Actualisatie – Frustratiebordjes (1)

Op 20 juli van het vorig jaar formuleerde ik de criteria waaraan mijn ideale frustratiebordje voldoet. Kort samengevat: het bordje moet gaan over een aardig verpakte kleine ergernis, een geïmproviseerde indruk maken en tenminste één taalfout bevatten. Nu ik de laatste tijd vijf bordjes heb ontdekt waarin enige dan wel grote frustratie over hondenontlasting doorklinkt, leek het me een goede zaak eens te bekijken in hoeverre die bordjes aan mijn bovenvermelde criteria voldoen.
Het zaterdag op de hoek Rembrandtstraat – Frans Halsstraat in Horst aangetroffen en vandaag alweer verdwenen bordje maakt een behoorlijk geïmproviseerde indruk en bevat een taalfout. Maar aardig verpakt? Nee! Misschien is het wachten op het moment dat de hondenurine daadwerkelijk van de tere blaadjes van de buxusplanten afdruipt. Hopelijk gaat ook de frustratie dan wat meer van het bordje af spatten. De komende weken toch maar in de gaten blijven houden.
Van het bordje aan het einde van de Irenestraat in Meerlo werd ik al evenmin erg vrolijk:Geen aardige verpakking en geen geïmproviseerde indruk. De taalfout maakt dat gemis niet goed.
En laat een taalfout nu uitgerekend het enige zijn dat ontbreekt aan het bordje op het Munckhofplein in America (waarover Peter Janssen me tipte): Vooral de fraai gevormde drol spreekt tot mijn verbeelding. Maar ook hier zou de frustratiegraad wat mij betreft een stuk hoger mogen liggen.
Resteren de twee bordjes in het plantsoen op de hoek Van Ulftstraat – Van Steprathstraat – Van Reiffenburgstraat in Sevenum (wederom een tip van Peter – tweewerf dank). Bij het ene is met het rijmpje de verpakking dik in orde. Het geïmproviseerde karakter houdt daarentegen niet over. Een taalfout ontbreekt zelfs in het geheel. Het andere bevat weer wel een taalfout, maar geen aardige verpakking en al evenmin een geïmproviseerd karakter. De vijf uitroeptekens kunnen die pijn slechts ten dele verzachten.
Slotsom: het wachten blijft nog even op het tegen hondenontlasting gerichte bordje dat aan al mijn criteria voor het ideale frustratiebordje voldoet. Of zou ik soms te hoog gegrepen hebben met m’n criteria?