‘Het kwam aan als een mokerslag’ klinkt me iets te pathetisch, maar pijnlijk getroffen was ik in elk geval wel door de
reactie van Peter op het stukje over de Maïsboulevard van
vorige week maandag.
Daarin beweerde ik met grote stelligheid dat Horst aan de Maas behalve over wegen, straten, lanen, banen, pleinen, hoven, paden, dijken en singels nu voor het eerst ook over een boulevard beschikte. Was ik maar zo verstandig geweest een veiligheidsclausule in te bouwen in de vorm van ‘volgens mij’ of ‘bij mijn weten’. Dan was de door Peter uitgedeelde klap (
‘We hadden in Horst al jaren een officieuze boulevard: namelijk de Anita Wagenaar Boulevard, in de Klompenmakerstraat’) ongetwijfeld minder hard aangekomen. Wat het allemaal nog erger maakt: Peter had me al ruim een half jaar geleden, op 23 maart, op het bordje in de Klompenmakerstraat gewezen.
Mij restte weinig anders dan de ongetwijfeld zwaar beledigde bewoner(s) van de woning aan de Klompenmakerstraat (misschien Anita zelf wel?) mijn oprechte excuses aan te bieden voor deze blunder van de eerste orde. Vrijdagmiddag was het zover. Met lood in de schoenen maakte ik de zware gang naar de Klompenmakerstraat, voorbereid op een schrobbering van heb ik jou daar. Maar wat een opluchting: Anita (ja, ze woont er zelf) en haar vriend Mario bleken de zaak gelukkig sportief op te vatten. Van enige gekrenktheid viel althans niets te bespeuren. Vergis ik me, of waren ze zelfs enigszins vereerd met de plotse aandacht voor het bordje? Dat was trouwens een cadeau van Mario geweest, kort nadat ze elkaar hadden leren kennen, nu ruim tien jaar geleden. Daarmee had hij exact de juiste snaar getroffen bij Anita: ‘Een naar mij vernoemde straat had me altijd al leuk geleken.’ Vanzelfsprekend was het bordje meegegaan toen ze van Rotterdam naar Horst waren verhuisd. In de drie maanden dat ze in de Vinkenstraat woonden, hadden ze het niet opgehangen, maar hier in de Klompenmakerstraat, waar ze sinds augustus 2000 wonen, wel. Vooral in het begin had het heel wat bekijks gehad, nu was iedereen er wel aan gewend. En weet je wat het mooie was? Ze ontvingen regelmatig post met de adressering ‘Anita Wagenaar Boulevard’!
Tenslotte had ik nog willen vragen of ze hun Rotterdamse connecties niet konden aanwenden om ervoor te zorgen dat VVV woensdag De Kuip met een overwinning verlaat. Bij nader inzien heb ik die vraag toch maar achterwege gelaten. Had ik misschien in één klap alle goodwill mee tenietgedaan die ik in de voorgaande minuten had opgebouwd. En dat was het me nu ook weer niet waard. VVV verliest toch wel.
Daarin beweerde ik met grote stelligheid dat Horst aan de Maas behalve over wegen, straten, lanen, banen, pleinen, hoven, paden, dijken en singels nu voor het eerst ook over een boulevard beschikte. Was ik maar zo verstandig geweest een veiligheidsclausule in te bouwen in de vorm van ‘volgens mij’ of ‘bij mijn weten’. Dan was de door Peter uitgedeelde klap (‘We hadden in Horst al jaren een officieuze boulevard: namelijk de Anita Wagenaar Boulevard, in de Klompenmakerstraat’) ongetwijfeld minder hard aangekomen. Wat het allemaal nog erger maakt: Peter had me al ruim een half jaar geleden, op 23 maart, op het bordje in de Klompenmakerstraat gewezen.
Mij restte weinig anders dan de ongetwijfeld zwaar beledigde bewoner(s) van de woning aan de Klompenmakerstraat (misschien Anita zelf wel?) mijn oprechte excuses aan te bieden voor deze blunder van de eerste orde. Vrijdagmiddag was het zover. Met lood in de schoenen maakte ik de zware gang naar de Klompenmakerstraat, voorbereid op een schrobbering van heb ik jou daar. Maar wat een opluchting: Anita (ja, ze woont er zelf) en haar vriend Mario bleken de zaak gelukkig sportief op te vatten. Van enige gekrenktheid viel althans niets te bespeuren. Vergis ik me, of waren ze zelfs enigszins vereerd met de plotse aandacht voor het bordje? Dat was trouwens een cadeau van Mario geweest, kort nadat ze elkaar hadden leren kennen, nu ruim tien jaar geleden. Daarmee had hij exact de juiste snaar getroffen bij Anita: ‘Een naar mij vernoemde straat had me altijd al leuk geleken.’ Vanzelfsprekend was het bordje meegegaan toen ze van Rotterdam naar Horst waren verhuisd. In de drie maanden dat ze in de Vinkenstraat woonden, hadden ze het niet opgehangen, maar hier in de Klompenmakerstraat, waar ze sinds augustus 2000 wonen, wel. Vooral in het begin had het heel wat bekijks gehad, nu was iedereen er wel aan gewend. En weet je wat het mooie was? Ze ontvingen regelmatig post met de adressering ‘Anita Wagenaar Boulevard’! 
Tenslotte had ik nog willen vragen of ze hun Rotterdamse connecties niet konden aanwenden om ervoor te zorgen dat VVV woensdag De Kuip met een overwinning verlaat. Bij nader inzien heb ik die vraag toch maar achterwege gelaten. Had ik misschien in één klap alle goodwill mee tenietgedaan die ik in de voorgaande minuten had opgebouwd. En dat was het me nu ook weer niet waard. VVV verliest toch wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten