Actualisatie – Frustratiebordjes (2)

Het is alweer bijna op de dag af een jaar geleden dat ik voor het laatst schreef over frustratiebordjes. Als ik me niet vergis zijn de hoogtijdagen van frustratiebordjes een beetje voorbij. Of ben ik zelf minder frustratiebordjesgefocust dan wel frustratiebordjesgevoelig? Hoe het ook zij, tot mijn onuitsprekelijke vreugde kruisten vorige week weer eens twee (aan elkaar verwante) frustratiebordjes mijn pad. De frustratie had – hoe kan het ook anders? – betrekking op de sinds jaar en dag hoogst genoteerde frustratie: hondenpoep. Oord: America, Gerard Smuldersstraat, tussen de splitsingen met Eghaam en Landauer (over opmerkelijke straatnamen gesproken).

Van de twee bordjes was dit het eerste dat ik zag:

Duidelijke boodschap (in tweeërlei opzicht zelfs – ja, ja, ik ben weer erg grappig vandaag),

alleen verbaasde ik me over de plaats waar ik het aantrof. Als je niet wilt dat er op de stoep wordt gepoept, lijkt het me effectiever zo’n bordje op of bij een stoep te plaatsen dan in wat ik maar een struweelachtige omgeving zal noemen. Sterker, ik zou zeggen als Bello of Blackie dan toch zo nodig ergens een bolus moet produceren, laat ‘m die dan in godsnaam maar hier in deze struweelachtige omgeving deponeren.

De locatie van het tweede gesignaleerde bordje acht ik evenmin erg gelukkig:

Ik kan me voorstellen dat je hier geen hond of geen hondenpoep aan wilt treffen. Maar wat je hier pal naast een zeker voor Americaanse begrippen drukke straat nog veel minder aan wilt treffen, zijn kinderen.

Los van de ongelukkige locatie van de bordjes werd mijn vreugde over hun ontdekking ook enigszins getemperd door hun kwaliteit. Ze voldoen nauwelijks aan mijn eerder opgestelde criteria (klik hier) voor frustratiebordjes. Een taalfout valt bijvoorbeeld niet te ontdekken en de gewenste aardige verpakking van deze kleine ergernis is eveneens voor verbetering vatbaar. De tekening is me te vrolijk en de teksten zijn me te braaf. De frustratie hoeft er niet af te druipen, maar dit is wel het andere uiterste. Ik vrees derhalve dat voor deze bordjes geen plaats is weggelegd in mijn nog samen te stellen top 5 van Horster frustratiebordjes.