Vergeef me, maar ik zou die leuning willen betitelen als een lullige leuning. Vanwege de volstrekte onnozelheid die deze leuning uitstraalt (en ook een beetje vanwege de alliteratie, moet ik eerlijk toegeven). Dat die trapleuning er is gekomen, lijkt me vrij verklaarbaar. Bij het ontwerpen van het gebouw is wel gedacht aan een hellingbaan.
Maar de behoefte aan een trapleuning is over het hoofd gezien. Bezoekers klagen daar over. De klant is koning. Dus komt er een aanvankelijk niet geplande trapleuning. ‘Da’s logisch’, zou JC-superstar zeggen.Minder verklaarbaar, althans voor mij, zijn de gekozen kleurstelling, de vormgeving en vooral de locatie van de leuning. De leuningloze sobere witte betonnen trap ademde een bepaalde rust. De fietsenrekken en de hellingbanen sloten daar mooi op aan.
Dat hele beeld is nu echter verstoord door die ene lullige leuning, die alle aandacht naar zich toe trekt. Alsof die hele trap is ontworpen om de leuning maar goed tot z’n recht te laten komen. Zou het een mooie leuning zijn geweest, dan had ik er wellicht nog mee kunnen leven, maar we hebben hier te maken met een dertien-in-een-dozijnleuning. 
Als die leuning al noodzakelijk was, waarom is ze dan niet wat meer gemaskeerd? Waarom is ze zo nadrukkelijk vormgegeven? Waarom die donkere kleur (omdat de fietsenrekken die ook hebben, maar die springen veel minder in het oog)? Waarom desnoods de leuning niet geplaatst tegen een van de muurtjes die de afronding van de trap vormen (en dan bij voorkeur het wat minder in het zicht staande muurtje aan de gemeentehuiskant)?
Allemaal vragen waar de architect ongetwijfeld een antwoord op kan geven. Of zou er soms geen architect aan te pas zijn gekomen? Hoe het ook zij, tot nader order blijf ik dit een lullige leuning vinden. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten