Misschien herinnert u zich nog dat ik Raymond Knops op 15 augustus een e-mail stuurde. Aanleiding was een tweet waarin hij hulde betoonde aan de Horster politie die een inbreker in z’n been had geschoten. Ik stoorde me aan die tweet en vroeg het Hegelsomse CDA-Kamerlid per e-mail mij ervan te overtuigen dat die tweet wél door de beugel kon. Nooit enige reactie op gehad, niet eens een bericht van ontvangst. Terwijl het – met de hand op m’n hart – een keurige, beleefde e-mail was. ‘Zal het wel te druk hebben met andere, belangrijker zaken’, dacht ik en ging over tot de orde van de dag. Sinds zaterdag weet ik wel beter: dat een reactie uitbleef, komt omdat ik de verkeerde toon had aangeslagen. Ik ben weer eens het slachtoffer van m’n eigen beschaafdheid.
Waaraan ik deze wijsheid ontleen? Aan Dagblad De Limburger van zaterdag. Daarin wordt Raymond twee bladzijden lang doorgezaagd over de koers van hemzelf en die van z’n partij in de kwestie Mauro Manuel. Interviewster Niki van der Naald zegt op een gegeven moment: ‘De stroom scheldmailtjes hield niet op.’ De (door mij iets ingekorte) reactie hierop van het Kamerlid: ‘Tegenwoordig krijg je de allereerste emoties met één klik binnen. Daar kan ik best doorheen kijken, hoor. Ik heb een aantal mensen die ik kende en die een boze mail of sms stuurden zelf gebeld. (…) Het hoort ook bij het werk, maar leuk is anders. Het ging in sommige gevallen wel over mijn grenzen.’Zó zit dat dus: stuur hem een hatemail of –sms en Raymond belt je op. Goed om te weten, daar ga ik zeker m’n voordeel mee doen. Laat ik om te beginnen mijn keurige, beleefde e-mail over de huldetweet maar eens omtoveren in een hatemail.
Ik begon destijds met ‘Beste Raymond’. Sinds zaterdag weet ik dat hij toen al moet zijn afgehaakt: veel te fatsoenlijk. Ik had natuurlijk moeten beginnen met … Ja, met wat?
‘Sukkel’? Te soft.
‘Vuile rukker’? Nee, geen seksueel getinte opmerkingen, is ook niet leuk voor z’n vrouw en kinderen.
‘Mafkees’? Een beetje slap, dan nog eerder ‘mafketel’.
‘Klerelijer’? Het mag dan wel een hatemail zijn, hem enge ziektes toewensen gaat me echt te ver.
‘Heej, loamp stuk vraete’? Wens je je ergste vijand nog niet toe.
‘Pannenkoek’? Nee, die verwijzing naar een verwensing die Marco van Basten ooit naar z’n hoofd kreeg geslingerd, is weer te subtiel.
‘Panfluit’? Hoewel hij in de muziek zit niet kwetsend genoeg.
‘Schaele wiewouw’? Is Raymond eigenlijk wel zo’n groot dialectspreker?
Ach, laat ook maar. Ik kap d’r mee. Voor hatemails ben ik niet in de wieg gelegd. Dan maar geen reactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten