Maar de woonkamer lag aan de Prinses Margrietstraat 
en de badkamer en de volière aan de Westerholtstraat. 
Vooral opa pronkte met die ligging aan drie straten. Een gelegenheid om er gewag van te maken liet hij zelden passeren. Als het huis ooit een naam had gekregen dan had het ongetwijfeld ‘Huis aan Drie Straten’ geheten. Maar er was een keerzijde. Behalve een grote kindervriend en een gepassioneerd voetballiefhebber was opa ook iemand die maar wat trots was op zijn tot in de puntjes bijgehouden en aan drie straten gelegen tuin. De tuinliefhebber in hem won het altijd van de kindervriend en voetballiefhebber. Dat betekende dat als er een bal in zijn tuin terechtkwam, hij steevast in woede ontstak. Met een tuin aan drie straten (en een grote schare straatvoetballers – er werd in de jaren zeventig en tachtig heel wat gestraatvoetbald in de toen nog kinderrijke Norbertuswijk) gebeurde dit helaas vrij regelmatig. Overigens was opa behalve kinder-, voetbal- en tuinliefhebber ook nog vogelliefhebber. Dat huis en tuin aan drie straten en dus behoorlijk in het zicht lagen, heeft hem er nooit van kunnen weerhouden tot op hoge leeftijd in het najaar vogels te vangen. Een illegale activiteit die nimmer door de politie is opgemerkt, hoewel ik me niet kan voorstellen dat die takkenbossen op het dak van de bungalow nooit tot enige argwaan hebben geleid.
Laat u trouwens niet op een verkeerd been zetten door deze misschien wat minder vleiende herinneringen aan opa: hij was een geweldige grootvader!
Opa is inmiddels alweer meer dan elf jaar geleden overleden, maar Julianastraat 49 bestaat – zij het in drastisch gewijzigde vorm – nog altijd. En nog altijd ligt dit huis aan drie straten.
Wat ik me nu afvraag: zou er één ander huis in Horst te vinden zijn waarvan ditzelfde kan worden gezegd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten