maandag 6 juni 2011

Klein mysterie 255 – Monochromen

Afgelopen vrijdag de Kunstroute 2011 in Holthees en Smakt gelopen. Hoe prijzens- en navolgingswaardig zo’n initiatief in beginsel ook is, in dit geval kon het me niet echt bekoren: wat braafjes, te veel op zeker spelen.
Maar vooral te weinig interactie tussen kunstwerken en omgeving: in verreweg de meeste gevallen ontbrak een relatie tussen werk en locatie. (Terwijl bijvoorbeeld de Enghuizer dialogen juist daaraan mede hun kracht ontlenen.)
Iets vergelijkbaars geldt voor dit kunstwerk:
Sinds 22 mei te vinden op de parkeerplaats van Phicoop in Sevenum. Het is een door Lies van Aarle-Kurvers vervaardigd cadeautje, aangeboden door het personeel ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van de Sevenumse supermarkt. Prijzens- en navolgingswaardig dat de medewerkers zichzelf feliciteren met een kunstwerk in plaats van een dagje Efteling of een survivalweekend in de Ardennen, maar mijn smaak is het niet. Bovendien valt er wel wat aan te merken op de locatie:
Maakt u zich echter niet ongerust, ik kreeg mijn kunstkick afgelopen week toch wel. Nota bene bij het Patronaat, een geheide kandidaat voor mijn top 5 van lelijke Horster gebouwen. Volkomen out of the blue ontdekte ik daar op de blinde zuidmuur ineens vier monochrome vlakken:
Gek toch, reis je musea in binnen- en buitenland af op zoek naar zulke ervaringen, word je er ineens in je eigen Horst op vergast.
Helemaal in de traditie van mannen als Yves Klein, Kasimir Malevitsj en Alexander Rodchenko. Een verpletterende, verwarrende, magische gewaarwording. (Voor alle duidelijkheid: voorgaande is niet ironisch bedoeld.)
Drie dagen later was de magie alweer grotendeels verdwenen. Rechtsboven waren in elk vlak met zwarte viltstift tekstjes aangebracht:
De wetenschap dat Keim en Sigma verfproducenten zijn en dat er nog geen honderd meter verderop een verfwinkel zit, verklaart vermoedelijk veel. Als Wijers Verf & Wonen hier inderdaad een kleurenexperiment heeft uitgevoerd, is dat wat mij betreft voor herhaling vatbaar.

Nu ik er goed over nadenk: wat is er eigenlijk op tegen om – naar analogie van de Berlijnse East Side Gallery – van die dodelijk saaie blinde muur van het Patronaat een South Side Gallery te maken?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten