Klein mysterie 548 – Kiezersbedrog (3)

1. Mijn tegenreactie op de reactie van Bram Hendrix (klik hier), wiens partij ik gisteren kiezersbedrog verweet (klik hier):

Het persbericht (klik om te vergroten) maakt het duidelijk: om de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen heeft Ellen-Jacobs-Vervoort op last van haar werkgever besloten de haar toekomende gemeenteraadszetel niet te bezetten. Dat lijkt me een wijs besluit. Een andere optie was ontslag nemen bij Rabobank Horst Venray. Dat dat een wat al te groot offer was, kan ik me goed voorstellen. Bij een ministerschap of staatssecretariaat was het misschien anders geweest, maar voor het raadslidmaatschap van een middelgrote gemeente ga je je toekomst niet in de waagschaal stellen.

In die zien begrip dus. Ik heb ook geen enkele aanleiding te veronderstellen dat iemand in dezen te kwader trouw heeft gehandeld. Het is vooral pijnlijk: misschien een beetje voor de bank, maar vooral voor Ellen en Essentie. En natuurlijk het meest pijnlijk voor de 203 mensen die op Ellen stemden, in de veronderstelling verkerend dat hun stem bijdroeg aan een mogelijke raadszetel voor Ellen.

Dat neemt allemaal niet weg dat er kanttekeningen zijn te plaatsen. Zo geeft het te denken dat zowel Rabobank Horst Venray als Ellen als Essentie zich van tevoren blijkbaar niet hebben gerealiseerd dat het werknemer zijn van de bank onverenigbaar is met het raadslidmaatschap. Met name van Essentie had beslist meer zorgvuldigheid verwacht mogen worden.

Maar wat me het meest stoort – ik schreef het gisteren ook al – is de manier waarop Essentie met de zaak (laten we het zo maar noemen) is omgegaan. Tussen het bekend worden van de verkiezingsuitslag en het onderzoek van de geloofsbrieven van de nieuwe gemeenteraadsleden zaten vijf dagen. Vijf dagen waarin Essentie uit had kunnen leggen wat er aan de hand was, excuses had kunnen aanbieden, begrip had kunnen kweken. Vijf dagen lang bleef het echter stil. Pas op woensdag, een dag na het onderzoek van de geloofsbrieven (van onder meer Frans Kerstjens, de vervanger van Ellen) werd een persbericht opgesteld. Zonder excuses en ondertekend door Ellen, terwijl het in mijn ogen Essentie is dat  verantwoording dient af te leggen.

Of dat persbericht ook woensdag is verzonden? Ik weet het niet. Feit is wel dat bijvoorbeeld InHorst en Reindonk er pas vandaag aan refereerden (klik hier), terwijl ze gisteren (klik hier) al berichtten dat Ellen geen zitting zou nemen in de gemeenteraad (maar dit zegt misschien ook iets over InHorst en Reindonk). Bovendien is het persbericht of enige andere melding over de zaak nog altijd niet te lezen op de website, de Facebookpagina of het Twitteraccount van Essentie.

Alles overziend kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat Essentie de zaak onder het tapijt heeft willen schuiven, waar juist openheid geboden was.

2. Bovenstaande mailde ik eerder deze dag naar Bram. Hij reageerde als volgt:

Hoi Wim,

Dank voor je bericht. Uiteraard heb je alle ruimte om te publiceren wat je zelf wilt, maar toch even een kanttekening mijnerzijds:

Wij proberen helemaal niks onder het tapijt te schuiven. Tot dinsdag is er veel overleg geweest tussen alle betrokkenen om tot een fatsoenlijke en nette oplossing te komen. Je kunt niet van ons verwachten dat wij alle gespreksverslagen rondsturen. Nadat de definitieve conclusie is getrokken, is er een persbericht gemaakt. Een persbericht van Essentie met een persoonlijke boodschap van Ellen zelf. Dit omdat zij graag uitleg wil geven aan haar kiezers over de situatie. Ook dit persbericht hebben we, zoals dat hoort, afgestemd met de betrokkenen. Dat is vervolgens naar De Limburger en Hallo gestuurd. Ellen heeft het ook zelf op haar eigen facebook-pagina gezet.

Ik zal in het vervolg ook aan jou denken met het versturen van persberichten, zeker nu je blog in officiële stukken van de informateur wordt genoemd! ;-)

Groeten,
Bram         

3. Onder dankzegging aan Bram voor zijn reacties is hiermee wat mij betreft de discussie gesloten. Lezers hebben denk ik de afgelopen twee dagen meer dan voldoende informatie ontvangen om desgewenst zelf tot een oordeel te komen.