Intermezzo – Verkiezingen (3)

Nee, dit is niet het profiel van een col hors catégorie in de Tour de France. Dit is wel een eigenhandig gefabriceerd grafiekje dat het percentage in Horst (aan de Maas) op het CDA uitgebrachte stemmen bij gemeenteraadsverkiezingen weergeeft. Van 63,8 in 1982 via 67,1 in 1990 tot de 34,1 van gisteren. Zet het verval zich in dit tempo voort, dan is het omstreeks het midden van deze eeuw gedaan met het CDA alhier.

Maar vooralsnog zitten we er dus nog mooi mee opgescheept. Sterker: ondanks alles is het CDA nog altijd de grootste partij in Horst aan de Maas. En dat heeft ertoe geleid dat de partij vandaag het voortouw heeft genomen in een proces dat moet leiden tot de vorming van een nieuwe coalitie. Voor een verkenningsronde heeft het Leon Litjens tijdelijk van de paprika’s losgerukt.

Mag ik dat een opmerkelijke stap vinden? Een informateur is bij mijn weten een novum in de Horster politiek. Na de vorige verkiezingen, in 2009, voerde Don Leon bijvoorbeeld nog zelf de regie. Hoe dit initiatief te duiden? Vreest het CDA dat Bob Vostermans – dinsdag in het Reindonkdebat matig op dreef – averij oploopt als hij zelf aan het hoofd staat van de inleidende beschietingen? Dat zou niet getuigen van groot vertrouwen in de lijsttrekker en beoogd wethouder.

Of zou de voormalig wethouder soms zijn ingehuurd om Bob uit de wind te houden? Dit meer waarschijnlijke scenario belooft weinig goeds voor PvdA en SP: Bob kan in een gesprek met Leon zijn voorkeur voor een coalitie met Essentie uitspreken, Leon adviseert aan het einde van zijn Tätigkeit een coalitie van CDA en Essentie, Bob kan onder verwijzing naar het advies van de informateur zijn handen in onschuld wassen en PvdA en SP zijn vakkundig buitenspel gezet. Maar ach, dit is slechts een complottheorie van iemand wiens voorspelling van de Horster verkiezingsuitslag alles weg had van een Ipsos-prognose.

Die coalitiebesprekingen zullen trouwens toch wel openbaar zijn? Zo niet, dan bied ik graag mijn diensten aan als koffiejuffrouw, notulist of neutraal (dat spreekt voor zich) waarnemer. In dit speciale geval ben ik zelfs bereid af te zien van een gage.

De verkiezingsavond bracht ik trouwens door in het Gasthoês. Genoten! Van de bedrukte gezichten, van het gejuich, van het zenuwachtige lachen, van de stilte bij het voorlezen van de uitslagen, van de speculaties, van de spanning, van het handmatig bijhouden en vergelijken van de uitslagen van de 21 stembureaus.

Hier en daar hoorde ik mensen klagen dat het allemaal zo lang duurde. Van mij had het de hele nacht door mogen gaan, al houdt dat wellicht verband met het feit dat de uitslagen me redelijk konden bekoren. Complimenten ook voor het organiserende Concordia ’62 – dat zorgde voor een vlekkeloos verloop van de avond – en presentator Jan Nabben die zich bij dit klusje (dat hij voor mijn gevoel al sinds 1748 presenteert) altijd als een vis in het water voelt. Wat mij betreft zijn er voortaan elke maand gemeenteraadsverkiezingen.