Intermezzo – Twee dingen

In navolging van Joop den Uyl, twee dingen:

1. Um de neut ni! Roêteketoêt keumt aaltiët oêt. Gój zoëpers, gój waerkers. Doën beej de knoak zit ’t lekkerste vleis. Niks óp de zök hebbe. Ván boave boont, ván oonder stroont. Zo maar een aantal Horster zegswijzen waarbij ik een glimlach niet kan onderdrukken. Jammer genoeg hoor je ze nog maar zelden. Ik ontleen ze aan E maes inne taes en Zò bót ás en hiëp,de twee verrukkelijke boeken over Horster woorden en uitdrukkingen die AMC in respectievelijk 1989 en 1993 publiceerde.

2. Het is nu bijna niet meer voor te stellen: in een nog niet eens zo heel grijs verleden raasde druk autoverkeer over het Lambertusplein en het Wilhelminaplein en door de Kerkstraat en de Steenstraat.Dit bewijst dat vroeger echt niet alles beter was. Maar ik zou mezelf niet zijn als ik vond dat het nu helemaal goed is. Op drukke dagen nemen voetgangers namelijk vaak de hele breedte van de straat in beslag waardoor er voor fietsers nauwelijks een doorkomen aan is.

‘Wat hebben deze dingen nu met elkaar te maken?’, zult u zich ongetwijfeld afvragen. Nu nog niets, maar na de komende zinnen alles.
Dat wandelend kooppubliek de doorgang voor fietsers in het centrum van Horst verspert, heeft in mijn lekenogen niet zozeer te maken met burgerlijke ongehoorzaamheid als wel met verwarring. Oorzaak van de chaos is het ontbreken van een duidelijke scheiding tussen fiets- en voetgangersverkeer.Helderheid valt te creëren door in de bestrating allerlei patronen, symbolen of lijnen aan te brengen. Nog simpeler zou het zijn om het aloude trottoir in ere te herstellen. In een oogopslag is dan duidelijk welk gedeelte van de straat bestemd is voor voetgangers en welk voor fietsers. Om de een of andere ondoorgrondelijke reden heeft het trottoir overal in Nederland de afgelopen decennia het onderspit moeten delven. Nu er toch een reconstructie van het Horster centrum op stapel staat, wil ik hier pleiten voor herintroductie van het trottoir. En die Horster zegswijzen? Wat zou het mooi zijn om daarmee de trottoirbanden op te sieren! Het mes snijdt dan aan vele kanten: die zegswijzen worden aan de vergetelheid ontrukt, je ziet overal (glim)lachende mensen, het centrum krijgt nog nadrukkelijker een Horster stempel, de grens tussen het voor voetgangers en fietsers bestemde straatgedeelte krijgt een duidelijke markering én – last but not least – er ontstaat een heel mooie stoeprantzone die ook na sluitingstijd van de winkels voor levendigheid zorgt.