning voor burgerlijke ongehoorzaamheid – anders kan ik het echt niet zien.
Zoals al
eerder gezegd zijn de buurtbewoners de grootste boosdoeners. Toch kunnen ook vraagtekens worden gezet bij de handelwijze van verantwoordelijk wethouder Marcella Dings-Polderman. Ik neem graag aan dat de skatebaan een lastig dossier is en als de wethouder in afscheidsinterviews zegt het jammer te vinden dat de aanleg van een skatebaan niet is gerealiseerd, geloof ik haar op haar woord. Van de andere kant: als vier jaar onvoldoende zijn om een skatebaan te realiseren, is er dan geen sprake van een gebrek aan doortastendheid? Is het niet een beetje gemakkelijk om – in
De Echo van Horst – bij het scheiden van de markt te pleiten voor een onderzoek naar de wensen van de skatende jeugd, nadat je dat vreemd genoeg blijkbaar vier jaar achterwege hebt gelaten? Is het niet een tikkeltje zelfgenoegzaam als je – in
Dagblad De Limburger – zegt blij te zijn dat ‘dit vlekje’ (het conflict met de buurtbewoners) nu is weggewerkt en dat je met het voetbalveldje bovendien goedkoper uit bent en meer jongeren bereikt? Getuigt het van tact als je de skatebaanloze jeugd vijf jaar lang bij het gemeentehuis laat skaten en het dan plotsklaps
onmogelijk maakt,
terwijl nota bene volgens een collega-wethouder een oplossing voor de skatebaanproblematiek in zicht is?
Uit welk budget wordt trouwens geput voor dat voetbalveldje, toch niet uit dat voor de skatebaan?
Koudwatervrezende buurtbewoners wisten de komst van de skatebaan te verhinderen door jarenlang dwars te liggen. Nu krijgen ze dan een voetbalveldje dat tevens geschikt is voor hand- en basketbal. Een volstrekt misplaatste beloning voor burgerlijke ongehoorzaamheid – anders kan ik het echt niet zien.
Zoals al eerder gezegd zijn de buurtbewoners de grootste boosdoeners. Toch kunnen ook vraagtekens worden gezet bij de handelwijze van verantwoordelijk wethouder Marcella Dings-Polderman. Ik neem graag aan dat de skatebaan een lastig dossier is en als de wethouder in afscheidsinterviews zegt het jammer te vinden dat de aanleg van een skatebaan niet is gerealiseerd, geloof ik haar op haar woord. Van de andere kant: als vier jaar onvoldoende zijn om een skatebaan te realiseren, is er dan geen sprake van een gebrek aan doortastendheid? Is het niet een beetje gemakkelijk om – in De Echo van Horst – bij het scheiden van de markt te pleiten voor een onderzoek naar de wensen van de skatende jeugd, nadat je dat vreemd genoeg blijkbaar vier jaar achterwege hebt gelaten? Is het niet een tikkeltje zelfgenoegzaam als je – in Dagblad De Limburger – zegt blij te zijn dat ‘dit vlekje’ (het conflict met de buurtbewoners) nu is weggewerkt en dat je met het voetbalveldje bovendien goedkoper uit bent en meer jongeren bereikt? Getuigt het van tact als je de skatebaanloze jeugd vijf jaar lang bij het gemeentehuis laat skaten en het dan plotsklaps onmogelijk maakt,
terwijl nota bene volgens een collega-wethouder een oplossing voor de skatebaanproblematiek in zicht is? 
Uit welk budget wordt trouwens geput voor dat voetbalveldje, toch niet uit dat voor de skatebaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten