op het pleintje tussen de kerk en het voormalig gemeentehuis in Meerlo. Hoop blijven houden. Inderdaad. Het geduld is nog niet eens zo lang op de proef gesteld als je nagaat dat het pas enkele maanden geleden is dat die bijzondere bank plaats moest maken voor deze karakterloze catalogusbank.
Niet dat die bijzondere bank is herplaatst – dat zou ook wat veel gevraagd zijn – maar wel heeft het pleintje een nieuwe blikvanger gekregen. 
Een strakke blauwe metalen i, die binnenkort toeristische informatie gaat uitbraken, trekt voortaan alle aandacht naar zich toe. Geen verslechtering als je het mij vraagt. Dagdromend denk je dan: ‘Wat zouden die strakke blauwe metalen i en die eigenwijze witte metalen bank perfect bij elkaar hebben gepast.’ Maar je kunt ook teveel willen.
Verder vraag je je af hoe zoiets nu tot stand komt. Iemand beslist om die witte bank te (laten) verwijderen. Waarom? Iemand beslist dat er twee van die houten dertien-in-een-dozijnbanken voor in de plaats komen. Waarom?
Iemand beslist dat er een strakke blauwe metalen i moet komen. Waarom?
Gaat achter dit alles een bepaald beleid schuil? Was de blauwe i oorspronkelijk misschien wel speciaal ontworpen voor de witte bank? Of is de blauwe i een compensatie voor het verdwijnen van de witte bank? Of is hier sprake van een opeenvolging van ad hocbeslissingen? Mijn gevoel zegt me dat dit laatste het geval is. Dat geeft te denken. (Voor de goede orde: niet mijn gevoel geeft te denken – dat vind ik tenminste – maar die mogelijke of zelfs waarschijnlijke opeenvolging van ad hocbeslissingen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten