Intermezzo – Verschnaufpause (5)

Jazeker, het was weer eens tijd voor een Verschnaufpause. Een dag Bad Schandau (aan de Duits-Tsjechische grens), vier dagen Praag, twee dagen Berlijn. Allemaal per trein. Veel moois gezien, veel lelijks, veel onbegrijpelijks. Veel water ook, en helaas niet alleen van de Elbe, de Moldau en de Spree.
Van mijn oorspronkelijke voornemen hier een gedetailleerd reisverslag te publiceren, zie ik af. Dat zou immers volkomen in het niet vallen bij het relaas dat onze burgervader gedurende zes weken in Hallo Horst aan de Maas publiceert over z’n vakantieperikelen: ‘[We] hebben een caravan gehuurd; zo één die je alleen maar hoeft aan te koppelen. Alles zit erop en eraan, zeggen ze. Alleen voor kleren en beddengoed moet je zelf zorgen. We gaan dus kamperen. Hoewel ik er niet echt naar uitkijk om zolang achter het stuur te zitten en Jolanda vroeger kamperen altijd omschreef als kramperen.’ Als dat maar goed gaat! Ben razend benieuwd naar het vervolg! Ik voorzie overigens een bestseller als Hallo die stukjes na afloop zou bundelen tot een boekje.

Van míjn vakantiewederwaardigheden dus geen gedetailleerd verslag, slechts wat losse observaties. Zo kunnen de ijsjes in Bad Schandau,

Berlijn

en vooral Praag

beslist wedijveren met de nummer 1 van mijn top 5 van Horster ijsjes, dat van Lo Solé in Sevenum.

Verder werd me duidelijk dat vermistedierenbriefjes geen exclusief Horster of Nederlands fenomeen zijn. Midden in Praag trof ik er zelfs een in het Russisch aan:

En mocht u Ziggy terugbezorgen bij de rechtmatige eigenaar, dan wacht u een financiële beloning (niet dat m’n Tsjechisch nou zo goed is, maar die laatste zin kán gewoon niets anders betekenen):

Waar hebben we dat meer gelezen?

Er zijn wel meer opmerkelijke overeenkomsten tussen Horst en Praag. Zo denken aanhangers van vermeende topvoetbalclubs in al hun arrogantie dat een afkorting (Horst)

of een jaartal (Praag)

volstaat om duidelijk te maken welke club ze verafgoden.

Ook protserige hotels vind je zowel hier als daar, al moet ik bekennen dat het stalinistische Praagse Crown Plaza Hotel

het Horster Parkhotel

in dit opzicht naar de kroon steekt.

Ten slotte: onvermijdelijk tijdens zo’n reisje zijn de toeristische topattracties. Ik moest er in sommige gevallen uren voor in de rij staan, maar dan heb je ook wat: de drijvende drol (Praag),

de man op de ladder-zonder-begin (Berlijn)

en de artistieke boodschap (gemengde technieken) van de anonieme onheilsprofeet (Berlijn).