Actualisatie – Skatebaanschande (10)

Hang de vlag uit, zet de feestmuts op, ontkurk de champagne, houd de vuurpijlen gereed, laat uit de luidsprekers de triomfmars uit de Aida van Verdi weerklinken, en tatatatata, daar is het dan, het zevende wereldwonder: de Horster skatebaan!

Getooid met valhelm, kniebeschermers, polsbeschermers en elleboogbeschermers en met thuislating van m’n trompet (een behoorlijk offer) en lucifers, bewoog ik me gistermorgen om twee minuten over negen richting Sint-Lambertuskerk.

Pas bij het invallen van de duisternis ben ik huiswaarts gekeerd. Wat een baan! Zes lange jaren hebben we er op moeten wachten, maar geloof me: het was het wachten waard!
In het begin moest ik er weer een beetje inkomen: een paar keer geslamd, m’n deck chipte tot driemaal toe en m’n nollie bleek na al die jaren een beetje vastgeroest, maar daarna! Heerlijk airen, tweaken en olliën, zo nu en dan een 360 en toen er op een gegeven moment genoeg skatebabes verzameld waren,

heb ik er natuurlijk ook wat fakies ingegooid. Ik merkte wel dat met het stijgen der jaren de handplant steeds meer moeite gaat kosten. Waar dan weer tegenover staat dat ik voor een revert nog altijd m’n hand niet omdraai. Zelfs het grabben ging me nog goed af. En dan laat ik het grinden nog maar even buiten beschouwing. Trouwens ook een ideale baan voor de kickflip. En wat dacht je van die kerkmuur? Lijkt daar verdorie wel speciaal neergezet voor een wallride. Heavenly!

Nee, die skatebaan pakken ze me niet meer af. Wat me wel tegenstaat, is dat de azijnpissers ook weer meteen van zich deden spreken:

‘Is dit nou alles?’
‘Waar is de halfpipe gebleven?’
‘Bestuurlijke incompetentie!’
‘Een funbox kon er zeker niet meer vanaf?’
‘Een pool was toch wel het minste geweest!’
‘Geen bowl?’
‘De snakerun was zeker niet op tijd klaar?’

Mijn lieve hemel, wat een kleinburgerlijk geneuzel! Ach, laat ik er ook maar over ophouden. Hoofdzaak is dat ik me gisteren aan het einde van de dag na al die wrede tricks eindelijk weer eens helemaal stoked voelde.