op het Engelerveld
en Op de Vlis. 
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet meteen aan kunstwerken dacht, toen ik ze voor het eerst zag. Het leken mij eerder exponenten van een nieuw type speeltuin waarbij kinderen worden aangespoord hun creativiteit eens wat meer aan te spreken. Die optie viel af toen ik me herinnerde dat de bewoners van Op de Vlis ooit met succes hebben geprotesteerd tegen de aanleg van een speeltuintje omdat dit ten koste zou gaan van hun rust. Zouden het dan parafernalia zijn van een geheime sekte die hier op gezette tijden heidense bezweringsrituelen uitvoert? Uitgesloten: de macht van de rooms-katholieke kerk mag dan tanende zijn, maar dit had ze nooit getolereerd.
Ook de mogelijkheid van archeologische monumenten spookte nog even door mijn hoofd. Maar dan hadden we er via de media beslist meer van vernomen. Bovendien oogt het allemaal net iets te gaaf om door te kunnen gaan voor oudheidkundige vondsten.
Nee, er is slechts één conclusie mogelijk: dit is Kunst. Hoewel geen kunsthistoricus, houd ik het op kunstwerken die kenmerken bevatten van zowel land art, als conceptuele kunst als minimalisme. Mannen als Joseph Beuys, Richard Long en Sol LeWitt zijn hier beroemd mee geworden. Verklarende tekstbordjes die duidelijkheid kunnen verschaffen over titel, maker en bedoeling van deze nieuwe Horster kunstwerken ontbreken jammer genoeg (nog). Wat voor mij wel vaststaat, is dat het hier om drie werken van één kunstenaar gaat en niet van drie verschillende. Daarvoor zijn de onderlinge overeenkomsten te groot: de rechtopstaande gestripte boomstammen, de kunstmatige heuveltjes, de stenen. 
De nieuwe kunstwerken hebben mij aangenaam verrast. Ik wil daarom graag mijn excuses aanbieden voor mijn eerdere laatdunkende uitlatingen over het Horster kunstbeleid. In alle stilte wordt hier gewerkt aan iets Groots. Hulde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten