Klein mysterie 58 – Plateauperikelen

Kijk het daar nou liggen, dit plateau op de kruising Schadijkerweg – Bondserf in Meterik. Doodgewoon, dertien in een dozijn. Zou je denken. Niets is minder waar. Het vormt de inzet van een felle strijd tussen enkele buurtbewoners en de gemeente. Het gaat om een vrij overzichtelijk conflict, dat er in essentie op neerkomt dat de buurtbewoners het plateau graag zien verdwijnen en de gemeente het wil handhaven. Wat het dispuut ook voor niet-belanghebbenden aantrekkelijk maakt om te volgen, zijn het soms onuitgesproken wederzijdse wantrouwen, de al dan niet ingehouden woede, de steken onder water, het gebezigde jargon, de niet geschuwde grote woorden én de ongewisse afloop.Dat er iets speelde, werd me voor het eerst duidelijk op 25 november vorig jaar. Een bewoner van de Schadijkerweg veegt tijdens de gemeenteraadsvergadering (klik voor verslag hier) in niet mis te verstane bewoordingen de vloer aan met de gemeente. Hij en zijn buurtgenoten voelen zich niet serieus genomen in hun klachten over door het plateau veroorzaakte geluids- en trillingshinder. Deze ‘enorme overlast’ leidt immers tot ernstige aantasting van het woon- en leefgenot. Ook het zo langzamerhand onvermijdelijke F-woord (fijnstof) komt nog even om de hoek kijken.
De verantwoordelijke wethouder, Arie Stas, toont zich ‘in het hart getroffen’. Desondanks laat hij in december een ‘trillingsprognose’ opstellen. Daaruit blijkt dat de trillingen naar verwachting binnen de normen blijven. ‘Een aangename verrassing’, zo laten vijf buurtbewoners het gemeentebestuur op 9 januari per brief weten, ‘echter wij hebben er onze bedenkingen bij en hebben grote twijfels met de getallen waarmee gerekend is’. De bedenkingen betreffen het tijdstip waarop de trillingsmetingen (die zullen volgen op de trillingsprognose) worden uitgevoerd en de woningen waarin de metingen worden verricht. Verder is het hen een doorn in het oog dat geen geluidsmetingen zullen plaatsvinden. In zijn antwoord van 19 januari wijst wethouder Stas er fijntjes op dat geluid niet wordt gemeten maar berekend. Verder deelt hij mee dat bij het plateau trillingsmeters worden geïnstalleerd, waarna een niet nader genoemd lokaal loonbedrijf wordt benaderd ‘om een route over de Schadijkerweg te rijden zodat meting van de optredende trillingen kan plaatsvinden’. Als de bewoners er op staan de metingen uit te stellen, is de wethouder daartoe bereid, maar ‘dat betekent wel dat de aanpassing van het plateau verder vertraagd wordt’.
De reactie van de bewoners is me nog niet bekend, maar ik verheug me er nu al op. Zoals ik me ook al kan verheugen op de installatie van de trillingsmeters. En het wordt pas helemaal een dolle boel als de wagens van het lokale loonbedrijf over het plateau gaan denderen. Ik wil die trillingsmeters wel eens zien uitslaan! Mooie tijden liggen ongetwijfeld in het verschiet. (Al zou het me niets verbazen als het nog even duurt voordat buurtbewoners en gemeente het erover eens zijn welk lokaal loonbedrijf het meest geschikt is om de klus uit te voeren.)

Intermezzo – Centrumallee

Het heeft een tijdje geduurd en het mocht wat kosten, maar dan heb je ook iets. Hoewel de werkzaamheden nog net niet helemaal zijn afgerond,wil ik toch alvast een stukje wagen aan de herinrichting van Wilhelminaplein en Veemarkt. De trouwe lezer van dit weblog zal weten dat in mijn ogen lang niet alle infrastructurele werkzaamheden in Horst de schoonheidsprijs verdienen. Maar in dit geval is dat anders. Tot enkele maanden geleden vormden Veemarkt en Wilhelminaplein één karakterloze, ongestructureerde steenvlakte. Daarna gingen de stratenmakers aan de slag en kijk nu eens wat er voor terug is gekomen: twee als zodanig herkenbare pleinen, een door middel van bomen duidelijk gemarkeerde scheiding tussen plein en straat en verder vooral geen overbodige franje. Geweldig!Laten we wel hopen dat die afwezigheid van overbodige franje niet van tijdelijke aard is. Dat die pleinen straks niet toch weer opgeleukt worden met overbodige elementen als nepantieke dorpspompen, kiosken en lantaarnpalen of godbetert volgeplempt worden met terrassen. Nee, durf die ruimte nu gewoon eens kaal en leeg te laten. Kunnen we dat? Ja, dat kunnen we!

Klein mysterie 57 – Niet poepen (1)

(Waarschuwing vooraf: dit klein mysterie is niet geschikt voor fijnproevers.)Grote boodschap = klein mysterie. Een typische kip-of-ei-kwestie. Was er eerst een poepverbodsbord en bracht dat een kennelijk in bijzonder hoge nood verkerend iemand op een idee? Of was de eigenaar van het privé-terrein die enorme stronthopen (excusez le mot) zo moe dat hij ten einde raad een poepverbodsbordje plaatste?Persoonlijk houd ik niet zo van dat repressieve, bovendien is een beetje meedenken met de zondaar waarschijnlijk effectiever. Adriaan Roland Holst had dat goed begrepen. Zijn wc werd eertijds opgesierd met de tekst ‘Gelieve drollen langer dan een meter rechtop in de hoek te zetten.’

Klein mysterie 56 – Pand Cuppen

Op zijn weblog pleitte SP-raadslid Thijs Coppus afgelopen donderdag voor behoud van het met sloop bedreigde pand Cuppen op de hoek Hoofdstraat-Cuppenpèdje. Een mooie aanleiding om het nog eens nauwkeurig te bekijken. Dat deed ik zaterdagochtend in alle vroegte. Enige verwaarlozing is er wel aan af te zien en ook diverse verbouwingen hebben het rond 1900 gebouwde pand duidelijk geen goed gedaan. Maar is dit voldoende reden om het dan maar af te breken? Nee! Daarvoor is het te karakteristiek, daarvoor past het te goed in het fraaie ensemble aan de oostzijde van de Hoofdstraat en daarvoor is het een te markante blikvanger voor al het verkeer dat zich vanaf de parkeerplaats bij Jan Linders richting Hoofdstraat begeeft. Toch heb ik het gevoel dat deze argumenten onvoldoende gewicht in de schaal zullen leggen. Daarom kan het beslist geen kwaad een extra motief voor behoud in de strijd te werpen: de brievenbus. Tot zaterdagochtend was ze me nooit opgevallen, maar wat een juweeltje: Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er in Horst originele brievenbussen met een mooiere belettering te vinden zijn. Velen zullen me voor gek verklaren – doen ze waarschijnlijk toch al – maar alleen al vanwege die brievenbus mag pand Cuppen van mij nooit worden gesloopt. Het vreemde is trouwens dat ik al bijna kan voorspellen dat het appartementencomplex (het zoveelste) dat er voor in de plaats komt, wordt gebouwd in die zogenaamde jaren-dertig-stijl die om voor mij onverklaarbare redenen zo populair is in Horst. Maar wel een jaren-dertig-stijl zonder dakgoten die worden geschraagd door houten consoles, zonder segmentbogen met baksteenversiering in visgraatverband, zonder siermetselwerk onder de dakgoot.Allemaal elementen waarover pand Cuppen wel beschikt(e), zo blijkt uit het onvolprezen Dorpseigene Horst. Waarom iets authentieks laten verdwijnen en er namaak voor terug laten komen?

Intermezzo – Van nature ondernemend

Op het ene moment ben je nog hip, hoor je er helemaal bij en lig je op ieders lip. Het volgende moment ben je ouderwets, lig je eruit en heeft niemand het meer over je. Gewogen en uiteindelijk toch te licht bevonden. Dat is het trieste lot van bijna elke slagzin. Ooit maakte Horst van nature ondernemend furore. Nu is Horst van nature ondernemend gedumpt. Bij het oud vuil gezet. Verdwenen achter een loods aan de Lorbaan, nabij de uiterste noordwestpunt van de gemeente.

Klein mysterie 55 – Centrumplanmisère

Op 30 juni 2005 kreeg de raadscommissie Ruimte & Economie van de gemeente Horst een toekomstplan aangeboden voor het centrum van Horst. ‘Interessant’, dacht ik en knipte het artikel dat daarover een dag later verscheen in Dagblad De Limburger uit. Wie A zegt moet ook B zeggen, dus toen De Echo van Horst ook een stukje plaatste over het centrumplan, knipte ik dat eveneens uit. En zo ben ik de afgelopen drieënhalf jaar aan het knippen gebleven. Intussen staat de teller op 89 artikelen. In het weekend heb ik ze nog eens doorgebladerd. Ik werd getroffen door de grootheidswaanzin, het gedoe, de praatjesmakerij en de grenzeloze naïviteit van de plannenmakers die uit de artikelen spreekt. Neem me dus niet kwalijk als ik niet meteen geloof dat met het afhaken van projectontwikkelaar 3W en het in eigen handen nemen van de regie door de gemeente het lek boven is. Meer zeg ik er vandaag niet over, ik wil namelijk graag ruimte maken voor een selectie uit de krantenkoppen van de afgelopen jaren. Valt er tenminste nog wat te lachen (en heeft al dat geknip tenminste nog enig nut gehad).

Dagblad De Limburger 2 juli 2005:De Echo van Horst 20 oktober 2005:Dagblad De Limburger 28 april 2006:Dagblad De Limburger 17 mei 2006:De Echo van Horst 18 mei 2006: Dagblad De Limburger 19 mei 2006: Dagblad De Limburger 20 juni 2006: De Echo van Horst 22 juni 2006: Dagblad De Limburger 27 juni 2006: De Echo van Horst 29 juni 2006:Dagblad De Limburger 29 juni 2006: Dagblad De Limburger 4 juli 2006: Dagblad De Limburger 6 juli 2006: Dagblad De Limburger 23 juli 2006: Dagblad De Limburger 7 september 2006: Dagblad De Limburger 13 september 2006: De Echo van Horst 15 februari 2007:Dagblad De Limburger 27 april 2007: De Echo van Horst 3 mei 2007: Dagblad De Limburger 10 mei 2007: Dagblad De Limburger 24 januari 2008: Dagblad De Limburger 30 januari 2008: Dagblad De Limburger 21 februari 2008: Dagblad De Limburger 7 februari 2009:

Intermezzo – Letters en woorden op bouwwerken

Sinds 1991 ken ik een waardering toe aan elk boek dat ik lees. Dat maakt het mogelijk jaarlijks op 31 december een ranglijst van beste en slechtste boeken samen te stellen. In het verleden waren zo al ereplaatsen weggelegd voor boeken over telefooncellen (Telephone boxes; 1991), doelpalen (Posts; 1999), putdeksels (Street covers; 2003) en dug-outs (Dugouts; 2007). Afgelopen jaar eindigde Het ligt op straat! Een impressie van de vloerbedekking in Maastricht van Gonnie Meijer en Paul Tieman (zie klein mysterie 34) op een met Het zijn net mensen; beelden uit het Midden-Oosten van Joris Luyendijk en De Maradona van China en andere landen van Wiep Idzenga gedeelde eerste plaats. Toen ik vorige week vernam dat het Maastrichtse duo een nieuw boek had gepubliceerd, heb ik het uiteraard meteen besteld. Afgelopen donderdag lag Van Us Nèske tot Grande Maison in de brievenbus. Een tocht langs letters en woorden op bouwwerken in Maastricht, Zuid-Limburg en het grensgebied luidt de de inhoud dekkende ondertitel. Citaat uit de tekst op de achterzijde van het omslag: ‘Net als bij het eerste boek [Het ligt op straat!] proberen de auteurs u het alledaagse te laten opvallen. Niet meer en niet minder. De letters en woorden vallen op zichzelf in hun gewone omgeving niet veel op. Behalve … als je er bewust naar kijkt.’
De verleiding om Van Us Nèske tot Grande Maison in één ruk uit te lezen heb ik gelukkig weten te weerstaan. Het is namelijk veel beter om al die curieuze, prachtige, zakelijke kitscherige, imponerende, foeilelijke en ontroerende letters en woorden in kleine hoeveelheden tot je te nemen en op je in te laten werken. Ik ben dus nog niet verder gekomen dan bladzijde 25 met zijn vier foto’s van als huisnummer gebruikte negentiende-eeuwse kadastrale aanduidingen. Toch weet ik nu al dat Van Us Nèske tot Grande Maison hoge ogen zal gooien in de strijd om de titel Het beste door mij gelezen boek in 2009. Op mijn gezag: kopen dat boek!Ik weet eerlijk gezegd niet of ik ook de verleiding zal kunnen weerstaan om in Horst intensief op zoek te gaan naar letters en woorden op bouwwerken. Wat ik wel weet, is dat uit mijn archief blijkt dat er ook hier op beletteringsgebied het een en ander te beleven valt: