Klein mysterie 268 – Getut en gemier (11)

Volgens een persbericht van de politie vond in de nacht van vrijdag op zaterdag een inbraakpoging plaats in Het Communicatiehuis aan de Expeditiestraat in Horst. De gealarmeerde politie trof ter plekke drie gemaskerde mannen aan. De drie waren een gat aan het maken in de pui van het pand. De politie schoot een van de drie in z'n been en hield hem vervolgens aan. Ook op een andere verdachte werd geschoten, maar die wist samen met de derde verdachte te voet te ontkomen.

In reactie op dit incident twitterde het Horster CDA-Tweede-Kamerlid Raymond Knops: ‘Politie Horst trefzeker: hulde!’ Ik heb me daar vreselijk aan gestoord. En wel hierom.
In de eerste plaats: kun je van ‘trefzeker’ spreken als van drie verdachten er één in z’n been wordt geschoten en de andere twee weten te ontkomen, nadat nota bene op een van hen kogels zijn afgevuurd?

Maar veel meer dan aan het woord ‘trefzeker’ heb ik me geërgerd aan het woord ‘hulde’.
Toevallig publiceerde NRC Handelsblad zaterdag een artikel over een mij tot die tijd onbekend fenomeen (met veel haken en ogen): agenten die schadeclaims indienen bij daders van misdrijven.

Een woordvoerder van het politiekorps in Groningen zegt in het artikel: ‘Je wapen moeten gebruiken is één van de vreselijkste dingen die je als agent moet doen.’ Ik kan me dat levendig voorstellen. In dit licht bezien lijkt het me bepaald ongepast om als een agent dan toch z’n wapen moet gebruiken, daar opgetogen over te doen en het woord ‘hulde’ in de mond te nemen. Als je al op zo’n bericht moet reageren, had ik ‘trieste plicht’ of iets dergelijks geschikter gevonden.

Maar er is nog meer. Los van het woordgebruik, is het huldebetoon van Raymond Knops ook prematuur. Ik heb geen enkele reden te twijfelen aan de door de politie naar buiten gebrachte lezing van het incident (zeker niet na mijn ervaring met de politie van vorige week). Toch is het goed dat de Rijksrecherche is ingeschakeld om onderzoek te doen naar de gang van zaken. Al was het maar om uit te sluiten dat de politie geen buitensporig geweld heeft gebruikt of dat de agenten uit waren op een schadevergoeding van de verdachten (om maar eens twee dwarsstraten te noemen).

Daar gaat Raymond Knops met z'n tweet allemaal aan voorbij. Hij gaat tegelijkertijd op de stoel van de rechter en die van de Rijksrecherche zitten. Twee stoelen waar elke burger zich verre van zou moeten houden, maar Tweede-Kamerleden zeker.