Top 5 – Meterikse groeten aan de lezer

‘Geachte’?
‘Beste’?
‘Dag’?
‘Lieve’?
Of toch maar gewoon ‘Heej, ouwe rukker’?

De aanhef. Niet onbelangrijk. Hij kan je leven veranderen, verpesten, vergemakkelijken, verbeteren. Hoofdbrekens dus, oneindig de ene optie tegen de andere afwegen en uiteindelijk natuurlijk toch de verkeerde keus maken. Zelf iemand van het type als-ik-de-aanhef-maar-eenmaal-heb-dan-volgt-de-rest-vanzelf. Bij anderen is het net andersom: aanhef-binnen-de-kortste-keren-gepiept-daarna-writer’s-block-zonder-weerga. Op het plein achter de kerk in Meterik heeft zich nu een representant van dit laatstgenoemde type gemanifesteerd.

Hij of zij bedient zich van een vrij algemeen als ‘verouderd’ bestempelde variant op bovengenoemde keuzemogelijkheden: L.S. Lectori salutem, Latijn voor ‘groet aan de lezer’. Blij verheugd te constateren dat iemand L.S. heeft afgestoft, al is het dan zonder puntjes. Ook goed om te zien dat hij of zij het niet bij één openbare mededeling wil laten. Duidelijk is wel dat hij of zij zijn of haar richting nog moet bepalen. Ook na meer dan een week is dat nog niet gelukt.

We blijven het in de gaten houden. Nu het nog niet zover is: de Horst-sweet-Horst top 5 van Meterikse groeten aan de lezer. Komt ie:

5.

4.

3.

2.

   

1.

Intermezzo – Dienstmededeling

Niet dat ik er ooit onderzoek naar heb gedaan, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat de meeste lezers via Facebook op Horst-sweet-Horst belanden. Daarnaast is er ook een groep lezers, waarvan de omvang mij volledig onbekend is, die telkens als ik een bericht op Horst-sweet-Horst plaats, een e-mail ontvangen met een link naar het betreffende bericht. De verzending van die mail gebeurt automatisch, zonder dat ik er iets voor hoef te doen.

Voor de groep lezers die via zo’n automatische mail worden geattendeerd op een nieuw bericht heb ik slecht en goed nieuws. Eerst het slechte nieuws: helaas houdt de verzending van zo’n automatisch gegenereerde mail binnenkort op. Maar dan nu het goede nieuws: ik heb mezelf bereid gevonden die attenderingsmail voortaan zelf handmatig te verzenden. Voorwaarde daarvoor is wel dat ik dan van u uw mailadres ontvang.

Dus: wilt u via mail geattendeerd blijven worden op elk nieuw bericht op Horst-sweet-Horst? Stuur dan een mail naar horstsweethorst@gmail.com en ik zorg ervoor dat het voor de bakker komt.  

Ingezonden – Visie veehouderij: een neuslengte zicht

Horst-sweet-Horst ontving een ingezonden bijdrage van Andries Brantsma over de Visie Veehouderij van de gemeente Horst aan de Maas die vorige week door een ruime raadsmeerderheid werd aangenomen (alleen D66+GroenLinks, Groep Emons en SP stemden tegen):

Visie Veehouderij Horst: een neuslengte zicht

Met Tegels minder regels. De slogan, waarmee de in Horst aan de kant geschoven Rudy Tegels in Provinciale Staten kwam en werd opgeleid door topbestuurders Mackus, Koopmans en Driessen. Macht en  netwerk gaan boven kennis.

Toen wethouder Vostermans vertrok ging wethouder Tegels verder met het niet invullen van de Visie Veehouderij. Aanpak: kijk op neuslengte. Bekijk het kortetermijnbelang van grote veehouderijen. Vergeet het belang voor de wereld van je kinderen en kleinkinderen. Begraaf het rentmeesterschap. Met intensief LLTB-contact werd een visie geboren. Geheel in lijn met de LLTB-visie van Kees van Rooij. Leeg en eenzijdig.

Wat is dan die visie en wat brengt het? Raadslid Yvonne Douven: ‘Zie het als een kinderkleurplaat. Je hebt geen bouwtekening maar je weet wat je wilt.’ Vergelijk dit met de wethouder-visie. Zie het als een zwartwit krabbeltje, met een onherkenbaar figuur. Geen beeld, geen richting. En dan doelen formuleren? Dat wordt voortzetten van doelloos dwalen.

De raadsfracties: mevrouw Douven (VVD): De visie heeft niet echt inhoud. Daar kun je dus niet op tegen zijn: watte mevrouw Douven?
Heer Weijs (CDA): We zijn de besten van de wereld. Zo dachten ze met de VVD ook over de energietransitie en nu is de hele windmolenindustrie in buitenlandse handen. Maar ‘beste’ geldt niet alleen voor Horst maar moet bekeken worden over de hele keten. Enkele (heel grote) bedrijven bezoedelen de goede naam van de veehouderij door overlast en negeren van regels. Correct heer Weijs; doe daar dan iets aan!! Past overigens wel bij minder regels van Tegels.
Essentie ziet de visie zitten (die visie zonder inhoud van mevrouw Douven). De zorgen zouden voor deze partij dezelfde moeten zijn als bij de Kleefsedijk, maar dit zal nu geen stemmen opleveren is mogelijk de overweging.
Jan Wijnen (PvdA) spreekt zorgen uit en denkt aan de geurnormen en zoekt vele verbeteringen. Consistent als altijd spreken ze tegen maar stemmen voor.
Zorg voor klimaat, natuur, gezondheid en stankoverlast wordt eigenlijk alleen door SP en D66+GroenLinks uitgesproken. Goede boterham voor de boeren wordt breed gedeeld.

Er is hoop: De wethouder beweert uit de notulen van gemeentelijk overleg uit 2019 met de GGD te verklaren dat een geurnorm regionaal moet worden vastgesteld. Zijn neus zal dus wel groeien en daarmee zijn blikveld. Gevolgen van deze Tegels-visie:

• Geen voortgang. Wethouder blijft met Weijs steken in van schaalvergroting.
• Geurverordening gebruiken we wel rondom Meerlo om meer te mogen stinken, maar een verbetering voor burgers moet regionaal.
• De wanorde moet eerst op orde en dus trekken we slapende vergunningen pas over vele jaren in. Dus meer vee.
• Intern salderen laat de veestapel en dus mest- en overlastprobleem groeien.
• De stankruimte wordt voorlopig helemaal  volgebouwd.

Eindresultaat? Over enkele jaren een nog grotere saneringsronde.

Praktijkresultaat Tegelvisie: warm saneren met grote kosten aan een kant van Meerlo en uitbreiden met evenveel dieren aan de andere kant. Visie? Wethouder, raadsleden, dat is kortzichtig. U laat boeren, burgers, klimaat, natuur en nageslacht in de steek. Wegschuiven van regels is des Tegels, niet voor de raad.

Nog nooit zover geweest met een visie volgens de wethouder. Geen meter opgeschoten wethouder. De opbouw van een inhoudsvolle visie is bij u in verkeerde handen. U laat de jeugd, boeren en burgers barsten.

Andries Brantsma

Intermezzo – Kraamkamer (2)

Enkele weken geleden maakte ik twee lange wandelingen door bosgebieden in Horst aan de Maas en Venray. Bossen worden, blijkens op diverse plaatsen aangetroffen welkomstborden, tegenwoordig aangeduid als ‘Kraamkamer van de natuur’. Zelf zag ik vooral ongelooflijk veel menselijk ingrijpen. ‘Kraamkamer van de natuur? Speeltje van de mens zal je bedoelen!’, was dan ook de enigszins provocerende afsluiting van het stukje dat ik erover schreef (klik hier). Een van degenen die zich aangesproken voelde was Wim Heijligers, gepensioneerd bioloog uit Horst. ‘Ga anders een keer met mij op pad, dan kan ik je de visie van een ecoloog op natuur-cultuur uit de doeken doen’, nodigde hij me uit. Graag, leuk, interessant, leerzaam – afwijzen kwam geen moment bij me op. Dus spraken we af. In het Schuitwater. Om daar urenlang te wandelen en onderwijl te praten. Wim & Wim. Met al snel een vaste rolverdeling. Die Wim de meester, deze Wim de leerling. Deze Wim de vragen, die Wim de antwoorden. Die Wim docerend, deze Wim gedoseerd tegensputterend. Deze Wim begripvol, die Wim begripvol.

De Bloedrode heidelibel is puur natuur. Het prikkeldraad markeert een grens, aan de ene kant waarvan pony's grazen en aan de andere kant wandelaars lopen.

Enkele honderden woorden zijn veel te weinig voor een adequate samenvatting. Ik som gewoon wat dingen op die me zullen bijblijven. In de eerste plaats de ongelooflijk brede kennis der natuur van die Wim – al zal hij zelf de eerste zijn om deze opmerking te bagatelliseren. Verder het fanatisme waarmee hij elke niet héél alledaagse vogel, vlieg, vlinder, libel of wesp fotografeert en vervolgens registreert op waarneming.nl. Al die planten en dieren zijn puur natuur, er komt geen mens aan te pas, doceerde hij. Een ander, ter plekke aanschouwelijk gemaakt lesje dat hij me leerde: de ingrijpende gevolgen van de – door de mens veroorzaakte – hoge stikstofneerslag voor de vegetatie en daarmee ook de biodiversiteit van het Schuitwater.

De natte elzenbossen van het Schuitwater zijn het leefgebied van de Kleine ijsvogelvlinder, die vaak al nectarzuigend op braam in de bosrand te zien is.

Hij maakte me eveneens duidelijk dat het huidige aanzien van het Schuitwater deels tot stand is gekomen aan de tekentafel. De natuur dus toch een speeltje van de mens? Nee, dat ligt iets genuanceerder: zie het meer als een reparatiepoging van de mens, als een soort compensatie voor eerder aangedaan leed, als een poging om iets van de verloren gegane en broodnodige biodiversiteit terug te winnen. Maar het blijft dweilen met de kraan open zo lang diezelfde mens weigert in te zien dat de nood zo langzamerhand aan de man is.  

De Bastaardzandloopkever profiteert van de door wandelaars benutte wandelpaden. Het open zand vormt ideaal jachtgebied voor de kever.

Conclusie: inderdaad uitermate leuk, interessant, leerzaam. Af en toe vloeit er ook nog eens iets moois voort uit zo’n stukje.

(Dit stukje verscheen gisteren ook in Via Horst-Venray, zij het zonder de prachtige, door Wim Heijligers recentelijk in het Schuitwater gemaakte foto's. Ook de bijschriften zijn van zijn hand.)

Intermezzo – Jeu van Helden

Bericht op 1Limburg van 12 maart 2015 (klik hier):

‘Koning Willem-Alexander wilde donderdag in de Bekkerie in Boekend zijn handtekening zetten in het gastenboek, maar de pen waarmee hij dit wilde doen, werkte niet.’

Zou die niet werkende pen een kroontjespen, een gelpen of een vulpen zijn geweest? Of zou het héél misschien ook een balpen kunnen zijn geweest? Juist! Want balpennen doen het toch nooit? En als ze het per ongeluk wel doen, vlekken ze toch altijd? 

Sinds haar uitvinding in 1938 door de Hongaar László Bíró is de balpen altijd een ondergeschoven kindje geweest. Nooit voor vol aangezien. Als voetveegje gebruikt. In het verdomhoekje geplaatst. Als het minderwaardige broertje van de vulpen beschouwd. Bespot. Gepest. Uitgekotst. Misbruikt. Lees maar mee, in NRC Handelsblad van 11 maart 1984:

‘”Schoon, alles moet schoon." De burgemeester gaat op zijn knieën naast het afvoerputje zitten en peutert er met zijn vingers een kleverige zwarte massa uit. Vijf meter verder zit zijn chauffeur gehurkt naast een ander putje hetzelfde te doen met een balpen.’

Nog meer misbruik van de balpen op een internetforum:

‘Had vroeger een collega die haar haar opstak met balpoints. Dit ter uiterlijke verfraaiing. Maar ze had er altijd een bij de hand.’

Nog veel meer misbruik van de balpen op een ander internetforum:

‘Waar snuif jij meestal mee? Ik meestal met opgerold bankbiljet omdat er meestal niks anders voorhanden is. Maar zeker met speed raad ik een goede pen aan die je ff uit mekaar haalt, dit snuift gewoon veel fijner (hangt ook wel beetje van de pen af natuurlijk soms heb je dr die er voor lijken gemaakt).’

Nog meer misbruik van de balpen op een Belgisch lifestyle blog:

‘Enige tijd geleden kocht ik een pakje van 24 pennen in de Hema. Ze werken therapeutisch, jazeker. Mijn obsessief knipperen met balpennen tijdens ieder onbezonnen moment kan ik door het draaidopje niet uitoefenen, wat rust schept in mijn hoofd (en waarschijnlijk ook in dat van iedereen die mij kan zien/horen). Maar helaas, 24 exemplaren waren binnen de kortste keren spoorloos, waardoor ik nu opnieuw toegewezen ben op de onhandige BIC-pennen, die mij iedere dag opnieuw in knipperhel doen belanden. En ik bestelde er onlangs 100 van.’

Uit dit alles mag duidelijk zijn: de balpen heeft nooit een heel erg vreugdevol leven gekend. En nu, nu is daar ineens Jeu van Helden. Die de balpen heeft wakker gekust. Die met dat wegwerpding waar zo op wordt neergekeken, met dat ding van niks, de meest prachtige tekeningen maakt. Die aantoont dat het volkomen misplaatst is om meewarig te doen over de balpen. Die de balpen uit het verdomhoekje heeft gehaald. Die de balpen na al die jaren eindelijk op de troon heeft gehesen.

Die Jeu van Helden, Jeu ván Tieke oet de Herstroat, exposeert zijn balpentekeningen (waarvan er een aantal dit stukje sieren) al enkele weken in p.ART.s, de galerie van Piet Siebers in Oirlo (Castenrayseweg 19). Morgen en overmorgen zijn ze daar voor het laatst te bewonderen (op beide dagen van 12.00 tot 17.00 uur), samen met een aantal houten sculpturen van Piet Siebers. Ik kan slechts zeggen: gaat dat zien, nu het nog kan!

Ingezonden – Wat je ook doet, je moet je schamen … of toch niet …?

Horst-sweet-Horst ontving de volgende ingezonden bijdrage van Charles Janssen uit Lottum:

Wat je ook doet, je moet je schamen…of toch niet…?

De laatste tijd wordt er behoorlijk op los “geblogd” en “gecolumnd” in onze gemeente Horst aan de Maas. In de Hallo dan wel op het weblog “Horst Sweet Horst”.

Het zijn de Brantsma’s, Janssens, Moormans, Weijssen, de Tegelsen, de Ambrosiussen en de Duijffen. Oftewel de Champions League spelers in het vakgebied van opiniestukken en columns schrijven dan wel bloggen over het (politieke) reilen & zeilen binnen onze gemeente.

Ze komen dan weer rechts over de flank en dan weer op zijn “Dumfries” links aangesneld, zo nu en dan een bikkelharde sliding, soms op de man, dan weer rakelings erlangs.

In het voetbal noemt men dat: “wie uit kan delen, moet ook (kunnen) incasseren”. Afgelopen weekend stond er van Marcel Levi, internist en hoogleraar, een interessante column in Het Parool. Het triggerde mij en zag daarin gelijkenissen met deze Horsterse spelers, of toch niet... [klik op de afbeelding om de column te lezen]

In deze column van Marcel Levi wordt zowel rechts als links op de korrel genomen. Wat is dan dé waarheid? Dé waarheid in de politiek bestaat denk ik niet, wellicht wel die van jou of van een partij, niks mis mee, ga ervoor en sta ervoor.

In het speelveld staan in het midden vaak de spelbepalers, de spelers met dikwijls het meeste in- en overzicht, die andere spelers weer tot grote hoogte doen brengen. Zeg maar de Frenky de Jong’s (dit jaar effe niet), de Kevin de Bruynes en Luka Modric’s van het speelveld.

Zou het dan ook niet zo zijn dat we uiteindelijk, de ene keer via de rechter flank en de andere keer via de linker flank, samen in het midden uitkomen, zo ook in de politiek?

Dus beste Horster spelers, of je nu een visionair, een aanpakker, een criticaster of een beschouwer bent, alle kwaliteiten zijn nodig om uiteindelijk de beste keuzes en oplossingen te bedenken voor onze gemeente en de wedstrijd voor de inwoners van Horst aan de Maas te winnen.

Allemaal zeer betrokken mensen deze Champions League spelers, ben er zuinig op, oftewel...

“Doe eens een beetje lief voor elkaar…….daar hoeven jullie je niet voor te schamen…"

Charles Janssen, Lottum