Klein mysterie 11 – O, stoeprand/t waar ben je gebleven?

Het blijkt niet echt uit de reacties onderaan mijn berichten, maar ik ontvang veel respons op mijn weblog. Aanmoedigingen, complimenten, een enkele licht kritische noot en vooral veel tips en suggesties voor verdere kleine mysteries. Ik aanvaard al die tips en suggesties in dankbaarheid. Helaas zijn ze niet allemaal bruikbaar, maar deze, die ik ontving van Richard Derix, zeker wel: ‘Ik heb ook regelmatig kleine mysteries/opvallende dingetjes. De eerste die me meteen te binnen schiet, is de variëteit in stoepranden. Vroeger had je die lekkere degelijke stoeprand. Jarenlang bij ons in de Westerholtstraat voor de deur stoepranden gedaan met mijn broers Egbert en Govert.Blind gooien was tien punten, over de kop vijf en als je hem dan weer opving dubbele punten. Ook een potje straatvoetbal zonder die oude stoeprand is toch ondenkbaar, een een-tweetje met de stoep was altijd prijs ... En tegenwoordig heb je de gekste stoepranden, maar weinig die hoog genoeg zijn voor het oud-Hollandse spel. Een paar weken geleden, bij ons in de van Blitterswijckstraat, ging een vader met zijn zoontje (ik zal de namen niet noemen) stoepranden (stoepranten zeiden we vroeger...), het zag er niet uit tegen zo'n 3,56 cm hoge rand. Triest ...’
Hoe treffend! Bij iedereen die in de jaren zestig, zeventig en misschien ook nog wel tachtig in bijvoorbeeld de Norbertusparochie of de Vogelbuurt (ik verdom het om Mussenbuurt te zeggen) is opgegroeid, moeten de woorden van Richard een belletje doen rinkelen. Zelf heb ik ook hele zomervakanties stoeprantend (inderdaad met een t) doorgebracht – totdat we verhuisden naar de stoeprandloze Meterikseweg.En nu? Werkelijk niemand zie je nog stoepranten. Nee, nu lieg ik: uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat toen onlangs tijdens het Powermanevenement de Loevestraat was afgesloten daar een Horster wethouder (ik zal zijn naam niet noemen) al stoeprantend met zijn echtgenote is gesignaleerd! Maar verder? Niemand! Oorzaken voor het teloorgaan van dit fenomeen zijn gemakkelijk aan te wijzen: meer trottoirloze straten, veel drukker autoverkeer, meer overbezorgde ouders en een overmaat aan geparkeerde auto’s. Maar ook in straten mét trottoirs en zónder druk autoverkeer, overbezorgde ouders en een overmaat aan geparkeerde auto’s zie je niemand meer stoepranten. Een klein mysterie! Zoals ook uit de foto's blijkt, waren Richard en Egbert op mijn verzoek graag bereid nog één keer te stoepranten in de Westerholtstraat. Als toegift nog twee korte videoclips waarop de gebroeders hun kunsten vertonen: