Klein mysterie 342 – Drugsmobiel

Verkoopadvertenties kom je soms op de meest vreemde plaatsen tegen. In het najaar van 2010 ontdekte ik op een van de wanden van de JOP – weet over vijf jaar nog iemand waarvoor die afkorting staat? – aan de Beemdweg in Melderslo deze advertentie:

Voor zover ik het kan ontcijferen, staat er ongeveer dit:
Te koop: Drugsmobiel z.g.a.n.
Heeft enige gebruikssporen
…[onleesbaar] pr: 2 gr. (85/)
(met ingebouwd snatsplateau)
‘Niet aan mij besteed’, dacht ik en ging over tot de orde van de dag.

Drugsmobiel inclusief ingebouwd snatsplateau leken voor eeuwig uit mijn blikveld verdwenen. Totdat het 1 mei 2012 werd. Invoering van de wietpas. Softdrugs terug in het illegale circuit. Viel daar geen geld aan te verdienen? Ook door mij? Als eigenaar en chauffeur van een drugsmobiel? Want als we het dan toch over droombanen hebben, komt chauffeur van een drugsmobiel dicht in de buurt. Lijkt me nou echt ontzettend relaxed werk. Als een melkboer langs de huizen trekken, twee keer op die claxon drukken en van alle kanten stromen de klanten toe, dankbaar dat iemand in hun dopenood wil voorzien. Complimentje hier, opbeurend woordje daar en, hup, op naar de volgende straat om daar weer andere mensen in hoger sferen te laten geraken. En ondertussen goud geld verdienen. Zou m’n in het slop geraakte carrière er weer compleet bovenop helpen.

Met het ingebouwde snatsplateau zou ik al m’n concurrenten de loef afsteken. Want neem van mij aan: drugsmobielen met ingebouwd snatsplateau zijn op de vingers van één hand te tellen. En die gebruikssporen dan? Ach, daar zou ik mee kunnen leven. Wat is een drugsmobiel tenslotte zonder gebruikssporen? Ja, ik zag het al helemaal voor me: likje verf, de naam met het oog op het binnenrijm veranderen in Wietmobiel en karren maar. Kostje gekocht.
Het was wel al anderhalf jaar geleden dat ik de advertentie had gespot. Ze zou toch niet verdwenen zijn? Snel op naar Melderslo, maar gelukkig straalde ze nog in volle glorie, met inbegrip van de vierde regel (pr: 2 gr. (85/)) die ik absoluut niet kan duiden.

En toen kwam de cold turkey. Bezoek van de man met de moker. Ineens drong namelijk de vreselijke werkelijkheid van het ontbreken van een adres of telefoonnummer tot me door. Bij wie moet ik in vredesnaam m’n belangstelling voor het drugsmobiel kenbaar maken? Mijn toekomstdroom zal toch niet in rook opgaan? Ik vraag, ik bid, ik smeek de verkoper van het drugsmobiel: neem een voorbeeld aan de decorateur of decoratrice van Eduard en reageer op dit bericht of mail me. God zal het u vergelden.