Intermezzo – Cambrinus, Kunst en de Buren

In een kolossaal leegstaand kantoorpand in een gribus aan de rand van een grauwe Praagse buitenwijk bezocht ik woensdag de Prague Biennale 5 en de Prague Biennale Photo 2.

Ergens had ik gelezen dat je er op z’n minst een dag voor uit moest trekken. Ik had in nauwelijks meer dan een uur alles gezien. Dat had twee oorzaken. In de eerste plaats bleek de manifestatie helemaal niet zo omvangrijk: in een gemiddeld museum hangt en staat meer. Daarnaast kon het merendeel van de geëxposeerde werken me gewoon niet genoeg boeien. Dit had weer te maken met het feit dat het in de meeste gevallen niet om kunstobjecten ging die het van hun schoonheid moesten hebben, maar van het idee of het verhaal erachter. En als dat idee of verhaal erachter dan ontbreekt of onbegrijpelijk is, dan valt er weinig te genieten (Al kon dit eerbetoon uit 2010 van Anna Cardoso aan Wittenhorst me natuurlijk wel bekoren.)

Na terugkomst uit Praag trof ik in mijn mailbox een e-mail aan van Jan Duijf, de organisator van Cambrinus, Kunst en de Buren:

Hallo Wim,
Toevallig zie ik dat je in mei naar Twente bent afgereisd voor een Biënnale in Hengelo en Hummelo. Als Cambrinus, Kunst en de Buren op de eigen Venrayseweg maar voor de helft zo goed zou zijn, dan zou je dat tevreden stellen, mijmer je. We hebben er met veel mensen hard aan gewerkt om alle bezoekers een volmondig ‘ja’ op die vraag te ontlokken. Ik ben dus benieuwd naar je reactie (alhoewel Twente en Venrayseweg niet zo vergelijkbaar zijn als de woordjes Biënnale en Kunst in de titel doen vermoeden). Aangezien ik niks op je blog terug zie, heb ik ’t vermoeden dat je wat hebt gemist. Ben je geweest of heb je er iets van meegekregen? Ben benieuwd.

Vriendelijke groet,

Jan Duijf

Waarom schrijf ik wel over kunstmanifestaties die ik bezoek in Hengelo, Hummelo, Venray en Praag en blijft het stil als er nota bene in m’n eigen achtertuin een driedaags multidisciplinair kunstfestival plaatsvindt? Wat je van ver haalt, hoeft toch niet altijd lekkerder te zijn? Waarom wel regelmatig klagen over het culturele klimaat in Horst, maar niet thuis geven bij zo’n lovenswaardig initiatief? Hoewel ik nog altijd zelf bepaal waar ik wel of niet over schrijf, toch meer dan gerechtvaardigde vragen. Alleen jammer dat het antwoord eigenlijk te banaal voor woorden is: alsof de duivel ermee speelde zat juist in het weekeinde van Cambrinus, Kunst en de Buren (1, 2 en 3 juli) mijn zeker in voetballoze perioden meestentijds vrij lege agenda volgepropt met activiteiten en verplichtingen. Daardoor ontbrak het me gewoonweg aan tijd om langs te gaan op de afgesloten (hulde aan de gemeente!) Venrayseweg. Klinkt slap en goedkoop, ik weet het. Toch is het de waarheid en niets dan de waarheid.

Jan heeft dus gelijk met z’n vermoeden dat ik wat heb gemist. Letterlijk en figuurlijk, want ik heb begrepen dat Horst aan de Maas drie dagen lang een bijzonder welkome culturele kwaliteitsinjectie heeft gekregen. Kunnen we niet afspreken dat Jan, tegen z’n voornemen in, volgend jaar toch nog een tweede Cambrinus, Kunst en de Buren organiseert en dat ik de datum dan nu al vrijhoudt in m’n agenda?