zondag 6 oktober 2019

Intermezzo – Jan Holthuis

Gekend? Nee, ik zou niet durven beweren dat ik hem heb gekend. Wel meegemaakt. M’n hele leven lang.

Als mijn huisarts, die me als puber onzeker maakte door m’n voetbalblessures steevast met hun Latijnse naam aan te duiden, in de onjuiste veronderstelling dat ik als gymnasiast dan wel zou begrijpen wat eraan haperde. Als erudiet die het maar moeilijk kon vatten dat mensen, mannen vooral, voor hun plezier achter een bal aanrennen. Als huisarts-in-ruste die eerst m’n zieke vader, met wie hij eerder op gezette tijden lange wandelingen in de Ardennen had gemaakt, en daarna m’n zieke moeder regelmatig kwam bezoeken.


Als selfmade kunsthistoricus met een encyclopedische kennis van alles met betrekking tot kerkelijke kunst en cultuur. Als meesterlijk anekdote-verteller. Als kritisch volger van onze lokale bestuurderen en meer in het bijzonder de representanten van die ene dominante partij (hoewel ik niet helemaal uitsluit dat hij desondanks op die partij stemde). Als onvermoeibaar ijveraar voor en vurig verdediger van architect Alphons Boosten en diens finale meesterwerk, de Sint-Lambertuskerk. Als grootste kenner, duider en bewonderaar van de middeleeuwse heiligenbeelden in diezelfde kerk.


Als tijdgenoot van en bevlogen verteller over voormalig deken Leonard Debye (1897-1975), voor wie hij, denk ik, bewondering en ontzag koesterde, maar die, denk ik, soms ook ongrijpbaar voor hem was. Als meest vooraanstaand beschermheer van kruisen en kapellen in Horst. Als gedesillusioneerd beschermheer van het Gortmolenkruis, de Risseltkapel en vooral de Sint-Annakapel vanwege de aantasting van hun landschappelijke omgeving.


Als niet-aflatend strijder voor behoud van het atrium van de Sint-Lambertuskerk.


Als, nog geen drie weken geleden, rolstoelende voorganger in wat wel een processie leek op de Gastendonkstraat, bij de Risseltkapel.


Vorige week is de reus geveld, 94 jaar oud. Kunnen we niet afspreken dat als eerbetoon het atrium van de Sint-Lambertuskerk voor eeuwig behouden blijft?

2 opmerkingen:

  1. In het stukje van Wim kwam de volgende zin voor: ‘Als kritisch volger van lokale bestuurders en meer in het bijzonder representanten van die ene dominante partij’. Inderdaad dat was Jan Holthuijs bij uitstek. Ik was koud wethouder, Riet Bakker had haar visie over Horst-centrum gedeponeerd en inderdaad iedereen (en ook ik) was ervan overtuigd: “Het Atrium moet open”. In media had ik mij hierover ook uitgesproken. Vervolgens kreeg ik een telefoontje van Jan Holthuis met de vraag of hij mij een rondleiding mocht geven door de Lambertuskerk. Ik heb vervolgens een zeer fascinerende middag gehad waarbij ik heel veel gehoord heb over het hoe en wat van de Lambertuskerk en sindsdien ben ik een fervent voorstander dat het Atrium moet blijven en besef ik wat voor een bijzonder gebouw de Lambertuskerk is. We moeten die architectonische kwaliteit juist gebruiken i.p.v. beperken!

    Van Jan heb ik o.a. geleerd is wat de functie van het Atrium is. Daarnaast heb ik bij vrolijke en trieste gebeurtenissen zelf de meerwaarde van het Atrium ervaren. Het Atrium is een voorportaal dat je een moment van rust geeft in een drukke omgeving en je de tijd en ruimte geeft voordat je de kerk ingaat voor die verdrietige of blijde gebeurtenis.

    Jan Holthuijs kon het verhaal over de Lambertuskerk op een bijzondere en mooie manier vertellen waardoor je een voorstander werd EN bleef.

    Jan onderstreept hiermee het belang aan van ‘Storytelling’. Laten we zorgen dat dit blijft gebeuren zodat we veel meer dan nu weten wat de bijzonderheden in onze eigen omgeving zijn i.p.v. wat bijzonder is op andere plaatsen die in Verweggistan liggen.

    Groet Leon

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Wim,
    Tja, respect voor rituelen en ook enige kennis van geschiedenis blijkt bijna verloren te raken onder de huidige 'jongere' generatie. We moesten meer pilaren zoals Jan Holthuis hebben voor onze huidige samenleving!
    Met vriendelijke groet,
    Mariette

    BeantwoordenVerwijderen