Intermezzo – Niet met de klep slaan (2)

Ongetwijfeld teleurstellende mededeling voor Wieneke Verdellen: ze kan fluiten naar een baantje als Rijksverkeersbordenontwerper! Dat zit zo: onlangs stuurde ik minister Schultz van Haegen-Maas Geesteranus (Infrastructuur en Milieu) een brief (klik hier) met een pleidooi voor meer verkeersborden met pictogrammen. Daarbij vroeg ik speciale aandacht voor een bord met een niet-met-de-klep-slaan-pictogram.

En passant stelde ik daarbij voor Wieneke Verdellen tot Rijksverkeersbordenontwerper aan te stellen. Met haar twee schetsontwerpen van niet-met-de-klep-slaan-borden had zij immers overduidelijk blijk gegeven van haar capaciteiten op dit terrein.

Deze week ontving ik een reactie, eveneens per brief (klik erop om ’m te vergroten):

Ik zal er niet omheen draaien: zwaar teleurstellend wat de manager Beleidsgroep Verkeersveiligheid hier allemaal te berde brengt. Drs. M.N.E.J.G. Philippens gaat er bijvoorbeeld voetstoots vanuit dat de mededeling ‘niet met de klep slaan’ uitsluitend is bedoeld om overbodig lawaai tegen te gaan. Daarbij gaat hij of zij er voor het gemak aan voorbij dat met de klep slaan een multi-interpretabel begrip is: het is natuurlijk niet voor niks dat Wieneke twee verschillende ontwerpen aandroeg.

Helemaal ten hemel schreiend is het argument van de manager Beleidsgroep Verkeersveiligheid om Wieneke niet tot Rijksverkeersbordenontwerper aan te stellen: ‘Een dergelijke functie bestaat niet’. Nou vraag ik je! Dan creëer je toch zo’n functie! Als Louis van Gaal aanbiedt het Nederlands elftal als supervisor uit het slop te halen, dan schuif je ’m toch ook niet koeltjes opzij met de mededeling ‘Een dergelijke functie bestaat niet’? Nee, dan haal je alles uit de kast om Louis binnen te halen en als je ’m dan geen ‘supervisor’ wilt noemen, noem je ’m toch gewoon sokophouder of balansinspecteur? Op deze manier komt dit land er nooit bovenop.

Of ik nog verhaal ga halen bij drs. M.N.E.J.G. Philippens? Het misschien hogerop ga zoeken? Geen denken aan, allemaal trekken aan een dood paard.
Hoogste tijd overigens dat ook daar een verbodsbord-met-pictogram voor komt.

Intermezzo – Verschnaufpause (8)

Horst mag nog zo sweet  zijn, enige horizonverbreding op z’n tijd is natuurlijk nooit weg. Een tiendaagse Verschnaufpause  bracht me via München in Noord-Italië waar ik eerst vier dagen aan het Gardameer genoot van de gastvrijheid van I. en daarna vier dagen Verona als uitvalsbasis had. Enkele indrukken.

In München werd me op de Max-Joseph-Platz duidelijk dat het initiatief van het Horster CDA van vijf jaar geleden om stoelen aan de ketting te leggen (klik hier), nu ook internationaal navolging krijgt:

Het initiatief heeft verder natuurlijk niets op de kous, maar dat tragische lot deelt het met alle CDA-initiatieven.  

Rechtopgezette verloren wieldoppen zijn universeel. Maar voor met beton volgestorte rechtopgezette autobanden (inclusief hagedis) moet je toch echt aan het Gardameer zijn. Ook hiervoor geldt: geen idee wat het op de kous heeft. Zal daarom vast en zeker ook een CDA-initiatief zijn.

Maar als u van dat ding op de voorgrond denkt dat het een Horster champignon is die evenmin iets op de kous heeft, vergist u zich: het is een Gardesaanse bank! Geen CDA-initiatief dus.

Zo, weer voor even genoeg over het CDA. Over naar de Italiaanse honden. Die blijken net als veel van hun Horster soortgenoten de schrijfkunst machtig te zijn. Sterker: Italiaanse honden zijn zelfs de Duitse en Franse schrijfkunst machtig. Alleen als het om de Engelse schrijfkunst gaat, moeten ze passen:

Herinnert u zich de ‘Opruimactie zwerffietsen station Horst-Sevenum’ nog? Als de dienders hun actie op station Horst-Sevenum hebben voltooid, zouden ze hun werkterrein eens moeten verleggen naar station Verona Porta Nuova. Valt óók veel eer te behalen en tegelijkertijd zijn wij van hen verlost.

In Mantova kunnen ze overigens eveneens hun hart ophalen.

Over Mantova gesproken: zou een fontein met LED-verlichting, geluidsinstallatie en 25 spuitkoppen die tot acht meter hoog kunnen spuiten dit oersaaie en oerlelijke plein geen hoogstnoodzakelijke boost  geven?

In Venetië trof ik eveneens een plein aan waarin zo’n fontein het broodnodige nieuwe leven kan blazen:

Olifantenpaadjes zijn evenals rechtopgezette verloren wieldoppen een universeel verschijnsel. In Verona heb ik actief bijgedragen aan de instandhouding van dit prachtexemplaar:

Welgemeend advies aan alle klagers over het zogenaamd tot in het extreme doorgevoerde systeem van afvalscheiding in Horst aan de Maas: beslist niet emigreren naar het Gardameer!

Ten slotte: wat zou zo’n reisje zijn zonder graffiti? Louis van Gaal heeft ooit gezegd dat ie vooral zo graag in München vertoeft vanwege de afwezigheid van graffiti. Altijd in voor een grapje, die Louis. Gelukkig heeft ie – tenminste tot woensdag – van voetbal meer verstand.

Neem van mij aan: van Mönchengladbach tot München en van Verona tot Venetië, het stikt er – tot mijn grote genoegen – van de graffiti. Belofte: als het CDA nou eens het initiatief neemt de meest veelbelovende Horster graffitisten een studiereis aan te bieden, zul je mij nooit meer denigrerend horen doen over CDA-initiatieven. 

Klein mysterie 567 – Vogelverschrikker (2)

Met Je gaat het pas zien als je het door hebt  kun je op z’n laatst sinds vrijdag niet meer aankomen. Is zó 1974. Daarom maar liever die andere, écht hedendaagse voetbalfilosoof geciteerd: ben ik nou zo dom of zijn jullie zo slim?  Feit is in elk geval dat ik het niet zie omdat ik het niet door heb en dat dat waarschijnlijk aan mijn domheid te wijten is.  

Om vogelverschrikkers gaat het. Niet zulke ouderwetse, in lompen gehulde gevallen, ook geen imitatie-windwatermolens (klik op pijl)

of gemankeerde discobollen (klik op pijl)

 – vergis ik me of zijn die allebei alweer over hun hoogtepunt heen? – nee, het gaat om vogelverschrikkers in de vorm van een vogel. Beter: vogelverschrikkers in de vorm van door de wind voortgedreven plastic roofvogels. U heeft ze ongetwijfeld wel eens hun onnavolgbare capriolen zien uithalen in de nabijheid van een kersenboom of boven een pas ingezaaide akker. Een lust voor het oog, zullen zelfs niet-liefhebbers van kinetische kunst moeten erkennen.

Sinds enkele weken zijn twee van zulke neproofvogels ook actief op een perceel van de Lim Group (‘agricultural research’) aan de Veld Oostenrijk in Horst. Op zichzelf zijn de vogels al een stukje waard. Toch weet ik niet of ze het zover zouden hebben geschopt als er niet iets bijzonders met ze aan de hand zou zijn. Althans iets waarvan ik, domkop, vind dat het bijzonder is. U, slimmerik, zult er natuurlijk meteen de onbijzonderheid van inzien, maar het is helaas zoals het is (ik had het ook liever andersom gezien): u bent slim, ik ben dom. 

Welnu, het bijzondere is dat beide vogels hun werk doen boven twee hermetisch afgesloten plastic tunnelkassen. Om eens een andere jaren zeventigfilosoof (klik hier) te citeren: Waar heb dat nou voor nodig? Dat heeft totaal geen nut! Dat is toch overbodig? 

Zijn de tunnelkassen misschien toch niet hermetisch afgesloten? Moeten niet de gewassen maar de tunnelkassen zelf worden beschermd tegen vogels dan wel vogelpoep? Staat op de smalle strook tussen beide tunnelbuizen iets dat de bescherming van de vogels verdient?

Genoemde opties lijken me allemaal even onwaarschijnlijk. Welke slimmerik is bereid deze domkop uit z’n lijden te verlossen?

Klein mysterie 463 – Kaas

Baas boven baas dat is kaas,

van kaas word ik blij dat zei jij,
ik wist het niet het enige wat ik dacht
kaas is baas want daarvan krijg je kracht
kaas kaas kaas eet kaas zo niet dan ben je een dwaas
bier is slecht en kaas is baas raas naar de supermarkt want kaas is baas.
Bazige kaas met je mooie kleur fleur jij mij op.

Een gedicht van ZieMeGaan op het webforum Grepolis. Iemand misschien enig idee of Louis van Gaal wel eens publiceert onder het pseudoniem ZieMeGaan? 

Ik stuitte op het gedicht van ZieMeGaan nadat ik had gegoogled op ‘kaas eet kaas’. Een woordcombinatie die slechts negen hits oplevert. En in de meeste van die negen gevallen wordt ‘eet’ ook nog eens gevolgd door een leesteken. Zoals in ‘Martijn Bos denkt kaas, eet kaas en hij verkoopt kaasschaven over de hele wereld’. Maar niet dus bij het titelloze juweeltje van ZieMeGaan: kaas kaas kaas eet kaas zo niet dan ben je een dwaas. Was het proza geweest, dan zouden ook hier ongetwijfeld leestekens zijn opgedoken: Kaas, kaas, kaas, eet kaas. Zo niet dan ben je een dwaas.

Wat ik met het voorgaande slechts wil zeggen: de woordcombinatie ‘kaas eet kaas’ zonder leestekens is uiterst zeldzaam. De kans dat je kaas eet kaas in het wild tegenkomt is ongeveer even groot als de kans dat je in Nederland een levende wolf in het wild tegenkomt. Niet uitgesloten, wel zéér bijzonder. En wat wil nu het geval? U voelde ’m al aankomen: Horst is in het trotse bezit van een originele, onvervalste, unieke kaas eet kaas. Zonder leestekens! Ik ontdekte ’m donderdag op een elektriciteitskastje op de kruising Schoolstraat-Waterstraat:

Waarmee voor omwonenden van het elektriciteitskastje meteen de extatische toestand is verklaard waarin ze me donderdagavond mogelijk hebben waargenomen.

Wat de kreet betekent of waar ie voor staat? Daar vraag je me wat. Ik zie er in elk geval geen oproep in van een kaasboer zonder reclamebudget die met verf en kwast in de weer is geweest om de Mussenbuurt op te roepen tot het eten van meer kaas. Zelfs een reclamebudgetloze kaasboer had waarschijnlijk het eerste kaas laten volgen door een komma en (nog waarschijnlijker) het tweede kaas door een uitroepteken.

Verder lijkt een elektriciteitskastje me niet het meest geschikte medium om de wereld kond te doen van het verbazingwekkende feit dat een kaas een kaas heeft gegeten. Is meer iets voor De Telegraaf of de rubriek ‘Opmerkelijk’ van nu.nl. Ik acht het eveneens onwaarschijnlijk dat achter de kreet een bepaalde diepzinnige wijsheid schuilgaat. Horst is niet zo van de diepzinnige wijsheden. Waar ik eerder aan denk is een geheime boodschap. Van de ene inbreker aan de andere (‘Hier valt niets te halen’). Van de bankdirecteur aan zijn maîtresse (‘Morgen de eerste vlucht vanaf Schiphol naar Palma de Mallorca’). Of natuurlijk van de plaatselijke drugsdealer aan zijn clientèle (‘Ik heb geen cocaïne meer, maar heroïne is ook heel lekker’).

Baas boven baas dat is kaas

Klein mysterie 395 – Sintermerte (1)

Het mensenleven kent een aantal zekerheden. Ik noem er een paar.
Johan Cruijff weet het beter.
Het Bureau van J.J. Voskuil blijft voor eeuwig onovertroffen.
Verkiezingsuitslagen vallen altijd tegen.
In Horst wordt Sintermerte (Sint-Maarten) gevierd op 10 november.
Op Horst-sweet-Horst heeft het CDA het altijd gedaan.  
Theo Angelopoulos krijgt in Nederland niet de waardering die hij verdient.

Zulke zekerheden bieden houvast in het wankele bestaan dat een mensenleven is. Er mogen tien Sandy’s op onze kust beuken, er mogen nog tien andere Geert Wildersen komen, Nederland mag veranderen in een socialistische heilstaat, één ding staat vast: die zekerheden blijven rotsvast overeind. Stel nou toch dat op Horst-sweet-Horst de PvdA of de VVD in plaats van het CDA de schuld van alles zouden krijgen. Of dat niet Johan Cruijff maar Louis van Gaal het beter zou weten. Het leed zou toch niet te overzien zijn? Nee, die zekerheden houden het tenminste allemaal nog een béétje overzichtelijk.

Kunt u zich er, met voorgaande wetenschap in uw achterhoofd, een voorstelling van maken hoe ik er aan toe was toen ik donderdag deze kop in weekblad Hallo Horst aan de Maas onder ogen kreeg?

Sintermerte verplaatst naar 9 november vanwege een carnavalsfeestje op 10 november. De uitdrukking ‘gekker moet het niet worden’ probeer ik doorgaans te vermijden, maar voor deze speciale gelegenheid zou ik haar toch graag uit de kast willen halen. Sintermerte op 9 november is als Sinterklaas op 4 december. Als Kerstmis op 24 december. Als 1 april op 31 maart. Heiligschennis, in dit geval nog letterlijk ook.

Of maak ik het allemaal weer veel te zwaar? Maakt het eigenlijk wat uit, Sintermerte op 9, 10, 11, 12 of 20 november? Was Sintermerte misschien toch al aan inflatie onderhevig door de komst van lampionstokjes met een lamp op batterijen in plaats van fakkels met een waxinelichtje? Zette het verval decennia geleden misschien al in met de introductie van Hollandse varianten op het Sintermertesveugelke en geopende rugzakjes om het snoepgoed in te deponeren?

Vormt het uitblijven van een volksopstand in reactie op de verplaatsing naar 9 november soms een bewijs voor de verminderde vitaliteit van Sintermerte? Kortom, is de verplaatsing onderdeel van een niet te stuiten ontwikkeling? Wie het weet mag het zeggen.

Intussen koester ik maar mijn 10 november-herinneringen aan verwaaide en in de hens vliegende fakkels, kleverige zuurtjes, de eerste mandarijntjes, gesloten deuren, koetjesrepen, schuimpjes om je tanden op stuk te bijten en Lange Jans waarmee je iemand het hoofd kon inslaan. 

Laten we overigens ook vaststellen dat het allemaal nooit zover was gekomen als het CDA z’n C niet zo had laten versloffen. Dan blijft er in elk geval één zekerheid overeind.  

Sintermertesveugelke

Háj en roëd keugelke
Háj en blauw stertje
Huupsa Sintermerte

Klein mysterie 193 – Frik

Tot mijn schande moet ik bekennen dat er ergens diep in mijn binnenste een frik huist. Dat heb je als zoon van een schoolmeester. Genetisch bepaald dus. Op zich heb ik er weinig last van, de pest is alleen dat die frik er om de zoveel tijd uit moet. Niets en niemand kan hem dan tegenhouden. Afgelopen week was het weer zover. Een bericht op de website van de gemeente Horst aan de Maas bracht de frik in mij tot leven. Het bericht is zeventien zinnen lang en heeft als kop ‘Stand van zaken stormschade’. Met de eerste zin is nog niets mis: Gemeentewerken en brandweer hebben honderden meldingen gekregen van omgewaaide bomen en afgebroken takken naar aanleiding van de storm van 14 juli 2010.
Maar dan de tweede zin: In de afgelopen zes weken zijn er meer dan 550 bomen gesneuveld en zijn inmiddels meer dan 6000 bomen (ernstig) beschadigt. Geen lekker lopende zin. ‘Er’, het tweede ‘zijn’ en ‘inmiddels’ weglaten, zou al wonderen doen. ‘Beschadigt’ met een t staat ook een beetje slordig. Maar afgezien daarvan is vooral de inhoud opmerkelijk. De auteur doet het namelijk voorkomen alsof de storm van 14 juli nog zes weken heeft voortgewoed. In de zes weken ná 14 juli zouden dus 550 bomen zijn gesneuveld en 6000 (ernstig) beschadigd? Was de frik in mij volkomen ontgaan.Derde zin: Een deel van de schade zoals verdroogde takken in de kruinen, zijn duidelijk zichtbaar. Zesde zin: Het kernhout waar de takken en stammen hun stevigheid aan te danken hebben zijn dan bijvoorbeeld gescheurd (…). Louis van Gaal (en velen met hem) gebruikt steevast in een zin waarin het woord ‘media’ onderwerp is, een werkwoordsvorm in derde persoon enkelvoud (‘de media heeft’). De schrijver van zin 3 en zin 6 doet precies het tegenovergestelde: hij laat een onderwerp in het enkelvoud volgen door een persoonsvorm in het meervoud (‘de schade zijn’, ‘het kernhout zijn’).Achtste zin: Deze bomen kunnen hun stabiliteit verliezen waardoor ze (te) groot risico kunnen vormen voor hun omgeving. ‘Een’ vergeten tussen ‘ze’ en ‘(te)’. Schoonheidsfoutje.
Elfde zin: Bij bomen waarbij de stronk nog vast in de grond zit, worden deze weg gefreesd. Deze zin kostte mijn frik de meeste hoofdbrekens. Wordt (in plaats van worden) de weg gefreesd als de stronk nog vast in de grond zit? Maar waarom zou je in godsnaam de weg frezen? Is ook gemakkelijker gezegd dan gedaan, de weg frezen. Of wacht, zou de schrijver soms ‘weggefreesd’ bedoelen? Natuurlijk: niet de weg wordt gefreesd, maar de stronken worden weggefreesd. Waarom niet gezegd Nog vast in de grond zittende stronken worden weggefreesd? Duidelijker én veertig procent korter. Zestiende zin: Bestaande houtwallen zullen zich van naturen redelijk snel herstellen terwijl laanbeplanting en bomen in plantsoen en pleinen zich minder goed/snel herstelen. Die tweede ‘n’ in ‘naturen’ zij de schrijver vergeven, maar wat is herstelen? Bij planten valt daar misschien nog iets bij voor te stellen (stelen?), maar bij bomen?
Zeventiende zin: Op dit moment wordt er een plan opgesteld over de aanplant van nieuwe bomen (en op welke lokaties). ‘Lokaties’: zó jaren zeventig.Zo, de frik kan weer z’n hok in. Hopelijk komt ie er voorlopig niet meer uit. Het wachten is eigenlijk op een nog frikkeriger frik die mijn frik eens een lesje leert zodat ie diep beschaamd definitief afdruipt. Wie durft?

Intermezzo – Verschnaufpause (3)

Weekje naar Berlijn geweest. Genoten. Op een huurfiets de hele stad doorkruist, tot in Köpenick toe.Prachtige boeken, cd’s en dvd’s gekocht.Ik waande me in Berlijn soms net in Horst (aan de Maas). Berlijn kan met Horst bijvoorbeeld wedijveren op het gebied van onbegrijpelijke voetbalverboden,mooie oude kassahuisjes,kitscherige kunst,

historische dorpspompen,en trainende voetballers (hoewel Horst het zonder scorende Santi Kolk moet stellen).

Op andere terreinen ligt Berlijn mijlenver voor op Horst aan de Maas. Denk bijvoorbeeld aan origineel straatmeubilair,prachtig vervalen modernistische architectuur, zoals het Corbusierhausen delen van Siemensstadt.Maar de grootste voorsprong op Horst heeft Berlijn op het punt van street art. Moet je die in Horst met een vergrootglas zoeken, Berlijn is er werkelijk van vergeven. Geen muur (blind of niet),trafohuisje,garagedeur of rolluik is er veilig voor de spuitbussen van straatkunstenaars. Verlaten of verwaarloosde panden moeten er sowieso aan geloven.
Louis van Gaal sprak enkele maanden geleden in lovende zin over het feit dat je in München geen graffiti op muren aantreft. Enkele malen in München geweest zijnde, vroeg ik me toen af of hij behalve een leesbril onderhand ook geen gewone bril nodig heeft. Maar dat terzijde. Waar het om gaat is dat meneer Van Gaal en ik qua graffiti diametraal tegenover elkaar staan. In mijn ogen verlenen graffiti een stad juist karakter en getuigen ze van levendigheid. Een stad of dorp zonder voldoende graffiti oogt opgepoetst, aangeharkt, zielloos. Ok, ik geef toe, ook van mij hoeven die tags niet altijd. Echter: die talloze, vaak onleesbare handtekeningen zinken wat mij betreft volkomen in het niet bij al het moois dat daar tegenover staat. Ik zou zeggen: straatkunstenaars van Horst (aan de Maas) er is een schone taak voor jullie weggelegd.Ik zal het nu toch niet hebben verkorven bij meneer Van Gaal?