En toen, na een intensieve verkiezingscampagne, na al die bezoeken van landelijke politieke kopstukken, na honderden tweets, na een lange uitslagenavond, na de eerste toekomstbespiegelingen, toen lag daar vrijdag ineens een strookje wit papier. Met opschrift. Op het trottoir voor de Rabobank in de Steenstraat in Horst. Een magisch strookje mogen we wel zeggen: het curieuze opschrift deed in één klap alle frustratie over de verkiezingsuitslag naar de achtergrond verdwijnen en de fascinatie voor de kleine mysteries heropleven:
Religieuze kerst. Een witte kerst, een groene kerst, een eenzame kerst, een vreugdeloze kerst, een gezellige kerst desnoods, kende ik allemaal al. Net als een religieuze beleving, een religieuze feestdag, een religieuze afbeelding, een religieuze revival desnoods. Maar religieuze kerst? Ik geloof niet dat ik beide woorden ooit eerder in deze combinatie ben tegengekomen. Je zou toch zeggen dat kerst per definitie religieus is. Dat ‘religieuze kerst’ dus een heel eind de richting van een pleonasme op koerst. Of is de ontkerkelijking inmiddels zo ver voortgeschreden dat dat ‘religieuze’ een noodzakelijke toevoeging is om het begrip ‘kerst’ te duiden? Onzin natuurlijk.
Maar waar slaat het opschrift op dat strookje wit papier dan op? Laat ik voor de verandering maar weer eens een gokje wagen. Zou het misschien zo kunnen zijn dat het strookje is achtergebleven na de weekmarkt? Dat het afkomstig is van een kraam waar je cd’s kunt kopen? Dat de betreffende marktkoopman op het moment kerstcd’s in zijn assortiment heeft? Dat hij zelfs zoveel kerstcd’s in zijn assortiment heeft dat hij een onderscheid heeft gemaakt tussen ‘populaire kerst’ (Bing Crosby en consorten) en ‘religieuze kerst’ (‘Nu zijt wellekome’ en meer van dat soort klassiekers in dit genre)? Het is dat ik verhinderd ben, anders zou ik mijn theorie morgenvroeg op de markt meteen aan de praktijk kunnen toetsen. Maar misschien wilt u eens voor mij kijken?
Religieuze kerst. Een witte kerst, een groene kerst, een eenzame kerst, een vreugdeloze kerst, een gezellige kerst desnoods, kende ik allemaal al. Net als een religieuze beleving, een religieuze feestdag, een religieuze afbeelding, een religieuze revival desnoods. Maar religieuze kerst? Ik geloof niet dat ik beide woorden ooit eerder in deze combinatie ben tegengekomen. Je zou toch zeggen dat kerst per definitie religieus is. Dat ‘religieuze kerst’ dus een heel eind de richting van een pleonasme op koerst. Of is de ontkerkelijking inmiddels zo ver voortgeschreden dat dat ‘religieuze’ een noodzakelijke toevoeging is om het begrip ‘kerst’ te duiden? Onzin natuurlijk. 
Maar waar slaat het opschrift op dat strookje wit papier dan op? Laat ik voor de verandering maar weer eens een gokje wagen. Zou het misschien zo kunnen zijn dat het strookje is achtergebleven na de weekmarkt? Dat het afkomstig is van een kraam waar je cd’s kunt kopen? Dat de betreffende marktkoopman op het moment kerstcd’s in zijn assortiment heeft? Dat hij zelfs zoveel kerstcd’s in zijn assortiment heeft dat hij een onderscheid heeft gemaakt tussen ‘populaire kerst’ (Bing Crosby en consorten) en ‘religieuze kerst’ (‘Nu zijt wellekome’ en meer van dat soort klassiekers in dit genre)? Het is dat ik verhinderd ben, anders zou ik mijn theorie morgenvroeg op de markt meteen aan de praktijk kunnen toetsen. Maar misschien wilt u eens voor mij kijken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten