Intermezzo – Sint-Annakapel

Enkele weken geleden stond er tot tweemaal toe een foto in Dagblad De Limburger van de na de stormschade van vorig jaar in oude luister herstelde Sint-Annakapel. Hoewel duidelijk van elkaar verschillend, hadden de twee foto’s één overeenkomst: ze waren gemaakt met de blik gericht op het zuidoosten. Kijk, ik kan dat ook, natuurlijk niet zo goed als de professionele fotografen van de krant, maar het gaat om het idee:

Wat we zien, is een idyllisch tafereeltje, met een oorspronkelijk misschien wel zeventiende-eeuws kapelletje, omringd door vier linden, op een (kunstmatig) heuveltje in een pastorale omgeving. Een plekje om verliefd op te worden, om de Floriade voor links te laten liggen, om meteen voor in de auto te springen en er naartoe te karren.

Mochten zulke gedachten u daadwerkelijk bekruipen, dan wil ik u bij dezen graag uit de droom helpen. Word maar op iets of iemand anders verliefd, ga eventueel naar de Floriade, spring in uw benenwagen om uw eigen omgeving te verkennen of ga desnoods op uw hoofd staan. Maar ga alsjeblieft niet naar de Sint-Annakapel, want ik garandeer u: met bovenstaande foto’s in het achterhoofd komt u van een kouwe kermis thuis. Een idyllisch tafereeltje in een pastorale omgeving? Een cultuurhistorisch eilandje in een versteende zee, zul je bedoelen. 35 jaar geleden had u hier moeten zijn; nu is het de fotografische schijn die bedriegt. De naakte waarheid ziet er vooral zo uit:

En zo:

En zo:

In 1983 heette het in Veldkruisen en veldkapellen in Horst al: ‘In 1978, toen de gemeente Horst grond verkocht aan het keramische bedrijf Nedimex, is het industrieterrein Horst het aloude kapelletje wel heel dicht genaderd.’ En dat was nog maar het begin. Het slingerende veldweggetje dat vanaf de Dr. Van de Meerendonkstraat door het open veld naar de kapel leidde, was er op dat moment nog. Tien jaar later was het verzwolgen door asfalt, stenen en beton. Waardoor de kapel werd gereduceerd tot schaamlap (of in dit verband wellicht passender: lendendoek).

Eigenlijk best een knap staaltje: het kapelletje opofferen aan de vooruitgang en het toch intact laten. Bij het kruis aan de Gortmolenweg is trouwens – misschien met nog wel meer succes – precies dezelfde tactiek toegepast.

Ja, ja, wij Horstenaren zijn best goed in creatief ruimtelijk ordenen.