Werelddierendag. Ter ere daarvan gisteren weer de
Horster huisdierenzegening. Door omstandigheden had ik
vorig jaar de eerste editie editie gemist. Gelukkig was m’n agenda ditmaal vrij. Derhalve vervoegde ik me gisterochtend tijdig in het atrium van de Sint-Lambertuskerk. Zonder huisdieren welteverstaan (ik heb mijn huisdieren ongelovig opgevoed), maar dat mocht de pret niet drukken. Bij aankomst wachtte me meteen al een grote teleurstelling. Kapelaan Mielnik bleek verhinderd omdat hij Spikey, z’n zwarte labradorpup, nog de fles moest geven.
In de persoon van de eveneens uit Polen afkomstige kapelaan Boniek had kapelaan Mielnik evenwel gezorgd voor een uiterst kundig vervanger – zij het enigszins op leeftijd. Aan alles was te merken dat kapelaan Boniek vaker met dit bijltje had gehakt. Waar nodig stelde hij met een liefdevolle aai een dier op z’n gemak, maar hij deinsde er ook niet voor terug zich misdragende dieren met een corrigerende tik tot de orde te roepen. Alvorens hij het met wijwater besprenkelde, had de kapelaan voor elk dier een persoonlijke boodschap. Zo wenste hij een drachtig varken een vruchtbaar jaar toe en riep hij een paradijsvogel en een bruine rat op het komende jaar lief te zijn voor elkaar. Kortom, kapelaan Boniek was duidelijk in z’n element.
Totdat … totdat in de verte een loeiende sirene weerklonk. Meerdere sirenes zelfs. Dichterbijkomende sirenes. Angstaanjagend dichtbij komende sirenes. Honden begonnen te janken, ezels luidkeels te balken. Daarna daalde een onheilspellende stilte over het atrium neer. Die werd doorbroken door het geluid van klakkende laarzen. Zes zwaarbewapende agenten drongen het atrium binnen.
Wat had dit te betekenen? Plotseling viel het kwartje: we waren hier getuige van het eerste optreden van de
animal cops! Horst had weer eens een primeur. Met veel machtsvertoon werd kapelaan Boniek in de boeien geslagen en afgevoerd – de talrijke aanwezigen verbouwereerd achterlatend.
Een van de agenten snauwde me nog toe: ‘Telefonische melding via 1-1-4 – Red een dier. Lik op stuk. Wat denkt die man wel niet met z’n wijwaterkwast. Weerloze dieren tegen hun wil natmaken. Dat noem ik een staaltje dierenmishandeling van het zuiverste water.’
En Dion? Dion zag dat het goed was. Vrijdag beklaagde hij zich in
L1 Laat (op 21.30 minuten) nog dat honden onbestraft waren doodgeschopt door Marokkaans straattuig, vandaag kon hij tot z’n genoegen constateren dat een dierenmishandelaar, een buitenlander nog wel, in de kraag werd gegrepen. En wie weet, heeft de dierenpolitie met kapelaan Boniek wel een heel grote vis aan de haak geslagen. Want wat verklaarde Dion vrijdag in
Dagblad De Limburger?
Bij thuiskomst heb ik trouwens meteen de pissebeddenlijkjes in de kelder verdonkeremaand. Je weet maar nooit.
In de persoon van de eveneens uit Polen afkomstige kapelaan Boniek had kapelaan Mielnik evenwel gezorgd voor een uiterst kundig vervanger – zij het enigszins op leeftijd. Aan alles was te merken dat kapelaan Boniek vaker met dit bijltje had gehakt. Waar nodig stelde hij met een liefdevolle aai een dier op z’n gemak, maar hij deinsde er ook niet voor terug zich misdragende dieren met een corrigerende tik tot de orde te roepen. Alvorens hij het met wijwater besprenkelde, had de kapelaan voor elk dier een persoonlijke boodschap. Zo wenste hij een drachtig varken een vruchtbaar jaar toe en riep hij een paradijsvogel en een bruine rat op het komende jaar lief te zijn voor elkaar. Kortom, kapelaan Boniek was duidelijk in z’n element. 
Totdat … totdat in de verte een loeiende sirene weerklonk. Meerdere sirenes zelfs. Dichterbijkomende sirenes. Angstaanjagend dichtbij komende sirenes. Honden begonnen te janken, ezels luidkeels te balken. Daarna daalde een onheilspellende stilte over het atrium neer. Die werd doorbroken door het geluid van klakkende laarzen. Zes zwaarbewapende agenten drongen het atrium binnen. 
Wat had dit te betekenen? Plotseling viel het kwartje: we waren hier getuige van het eerste optreden van de animal cops! Horst had weer eens een primeur. Met veel machtsvertoon werd kapelaan Boniek in de boeien geslagen en afgevoerd – de talrijke aanwezigen verbouwereerd achterlatend. 
Een van de agenten snauwde me nog toe: ‘Telefonische melding via 1-1-4 – Red een dier. Lik op stuk. Wat denkt die man wel niet met z’n wijwaterkwast. Weerloze dieren tegen hun wil natmaken. Dat noem ik een staaltje dierenmishandeling van het zuiverste water.’ 
En Dion? Dion zag dat het goed was. Vrijdag beklaagde hij zich in L1 Laat (op 21.30 minuten) nog dat honden onbestraft waren doodgeschopt door Marokkaans straattuig, vandaag kon hij tot z’n genoegen constateren dat een dierenmishandelaar, een buitenlander nog wel, in de kraag werd gegrepen. En wie weet, heeft de dierenpolitie met kapelaan Boniek wel een heel grote vis aan de haak geslagen. Want wat verklaarde Dion vrijdag in Dagblad De Limburger? 
Bij thuiskomst heb ik trouwens meteen de pissebeddenlijkjes in de kelder verdonkeremaand. Je weet maar nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten