maandag 24 november 2008

Actualisatie – Olympische vlam

Soms, heel soms, verbeeld ik me wel eens dat mijn hier uitgesproken mening er toe doet. Dat de Horster beleidsbepalers elke maandagavond vol spanning zitten te wachten op het moment dat hier weer een briljant idee verschijnt, een weloverwogen mening wordt geformuleerd of een schijnbaar onoplosbaar probleem in een handomdraai als sneeuw voor de zon verdwijnt. Dit is helaas slechts verbeelding, in werkelijkheid wordt er niet naar mij geluisterd. Of toch wel? Op 29 augustus vroeg ik me af of het de bedoeling was dat op de schaal van deze mast ooit de Olympische vlam zou gaan branden. Dit omdat ik me niet kon voorstellen dat het ding er omwille van zijn schoonheid was neergezet. Uiteraard was dit een verkapte oproep om het wanstaltige object stante pede te verwijderen. En wat ontdekte ik afgelopen week tot mijn verbazing?Weg! Er wordt wel degelijk naar mij geluisterd! Mijn mening doet er wel degelijk toe! Of zou het IOC hebben laten weten dat de Olympische Spelen nooit en te nimmer in Horst (aan de Maas) zullen worden georganiseerd?

Klein mysterie 43 – Fusieruzie

Hoewel sommigen er met gemak een weblog over kunnen vullen (klik hier), is de naam van een gemeente niet echt iets om van wakker te liggen. Een naam is maar een naam, beleid – om maar eens iets te noemen – is duizendmaal belangrijker. Bovendien woon en leef je in de eerste plaats in een dorp of stad (Horst, Meterik, Meerlo of als je het iets minder hebt getroffen Sevenum) en pas daarna in een gemeente (Horst aan de Maas, Meerlo-Wanssum of als je het iets minder hebt getroffen Sevenum).Dit gezegd hebbende, zijn er toch kanttekeningen te plaatsen bij het naamgevingsproces van de nieuwe gemeente die ontstaat als op 1 januari 2010 de gemeenten Horst aan de Maas en Sevenum en de dorpen Meerlo, Tienray en Wanssum fuseren. Misschien is het goed een vergelijking te trekken met Helden, Kessel, Maasbree en Meijel. Deze vier gemeenten gaan per 1 januari 2010 eveneens op in één nieuwe. Ook zij zijn op zoek naar een nieuwe naam. Dit gebeurt in een heldere, overzichtelijke procedure (zie www.uwvisie.nl). Hoe anders gaat het hier. Hier kwam een Commissie Naamgeving Fusiegemeente – waarvan het bestaan bij mijn weten nooit eerder aan de openbaarheid was prijsgegeven – op 16 oktober ineens plompverloren met het voorstel de nieuwe gemeente Horst aan de Maas te noemen. In november zouden de gemeenteraden van Horst aan de Maas, Meerlo-Wanssum en Sevenum vervolgens een besluit nemen. In de tussentijd kregen burgers de mogelijkheid op het voorstel van de commissie te reageren. Wat er met die reacties zou gebeuren, bleef onduidelijk. Nog vreemder: de beloofde besluitvorming door de gemeenteraden in november komt er helemaal niet. Want op 17 november bepaalden de fractievoorzitters van de gemeenten Horst aan de Maas, Meerlo-Wanssum en Sevenum ineens dat de in 2010 aantredende gemeenteraad maar moest beslissen over de gemeentenaam.Er is zeker iets voor te zeggen om de nieuwe gemeenteraad de naam te laten bepalen. Maar had dit dan eerder duidelijk gemaakt. Dan had die commissie van deskundigen er niet hoeven komen, dan had die vage, vrijblijvende peiling van de volksmening achterwege kunnen blijven en dan had niet de suggestie hoeven te worden gewekt dat in november een besluit zou vallen over de naam. Nu heeft het er alle schijn van dat het tegenstribbelende Sevenum tevreden moest worden gesteld. Is dit nu daadkracht? Nee, dit is pappen en nathouden. Om de hete brij heen draaien. De kerk in het midden houden.

maandag 17 november 2008

Klein mysterie 42 – Kunstwerkruil

De nummer 3 in mijn top 5 van kunstwerken in de Horster buitenruimte wordt bedreigd! De Echo van Horst meldde afgelopen week dat de dorpsraad van Melderslo het gemeentebestuur oproept het kunstwerk Linnen garens drogen te verplaatsen van de Kerkstraat in Horst naar Melderslo. In ruil daarvoor zou het kunstwerk van Fons Schobbers dat nu het grasveld voor de basisschool in Melderslo siert, een plek moeten krijgen bij Museum De Kantfabriek. Wethouder Dings-Polderman zou de dorpsraad hebben geadviseerd in gesprek te gaan met het museum: ‘Als zij het ook een goed idee vinden, staan wij er niet afwijzend tegenover.’ De Kantfabriek heeft echter al laten weten niets voor dit idee te voelen.
Wat moeten we hier nu van denken? Er is niets op tegen dat de Melderslose dorpsraad probeert een kunstwerk te verwerven. Wel is het curieus dat daarvoor een kunstwerk zou worden ingeruild, nota bene met goedkeuring van de wethouder. Een kunstwerk bovendien dat niet toevallig in dát dorp op díe plek staat. Nee, het thema van het werk (de spontaniteit en de kracht die de inwoners van Melderslo aan de dag hebben gelegd bij de opbouw van hun dorp) en de locatie zijn bepaald in nauw overleg tussen kunstenaar en dorpsraad. Dan gaat het toch niet aan het beeld zo maar even boem pats te verplaatsen naar een plek waar het geen enkele relatie mee heeft? Heel vreemd!In 1999 zei de toenmalige voorzitter van de Melderslose dorpsraad, Jan Litjens, het volgende over het kunstwerk: ‘Als je bij de kerk het beeld schuin van achteren bekijkt, heb je een prachtige blik op de gebogen golf. Die staat volgens mij voor de gebogen rug van de (werkende) mens. En in de uitstekende punt aan de achterkant kun je een aspergesbed zien. Zo is er wel meer aan te wijzen waaruit de relatie blijkt tussen het kunstwerk en Melderslo.’ Zo is het en niet anders. Mooi laten staan waar het staat.

Klein mysterie 41 – Hotseknotsend door Meterik

Vandaag een klein jubileum. Dit is namelijk het honderdste bericht dat op dit weblog verschijnt. Deze feestelijke gelegenheid wil ik aangrijpen om eens wat dieper in te gaan op verkeersobstakels. Horst is er zo langzamerhand van vergeven. Eerder verbaasde ik me al over de variëteit in waarschuwingsborden bij drempels. Nu gaat het me om de grote verscheidenheid in uitvoering van deze barrières.
Niets is zo verhelderend als een voorbeeld. Daarom heb ik me de afgelopen week het hoofd gebroken over de vraag waar in (de voormalige gemeente) Horst over een zo kort mogelijke afstand zo veel mogelijk verschillende drempels, plateaus en andere hindernissen te vinden zijn. Uiteindelijk heb ik in Meterik het traject van mijn dromen gevonden. Reist u met me mee?
Vertrekpunt is molen Eendracht Maakt Macht aan de Schadijkerweg. Ongeveer vanaf de molen zijn aan de rechterzijde op het wegdek dubbele witte strepen aangebracht die bij het naderen van de bebouwde kom van Meterik steeds breder worden.Zullen we maar aannemen dat de strepen zijn bedoeld om het autoverkeer vaart te laten minderen? Onze eigenlijke reis begint pas aan de rand van de bebouwde kom. Net voor de kruising met de Dr. Lemmenstraat (een oude bekende!) is daar het eerste obstakel te vinden: een drempel annex wegversmalling.Wat we verder aan hindernissen tegenkomen op het traject Schadijkerweg-Crommentuijnstraat-Speulhofsbaan (tot aan kruising met Oude Peeldijk) laat ik u op foto’s zien. Plateau op kruising Schadijkerweg-Bondserf:Wegversmalling annex plateau op kruising Schadijkerweg-Rector de Fauwestraat:Plateau op kruising Crommentuijnstraat-Speulhofsbaan:Plateau op kruising Speulhofsbaan-Jan Drabbelsstraat:Drempel op Speulhofsbaan:Slalom op Speulhofsbaan bij ingang parkeerplaats sportpark De Vonckel: Dubbele wegversmalling op kruising Speulhofsbaan-Oude Peeldijk: Hebt u meegeteld? Op een afstand van 1400 meter acht verkeersobstakels in zes varianten! Waarom? Waarom toch?
Vaak wordt gedacht dat ambtenaren saaie, ideeën- en initiatiefloze mensen zijn. Het Meterikse voorbeeld maakt duidelijk dat deze typering althans voor Horster verkeersambtenaren volstrekt bezijden de waarheid is. Ze beschikken over een creativiteit en ideeënrijkheid waaraan menig kunstenaar een puntje kan zuigen. Dat dat voor ons, eenvoudige burgers, soms wat te hoog gegrepen is, zegt waarschijnlijk meer over ons dan over de Horster verkeersambtenaren. Zoals het bij kunstenaars soms honderden jaren kan duren voordat hun werk op waarde wordt geschat, zo zal er misschien ook wat tijd overheen gaan voordat de Horster verkeersambtenaren met hun variëteit in drempels de waardering krijgen die ze verdienen. Ik zie dan ook helemaal niets in het recente pleidooi van wethouder Stas voor meer handhaving en minder drempels en plateaus. Genieën, ook al zijn ze vooralsnog onbegrepen, moet je juist in ere houden.

maandag 10 november 2008

Klein mysterie 40 – Centrumbestrating

Langzaam bekruipt me het vreemde gevoel dat ik milder aan het worden ben. Dát is niet de bedoeling! Terwijl ik juist groot genoegen schep in een potje zeuren en zuigen, heb ik me de afgelopen weken bezondigd aan positieve uitlatingen over de 95 duizend euro kostende verwijdering van de serre van v/h Van Heijster, de vervanging van het Norbertuskerktrottoir en de afbraak van de kiosk op het Wilhelminaplein. Hoewel daar ook cynisme over twee paaltjes bij sportpark Ter Horst, ergernis over de voorgenomen bouw van een schiethal door Davy Crockett en vraagtekens bij de ontglazing van het Meterikse Veld tegenover staan, heb ik toch het idee dat ik soms wat begin door te slaan in mijn loftuitingen. Laat ik me dan beïnvloeden door de anonymus die schreef ‘Als ik deze site zie en lees dan proef ik veel negativiteit’? Zelfs als dat zo zou zijn, dan zou ik het natuurlijk nooit toegeven. Nee, ik houd het toch op toeval, van een bewuste keuze is beslist geen sprake. Ik beloof u dan ook plechtig dat ik mijn uiterste best zal doen de komende weken weer eens enkele porties ongebreidelde negativiteit los te laten op verschijnselen in de Horster openbare ruimte. Maar vandaag nog even niet. Vandaag wil ik me nog één keer van mijn positieve kant betonen. Wil ik nog één keer een pluimpje uitdelen. Waarvoor dan wel? Voor het nieuwe plaveisel in het centrum van Horst. De oude bestrating kenmerkte zich door allerlei onbestemde patronen die slechts onduidelijkheid schiepen: De nieuwe is strakker en van alle overbodige tierlantijnen ontdaan. In een oogopslag is duidelijk welke ruimte voor voetgangers is bestemd en welke voor fietsers. Zoals het hoort dus, hulde!Heb ik er dan helemaal niets op aan te merken? Toch wel. Op 13 augustus pleitte ik voor herintroductie van het trottoir in het centrum van Horst. Niet gebeurd.
Nog meer bedenkingen? De inkt van het Convenant puiverbetering, reclames, uitstallingen en terrassen van de gemeente Horst aan de Maas is nog niet opgedroogd, of de eerste reclameborden zijn al weer gesignaleerd, terwijl het convenant juist het tegendeel beoogt. Nóg meer kritiek? Jazeker. De eerste stenen van de nieuwe bestrating die fietsers- en voetgangersstromen nadrukkelijk van elkaar scheidt, waren nog amper gelegd, of wethouder Litjens maakte op 24 september al bekend dat het gemeentebestuur overweegt om fietsen in het centrum te gaan verbieden.Zo is deze bijdrage ongewild toch nog een oefening in negativiteit geworden – dit smaakt naar meer.

Intermezzo – Kiosk

Afgelopen donderdag is de kiosk op de Veemarkt afgebroken.Na de verwijdering van de serre van v/h Van Heijster kreeg het Horster centrum daarmee de tweede kwaliteitsinjectie binnen korte tijd. Want een verbetering is het, een kioskloze Veemarkt. Nog niet eens zozeer omdat de kiosk geen architectonisch en esthetisch hoogstandje was, maar veel meer omdat het ding gewoon in de weg stond: van het voormalige postkantoor had je geen vrij zicht op het Wilhelminaplein en vice versa.Vergelijk dat eens met de nieuwe situatie: Wat me wel enigszins verontrust, is dat op artist’s impressions van het Wilhelminaplein en de Veemarkt in nieuwe gedaante nog steeds of opnieuw een kiosk figureert (bron afbeelding: weblog Arie Stas):De kiosk zou toch een tweede leven krijgen in museum De Locht? Ik houd het maar op een foutje van de artist, want het zal toch niet zo zijn dat er op de Veemarkt een opvolger zal verrijzen? Voorkomen is beter dan genezen!

dinsdag 4 november 2008

Intermezzo – 95.000 euro

Op 1 september besloot ik voortaan niet meer dagelijks maar wekelijks berichten aan dit weblog toe te voegen. Dat heeft als vervelende consequentie dat er bij tijd en wijle zaken op de plank blijven liggen. Zo nam ik me al enkele keren voor een bijdrage te wijden aan de zeer geslaagde verbouwing van voormalig café De Sport in Horst. Ik had willen schrijven over de mooie, rustige belettering in zilvergrijze tint, over het ontbreken van schreeuwerige reclame-uitingen en over de vervanging van de lelijke aangeplakte serre door niet of nauwelijks storende zwarte jaloezieën. Om de een of andere reden kwam het er steeds niet van en nu ben ik dan genadeloos ingehaald door de actualiteit.
Afgelopen donderdag onthulde Dagblad De Limburger namelijk dat de gemeente Horst aan de Maas 95 duizend euro heeft betaald voor het laten afbreken van de serre. 95 duizend euro! Voor dat geld had de gemeente ook andere goede daden kunnen verrichten: een nieuw gemeentelogo laten ontwerpen, een of meerdere kunstwerken aanschaffen, de windwatermolen aan de Witveldweg opkopen, Horster zegswijzen aanbrengen op trottoirbanden of het Horster dorpscentrum voorzien van strakke, moderne banken. Thijs Coppus voegt daar op zijn weblog nog de realisatie van een nieuwe hangplek en herinvoering van het schoolzwemmen aan toe. Allemaal waar. En toch … kan ik me, anders dan Thijs, wél vinden in het besluit om die 95 duizend euro uit te trekken voor de verfraaiing van het aanzicht van het Wilhelminaplein. Als – om maar eens een dwarsstraat te noemen – voor vele tonnen een weg wordt aangelegd of gereconstrueerd (denk bijvoorbeeld aan de volstrekt overbodige rotonde op de t-splitsing Midden Peelweg-Laagheideweg)wordt dat meestal als onvermijdelijk gezien en is er niemand die zich afvraagt of dat geld niet nuttiger besteed had kunnen worden. Gaat het om iets esthetisch, dan is de wereld meteen te klein. Besturen is keuzes maken en in het geval van de serre van De Sport had ik waarschijnlijk dezelfde keuze gemaakt. Als de vinger dan toch op de zere plek moet worden gelegd, zoek dan eerder in de richting van de onvergeeflijke blunder die de gemeente heeft begaan door ooit een bouwvergunning voor de serre af te geven. Dat het herstellen van die stommiteit 95 duizend euro kost, is bijzonder pijnlijk, maar als hiermee een lesje is geleerd, ben ik bereid door de zure appel heen bijten.

Actualisatie – Luchtepöäl

Op 28 augustus stelde ik vijf vragen over de Horster ‘luchtepöäl’. Ik heb er nooit ook maar een suggestie van een antwoord op gekregen. Zo moeilijk waren die vragen nu toch ook weer niet? Wordt dit weblog eigenlijk wel goed genoeg gelezen? Je zou je bijna af gaan vragen waarvoor of voor wie je dit allemaal doet. Juist op het moment dat ik echt gefrustreerd dreig te raken, wijst iemand me gelukkig op Alles moet weg van de Vlaamse auteur Tom Lanoye. Hoofdpersoon Tony Hanssen houdt daarin op een gegeven moment een lofzang op de autostrade en meer in het bijzonder de verlichtingsmasten daarvan. Beter dan ik het ooit zal kunnen, verwoordt hij de fascinatie die je voor ‘luchtepöäl’ kunt hebben: Je hebt er, die zijn gewoon recht, en bovenaan hangt die lamp er zomaar aan, zonder boe of ba. Iemand zonder nek, daar lijkt het op. Je hebt er ook met een dwarspaal, met een lamp links en een lamp rechts. Die staan dan in de middenberm natuurlijk.’ En even verderop: ‘Je hebt er ook uit één stuk, heb je daar al eens op gelet, en die maken, hoe noem je zoiets, een knik is het niet, een welving is ook niet het juiste woord. Ze hangen ongeveer zoals een bureaulamp over de weg. Maar niet in een hoek, het is veel sierlijker dan dat. Alsof het ooit een lange rechte paal is geweest, die op driekwart van zijn hoogte soepel is beginnen door te buigen. Ongeveer zoals de stengel van een bloem. Het is trouwens zo, dat de dikte van die palen van onder naar boven toe versmalt, dus een vergelijking met een plant dringt zich wel op. Treurwilgachtig. Dat is misschien het woord. Behalve dan dat treuren, dat klopt niet. Als het avond is en de lampen aan die verwelkte palen gaan branden, en je zit achter het stuur en je ziet ze ineens kilometers ver aanfloepen, de ene een fractie van een seconde later dan de andere, zoals een rij dominostenen die omvalt … En nadat ze een tijdje zijn opgewarmd, komt eindelijk die oranje gloed … Daar is niets treurigs aan. Spijtig dat het maar één keer per dag gebeurt.’

maandag 3 november 2008

Klein mysterie 39 – Schutting (1)

Onlangs is het bouwterrein op de hoek Wilhelminaplein-Veemarkt afgerasterd.
Hoe simpel die mededeling ook mag lijken, toch biedt ze meer dan voldoende stof voor een stukje van een dikke vierhonderd woorden, zoals nu zal blijken.
De afrastering bestaat op sommige plaatsen uit een houten schutting en op andere uit een ijzeren hek. Dat is ongetwijfeld met een bepaald oogmerk gedaan, maar welk? Met andere woorden: waarom aan de pleinzijde een schutting en aan de kant van de parkeerplaats een hek? Waarom heeft niet het hele bouwterrein één type afrastering gekregen? Ik kan me voorstellen dat op plaatsen waar het bouwverkeer voortdurend in- en uitrijdt een houten schutting minder praktisch is dan een wat meer mobiel ijzeren hek. Maar waarom überhaupt een houten schutting? Om pottenkijkers te weren? Om te voorkomen dat het werkvolk wordt afgeleid door wat er op straat gebeurt of passeert? Om te verhinderen dat neerstortend puin op de openbare weg terechtkomt? Om de lagere schooljeugd de kans te geven haar schildercapaciteiten aan een groter publiek te tonen (klik hier)?
Ook de houten schutting zelf roept vragen bij me op. Zo is er om de paar meter een logo in uitgezaagd waarvan de omtrek oranjerood is geschilderd. Wat zit daar nu weer achter? Gewoon reclame voor de Haegens Groep? Onwaarschijnlijk, want dan had dat zagen net zo goed achterwege kunnen blijven. Kijkgaten voor bouwplaatstoeristen? Iets minder onwaarschijnlijk, maar een bouwplaatstoeristvriendelijker hoogte had dan meer voor de hand gelegen. Bouwplaatstoeristen die klein van stuk of rolstoeler zijn, zullen zich namelijk ernstig gediscrimineerd voelen. Toch geen kijkgaten dus. Maar wat dan? Ik hoorde iemand opperen dat de gaten mogelijk zijn aangebracht om de schutting waardeloos te maken voor ander gebruik dan als schutting. Een manier om schuttingdiefstal te ontmoedigen derhalve. Interessante theorie, mag ik wel zeggen. Naast koperdieven, autoradiodieven (bestaan die nog?), ladingdieven en fietsendieven zouden er dus ook schuttingdieven zijn? Mocht een dergelijk gilde bestaan, dan heeft het nog geen al te grote staat van dienst. Al googlend kom ik niet verder dan dat de politie in juli van dit jaar een 22-jarige dakloze man in Hoogezand heeft ontmaskerd als schuttingdief en dat de politie van Enschede in oktober 2004 op zoek was naar getuigen van een schuttingdiefstal. Maar zullen we het bij gebrek aan een betere verklaring er voorlopig toch op houden dat de gaten in de schutting zijn aangebracht om diefstal te voorkomen? Voor andere suggesties houd ik me ten zeerste aanbevolen.