Klein mysterie 554 – Sint-Lambertusplein (3)

In Hallo Horst aan de Maas – opmerkelijk genoeg door hele volksstammen ‘de Hàllo’ genoemd, met de klemtoon op de eerste lettergreep – deze week aandacht voor de aanstaande herinrichting van het Horster Sint-Lambertusplein (klik hier). Dat verandert de komende maanden in een ‘evenementen-, sport- en spelplein’, aldus Thijs Hermans, de ‘ontwerp adviseur openbare ruimte van gemeente Horst aan de Maas’. Er komen een fontein van tien bij tien meter en (demontabele) spelelementen. ‘Ook bomen en bankjes moeten eraan bijdragen dat er meer beleving en activiteit op het plein komt.’ Thijs Hermans: ‘Het is nu heel doods.’

Enkele jaren geleden (klik hier) leek voor het Sint-Lambertusplein nog een rol te zijn weggelegd als ‘plek waar bezoekers Limburg tot in de haarvaten kunnen beleven’. Het plein moest gaan bijdragen aan ‘de opschaling van de verkoop van streekproducten’ en dienen ‘als hét landmark voor heel Limburg’. Vaagtaal waar sindsdien gelukkig nooit meer iets van is vernomen.

Wat ik me afvraag bij alle plannenmakerij: is ook ooit overwogen niets te doen? Ik bedoel: is ooit de optie voorbijgekomen het plein te beklinkeren, te bekiezelen of te besplitten en er verder met de handjes van af te blijven? Waarom moet er per se ‘beleving en activiteit’ op het plein zijn? Waarom mag een plein niet eens een keer leeg zijn? Omdat dat ‘doods’ is? Wat is er dan tegen op doodse pleinen? Noem het ‘een verstild plein’ en je kunt er pr-matig nog mee scoren ook. Want u wilt me toch niet vertellen dat u op vakantie in Toscane een volgens uw reisgids ‘verstild plein’ links laat liggen?  

Als het Sint-Lambertusplein nu een afzichtelijk plein was, zou het misschien nog allemaal anders zijn. Maar het plein heeft meer dan genoeg intrinsieke kwaliteiten om het zonder tralala af te kunnen. Bovendien zou een leeg Sint-Lambertusplein een mooi tegenwicht vormen voor de terrasterreur op dat andere grote plein in het centrum van Horst, het Wilhelminaplein.

Het heeft er alle schijn van dat de horror vacui  heeft toegeslagen. Horst staat in deze angst voor de leegte overigens bepaald niet alleen. Zo verkeer ik wekelijks in Maastricht en ik kan u verklappen: minstens de helft van het jaar is het Vrijthof – een plein dat misschien nog wel mooier is dan het Sint-Lambertusplein – volgeplempt met wanstaltige bouwsels. Is het niet voor het Preuvenemint, dan wel voor André Rieu. Is het niet voor Magisch Maastricht, dan wel voor een lichtspektakel.

En zo is het overal. Maar ach, ik ben slechts een roepende op een leeg plein.