Natuurlijk vergis ik me niet. Ik heb het niet wetenschappelijk onderzocht, maar toch weet ik vrij zeker dat je in deze dreven nog tien jaar geleden vreemd, of in elk geval meewarig, werd aangekeken als je iemand een goede / goeie / gooje / góje roetsj wenste. Doe je dat nu, dan ben je de getapte jongen. Ben je helemaal van deze tijd en stijg je in aanzien.
Zeker als je het ook nog twittert. Aanbeveling voor asielzoekers: ga ergens op een dak staan, schreeuw ‘goede / goeie / gooje / góje roetsj’ en niemand zal je ooit nog lastigvallen met een begrip als inburgering.
Hoe heeft het zover kunnen komen? Goeie vraag. Wezenlijker lijkt me een andere vraag: hoe komen we er weer vanaf? Want allemaal goed en wel met die nep-Duitsers uit Kerkrade en omstreken,
hun inbreuk op onze identiteit laten we ons toch niet zomaar welgevallen? Het vervelende is alleen dat er nauwelijks alternatieven zijn voor de goede / goeie / gooje / góje roetsj. Ik bedoel: als ‘prettige jaarwisseling’ en ‘een zalig uiteinde en een goed begin’ je enige serieus te nemen concurrenten zijn, dan heb je eigenlijk al bij voorbaat gewonnen.
Toch ligt de oplossing veel dichter bij huis dan u denkt. Eén letter slechts maakt het verschil tussen meeloper en voorloper, tussen epigonisme en authenticiteit. Welke? De j. Zò bót ás en hiëp, bladzijde 64, vierde vetgedrukte woord: roetse. Betekenis: slöjje (örges vánâf).
Begrepen? Wij in Horst roetsjen niet, wij roetsen. En nu allemaal: ‘Roetsen’. Zeg mij na: ‘Ik wèns ow enne góje roets.’ ‘Ik wèns ow enne góje roets.’ Wat is dat? Hoor ik daar iemand zeggen ‘Ik wèns ow en gój roets’? Moet u mee opletten, hoor, kan tot enorme misverstanden – en erger – leiden. ‘En roets’ is ‘en hiël vlotte meid’ (Zò bót ás en hiëp, bladzijde 64, tweede vetgedrukte woord). Dus nog één keer, om het aan te leren: ‘Ik wèns ow enne góje roets’. 
Als we nu ook nog iets beters kunnen verzinnen voor het vele malen ergere ‘de beste wensen’ ben ik helemaal een gelukkig man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten