‘Drachten heeft een keer recht op een apart stukje’, schreef ik
twee weken geleden. Sneller dan gepland is dat stukje er nu. Aanleiding vormt een bijdrage van Henk Kemperman tijdens de gemeenteraadsvergadering van vorige week. Het D66-raadslid hield een inspirerende beschouwing over Horster rotondes en de hiërarchische ordening van de verschillende soorten verkeersdeelnemers (klik
hier, ga vervolgens naar agendapunt 3 en klik door naar 1.03.36). En laten die thema’s nu juist de aanleiding voor mijn bezoek aan Drachten zijn geweest!
Drachten stond al jaren op mijn verlanglijstje. Vooral vanwege
Hans Monderman (1945-2008), verkeerskundige en bedenker van het concept
Shared Space. Dat komt er kort samengevat op neer dat de verkeersveiligheid gebaat is bij zo min mogelijk verkeersborden en verkeerslichten. Hoe minder regels, hoe minder ongelukken. Alle verkeersdeelnemers delen dezelfde ruimte op voet van gelijkheid. Om ongelukken te voorkomen, worden ze gedwongen oogcontact met elkaar te zoeken. Klinkt geweldig, vindt u niet? Monderman paste de theorie van
Shared Space (waarover bijvoorbeeld
hier meer te lezen valt) onder meer toe op het Laweiplein, een drukke kruising in Drachten. En dat Wonder van Drachten (klik onder meer
hier) wilde ik dus wel eens met eigen ogen aanschouwen.
Beantwoordde het plein aan m’n hooggestemde verwachtingen? Zo spectaculair als ik het me had voorgesteld, was het helaas niet. Zo had ik beslist geen haaientanden verwacht. En of dat gelijkheidsideaal (dat mij uiteraard zeer aanspreekt) nu helemaal uit de verf komt? Mijn indruk, opgedaan op een rustige zondagnamiddag, is dat de automobilist het hier ondanks alles toch nog voor het zeggen heeft. Waarbij opgemerkt dient te worden dat ik voor een afgewogen oordeel niet de meest aangewezen persoon ben omdat ik het Laweiplein van vóór de Shared Space-behandeling niet ken.
Wat in elk geval wel meteen opvalt: de weldadige visuele rust als verkeersborden en verkeerslichten ontbreken. En het belangrijkste van alles: bij een grotere verwerkingscapaciteit van het verkeer is het aantal ongelukken teruggedrongen. Vreemd dus dat dit concept zo weinig navolging heeft gekregen. Waarom is er bijvoorbeeld in Horst geen Shared Space-rotonde te vinden? Nooit overwogen? Gewogen en te licht bevonden? Waarom niet alsnog een poging gewaagd?
Viel er in Drachten behalve de Laweipleinrotonde nog meer opmerkelijks te aanschouwen? Wat dacht u van opmerkelijke parkeerplaatsen,
een blauwgeverfde straat,
een molen waarvan de wieken zijn behangen met lege flessen
en vijfhonderd
rode mieren die op het wegdek en op trottoirs zijn aangebracht?
Ik zei het twee weken geleden toch al?
Ook Drachten ist eine Reise wert. En toen kwam ik er via de column van Arjan Peters in
De Volkskrant van vorige week zaterdag ook nog achter dat ik de tentoonstelling
Thijs/Evert Rinsema tijdgenoten & Dada (over twee plaatselijke schoenmakers annex kunstenaars die in april 1923 een optreden van de grote dadaïst Kurt Schwitters organiseerden) in
Museum Dr8888 had gemist. Gelukkig loopt ze nog tot en met 17 juli.
Drachten ist also eine erneute Reise wert, maar beloof me dat u nu alvast luistert naar
deze montage van geluidsclips van Kurt Schwitters. Het zal uw leven verrijken.
Drachten stond al jaren op mijn verlanglijstje. Vooral vanwege Hans Monderman (1945-2008), verkeerskundige en bedenker van het concept Shared Space. Dat komt er kort samengevat op neer dat de verkeersveiligheid gebaat is bij zo min mogelijk verkeersborden en verkeerslichten. Hoe minder regels, hoe minder ongelukken. Alle verkeersdeelnemers delen dezelfde ruimte op voet van gelijkheid. Om ongelukken te voorkomen, worden ze gedwongen oogcontact met elkaar te zoeken. Klinkt geweldig, vindt u niet? Monderman paste de theorie van Shared Space (waarover bijvoorbeeld hier meer te lezen valt) onder meer toe op het Laweiplein, een drukke kruising in Drachten. En dat Wonder van Drachten (klik onder meer hier) wilde ik dus wel eens met eigen ogen aanschouwen. 
Beantwoordde het plein aan m’n hooggestemde verwachtingen? Zo spectaculair als ik het me had voorgesteld, was het helaas niet. Zo had ik beslist geen haaientanden verwacht. En of dat gelijkheidsideaal (dat mij uiteraard zeer aanspreekt) nu helemaal uit de verf komt? Mijn indruk, opgedaan op een rustige zondagnamiddag, is dat de automobilist het hier ondanks alles toch nog voor het zeggen heeft. Waarbij opgemerkt dient te worden dat ik voor een afgewogen oordeel niet de meest aangewezen persoon ben omdat ik het Laweiplein van vóór de Shared Space-behandeling niet ken. 
Wat in elk geval wel meteen opvalt: de weldadige visuele rust als verkeersborden en verkeerslichten ontbreken. En het belangrijkste van alles: bij een grotere verwerkingscapaciteit van het verkeer is het aantal ongelukken teruggedrongen. Vreemd dus dat dit concept zo weinig navolging heeft gekregen. Waarom is er bijvoorbeeld in Horst geen Shared Space-rotonde te vinden? Nooit overwogen? Gewogen en te licht bevonden? Waarom niet alsnog een poging gewaagd? 
Viel er in Drachten behalve de Laweipleinrotonde nog meer opmerkelijks te aanschouwen? Wat dacht u van opmerkelijke parkeerplaatsen, 
een blauwgeverfde straat, 
een molen waarvan de wieken zijn behangen met lege flessen 
en vijfhonderd rode mieren die op het wegdek en op trottoirs zijn aangebracht? 
Ik zei het twee weken geleden toch al? Ook Drachten ist eine Reise wert. En toen kwam ik er via de column van Arjan Peters in De Volkskrant van vorige week zaterdag ook nog achter dat ik de tentoonstelling Thijs/Evert Rinsema tijdgenoten & Dada (over twee plaatselijke schoenmakers annex kunstenaars die in april 1923 een optreden van de grote dadaïst Kurt Schwitters organiseerden) in Museum Dr8888 had gemist. Gelukkig loopt ze nog tot en met 17 juli. 
Drachten ist also eine erneute Reise wert, maar beloof me dat u nu alvast luistert naar deze montage van geluidsclips van Kurt Schwitters. Het zal uw leven verrijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten