Meterik staat een invasie van vogelaars te wachten. Een andere conclusie kan ik niet trekken uit het artikel in
Hallo Horst aan de Maas van
afgelopen donderdag over de voorgenomen bouw van omstreeks vijftig woningen aan de Schadijkerweg in Meterik. Daarin mag Bram Zaalberg, eigenaar van
De 3 Vrouwen, uitvoerig z’n beklag doen over de bouwplannen.
Meterik heeft volgens hem geen behoefte aan extra woningen, al is enig eigenbelang hem evenmin vreemd:
‘Voor mijn bedrijf Bloesem Remedies is het cruciaal dat er rust en stilte in de tuin heerst. De cursussen en rondleidingen moeten niet verstoord worden. Ook schone lucht is essentieel. Aan de grens van onze tuin komt een weg te liggen. Dit verstoort de rust. Wellicht moeten wij uitwijken naar een andere plek.’ 
Wat Zaalberg onvermeld laat, maar het wakkere weekblad niet, is dat het bewuste gebied wordt bevolkt door allerlei beschermde diersoorten,
‘zoals de witte uil, de dwergvleermuis, de koekoek, het ijsvogeltje en marters.’ De witte uil? Nou zullen we het helemaal hebben! Gooit
Hallo Horst aan de Maas hier zomaar een van de best bewaarde ornithologische geheimen op straat? Natuurlijk weten wij, aanwonenden van het Meterikse Veld, al vele jaren dat het enige exemplaar ter wereld van de witte uil uitgerekend hier zijn domicilie heeft gekozen. Maar elk beest, hoe uniek ook, heeft recht op z’n rust. Dus hadden we met z’n allen afgesproken het bestaan van de witte uil niet aan de grote klok te hangen. Zelfs de gemeente zat in het complot, want die rept in het bestemmingsplan voor het woongebied Schadijkerweg-Oost met geen woord over de witte uil. Wel over de kerkuil en de steenuil trouwens (klik
hier, vervolgens op agendapunt 13 en daarna op bladzijde 32 en 33), maar daar kraait geen haan naar.
En nu is dus alles verpest door een onbezonnen daad van
Hallo. Meterik zal wereldnieuws worden. De pers, vogelaars en ander gespuis zullen het dorp overspoelen. De plaatselijke horeca zal er wel bij varen; de witte uil is vrees ik ten dode opgeschreven. Mocht het dier binnenkort inderdaad z’n laatste adem uitblazen, dan heb ik in elk geval z’n foto’s nog:
Onvermijdelijk zal de wereldwijde aandacht voor het Meterikse Veld tot gevolg hebben dat ook het bestaan van twee andere voorheen onbekende uilensoorten in dit gebied uitlekt. Om te voorkomen dat anderen aan de haal gaan met die primeur onthult Horst-sweet-Horst - met pijn in het hart - zelf maar dat ook de veelkleurige uil
en de roze uil met blauwe baard
alhier graag geziene gasten zijn.
Meterik heeft volgens hem geen behoefte aan extra woningen, al is enig eigenbelang hem evenmin vreemd: ‘Voor mijn bedrijf Bloesem Remedies is het cruciaal dat er rust en stilte in de tuin heerst. De cursussen en rondleidingen moeten niet verstoord worden. Ook schone lucht is essentieel. Aan de grens van onze tuin komt een weg te liggen. Dit verstoort de rust. Wellicht moeten wij uitwijken naar een andere plek.’ 
Wat Zaalberg onvermeld laat, maar het wakkere weekblad niet, is dat het bewuste gebied wordt bevolkt door allerlei beschermde diersoorten, ‘zoals de witte uil, de dwergvleermuis, de koekoek, het ijsvogeltje en marters.’ De witte uil? Nou zullen we het helemaal hebben! Gooit Hallo Horst aan de Maas hier zomaar een van de best bewaarde ornithologische geheimen op straat? Natuurlijk weten wij, aanwonenden van het Meterikse Veld, al vele jaren dat het enige exemplaar ter wereld van de witte uil uitgerekend hier zijn domicilie heeft gekozen. Maar elk beest, hoe uniek ook, heeft recht op z’n rust. Dus hadden we met z’n allen afgesproken het bestaan van de witte uil niet aan de grote klok te hangen. Zelfs de gemeente zat in het complot, want die rept in het bestemmingsplan voor het woongebied Schadijkerweg-Oost met geen woord over de witte uil. Wel over de kerkuil en de steenuil trouwens (klik hier, vervolgens op agendapunt 13 en daarna op bladzijde 32 en 33), maar daar kraait geen haan naar. 
En nu is dus alles verpest door een onbezonnen daad van Hallo. Meterik zal wereldnieuws worden. De pers, vogelaars en ander gespuis zullen het dorp overspoelen. De plaatselijke horeca zal er wel bij varen; de witte uil is vrees ik ten dode opgeschreven. Mocht het dier binnenkort inderdaad z’n laatste adem uitblazen, dan heb ik in elk geval z’n foto’s nog: 
Onvermijdelijk zal de wereldwijde aandacht voor het Meterikse Veld tot gevolg hebben dat ook het bestaan van twee andere voorheen onbekende uilensoorten in dit gebied uitlekt. Om te voorkomen dat anderen aan de haal gaan met die primeur onthult Horst-sweet-Horst - met pijn in het hart - zelf maar dat ook de veelkleurige uil 
en de roze uil met blauwe baard 
alhier graag geziene gasten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten