Over het schrijven van deze bijdrage heb ik lang geaarzeld. Aan het einde zal ik uitleggen waarom.
Op 23 februari berichtte ik over een poepverbodsbordje aan de Schadijkerweg in Meterik. Telkens wanneer ik in de weken daarna het bewuste perceel passeerde, vergewiste ik me ervan of het bordje er nog stond. Tot vorige week stond het fier overeind. Afgelopen zaterdag was het ineens verdwenen. Veel gedachten maakte ik er niet aan vuil, ik ging er van uit dat het bordje was verwijderd met het oog op naderende bouwactiviteiten. Mis, want kijk eens wat ik vanmiddag circa twee kilometer noordelijker aan de Schadijkerweg aantrof:Nu een antwoord op de vraag waarom ik zo lang heb geaarzeld over het schrijven van dit stukje. Omdat u zich als oplettende lezer natuurlijk af gaat vragen hoe dat bordje op zijn nieuwe locatie is beland. En omdat zelfs een amateur-Sherlock als schrijver dezes wel op z’n vingers kan natellen op wie uw verdenking zich zal richten. Met de hand op m’n hart: ik was het niet. Maar ik besef dat als de dienaars van de heilige Hermandad (fijn om dat begrip ook eens een keer te kunnen gebruiken) eerstdaags bij mij aankloppen, ik toch het een en ander zal hebben uit te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten