ooit de Olympische vlam zou gaan branden. Dit omdat ik me niet kon voorstellen dat het ding er omwille van zijn schoonheid was neergezet. Uiteraard was dit een verkapte oproep om het wanstaltige object stante pede te verwijderen. En wat ontdekte ik afgelopen week tot mijn verbazing?
Weg! Er wordt wel degelijk naar mij geluisterd! Mijn mening doet er wel degelijk toe! Of zou het IOC hebben laten weten dat de Olympische Spelen nooit en te nimmer in Horst (aan de Maas) zullen worden georganiseerd?
Dit gezegd hebbende, zijn er toch kanttekeningen te plaatsen bij het naamgevingsproces van de nieuwe gemeente die ontstaat als op 1 januari 2010 de gemeenten Horst aan de Maas en Sevenum en de dorpen Meerlo, Tienray en Wanssum fuseren. 
Misschien is het goed een vergelijking te trekken met Helden, Kessel, Maasbree en Meijel. Deze vier gemeenten gaan per 1 januari 2010 eveneens op in één nieuwe. Ook zij zijn op zoek naar een nieuwe naam. Dit gebeurt in een heldere, overzichtelijke procedure (zie www.uwvisie.nl). Hoe anders gaat het hier. 
Hier kwam een Commissie Naamgeving Fusiegemeente – waarvan het bestaan bij mijn weten nooit eerder aan de openbaarheid was prijsgegeven – op 16 oktober ineens plompverloren met het voorstel de nieuwe gemeente Horst aan de Maas te noemen. In november zouden de gemeenteraden van Horst aan de Maas, Meerlo-Wanssum en Sevenum vervolgens een besluit nemen. In de tussentijd kregen burgers de mogelijkheid op het voorstel van de commissie te reageren. Wat er met die reacties zou gebeuren, bleef onduidelijk. 
Nog vreemder: de beloofde besluitvorming door de gemeenteraden in november komt er helemaal niet. Want op 17 november bepaalden de fractievoorzitters van de gemeenten Horst aan de Maas, Meerlo-Wanssum en Sevenum ineens dat de in 2010 aantredende gemeenteraad maar moest beslissen over de gemeentenaam.
Er is zeker iets voor te zeggen om de nieuwe gemeenteraad de naam te laten bepalen. Maar had dit dan eerder duidelijk gemaakt. Dan had die commissie van deskundigen er niet hoeven komen, dan had die vage, vrijblijvende peiling van de volksmening achterwege kunnen blijven en dan had niet de suggestie hoeven te worden gewekt dat in november een besluit zou vallen over de naam. Nu heeft het er alle schijn van dat het tegenstribbelende Sevenum tevreden moest worden gesteld. Is dit nu daadkracht? Nee, dit is pappen en nathouden. Om de hete brij heen draaien. De kerk in het midden houden.
te verplaatsen van de Kerkstraat in Horst naar Melderslo. In ruil daarvoor zou het kunstwerk van Fons Schobbers dat nu het grasveld voor de basisschool in Melderslo siert, 
een plek moeten krijgen bij Museum De Kantfabriek. Wethouder Dings-Polderman zou de dorpsraad hebben geadviseerd in gesprek te gaan met het museum: ‘Als zij het ook een goed idee vinden, staan wij er niet afwijzend tegenover.’ De Kantfabriek heeft echter al laten weten niets voor dit idee te voelen.
In 1999 zei de toenmalige voorzitter van de Melderslose dorpsraad, Jan Litjens, het volgende over het kunstwerk: ‘Als je bij de kerk het beeld schuin van achteren bekijkt, heb je een prachtige blik op de gebogen golf. Die staat volgens mij voor de gebogen rug van de (werkende) mens. En in de uitstekende punt aan de achterkant kun je een aspergesbed zien. Zo is er wel meer aan te wijzen waaruit de relatie blijkt tussen het kunstwerk en Melderslo.’ Zo is het en niet anders. Mooi laten staan waar het staat.
Zullen we maar aannemen dat de strepen zijn bedoeld om het autoverkeer vaart te laten minderen? Onze eigenlijke reis begint pas aan de rand van de bebouwde kom. Net voor de kruising met de Dr. Lemmenstraat (een oude bekende!) is daar het eerste obstakel te vinden: een drempel annex wegversmalling.
Wat we verder aan hindernissen tegenkomen op het traject Schadijkerweg-Crommentuijnstraat-Speulhofsbaan (tot aan kruising met Oude Peeldijk) laat ik u op foto’s zien. Plateau op kruising Schadijkerweg-Bondserf:
Wegversmalling annex plateau op kruising Schadijkerweg-Rector de Fauwestraat:
Plateau op kruising Crommentuijnstraat-Speulhofsbaan:
Plateau op kruising Speulhofsbaan-Jan Drabbelsstraat:
Drempel op Speulhofsbaan:
Slalom op Speulhofsbaan bij ingang parkeerplaats sportpark De Vonckel: 
Dubbele wegversmalling op kruising Speulhofsbaan-Oude Peeldijk: 
Hebt u meegeteld? Op een afstand van 1400 meter acht verkeersobstakels in zes varianten! Waarom? Waarom toch? 
De nieuwe is strakker en van alle overbodige tierlantijnen ontdaan. In een oogopslag is duidelijk welke ruimte voor voetgangers is bestemd en welke voor fietsers. Zoals het hoort dus, hulde!
Heb ik er dan helemaal niets op aan te merken? Toch wel. Op 13 augustus pleitte ik voor herintroductie van het trottoir in het centrum van Horst. Niet gebeurd. 
Nóg meer kritiek? Jazeker. De eerste stenen van de nieuwe bestrating die fietsers- en voetgangersstromen nadrukkelijk van elkaar scheidt, waren nog amper gelegd, of wethouder Litjens maakte op 24 september al bekend dat het gemeentebestuur overweegt om fietsen in het centrum te gaan verbieden.
Zo is deze bijdrage ongewild toch nog een oefening in negativiteit geworden – dit smaakt naar meer.
Na de verwijdering van de serre van v/h Van Heijster kreeg het Horster centrum daarmee de tweede kwaliteitsinjectie binnen korte tijd. Want een verbetering is het, een kioskloze Veemarkt. Nog niet eens zozeer omdat de kiosk geen architectonisch en esthetisch hoogstandje was, maar veel meer omdat het ding gewoon in de weg stond: van het voormalige postkantoor had je geen vrij zicht op het Wilhelminaplein en vice versa.
Vergelijk dat eens met de nieuwe situatie: 
Wat me wel enigszins verontrust, is dat op artist’s impressions van het Wilhelminaplein en de Veemarkt in nieuwe gedaante nog steeds of opnieuw een kiosk figureert (bron afbeelding: weblog Arie Stas):
De kiosk zou toch een tweede leven krijgen in museum De Locht? Ik houd het maar op een foutje van de artist, want het zal toch niet zo zijn dat er op de Veemarkt een opvolger zal verrijzen? Voorkomen is beter dan genezen!
over het ontbreken van schreeuwerige reclame-uitingen en over de vervanging van de lelijke aangeplakte serre door niet of nauwelijks storende zwarte jaloezieën. 
Om de een of andere reden kwam het er steeds niet van en nu ben ik dan genadeloos ingehaald door de actualiteit. 
Als – om maar eens een dwarsstraat te noemen – voor vele tonnen een weg wordt aangelegd of gereconstrueerd (denk bijvoorbeeld aan de volstrekt overbodige rotonde op de t-splitsing Midden Peelweg-Laagheideweg)
wordt dat meestal als onvermijdelijk gezien en is er niemand die zich afvraagt of dat geld niet nuttiger besteed had kunnen worden. Gaat het om iets esthetisch, dan is de wereld meteen te klein. Besturen is keuzes maken en in het geval van de serre van De Sport had ik waarschijnlijk dezelfde keuze gemaakt. Als de vinger dan toch op de zere plek moet worden gelegd, zoek dan eerder in de richting van de onvergeeflijke blunder die de gemeente heeft begaan door ooit een bouwvergunning voor de serre af te geven. Dat het herstellen van die stommiteit 95 duizend euro kost, is bijzonder pijnlijk, maar als hiermee een lesje is geleerd, ben ik bereid door de zure appel heen bijten.
‘Je hebt er, die zijn gewoon recht, en bovenaan hangt die lamp er zomaar aan, zonder boe of ba. Iemand zonder nek, daar lijkt het op. Je hebt er ook met een dwarspaal, met een lamp links en een lamp rechts. Die staan dan in de middenberm natuurlijk.’ 
En even verderop: ‘Je hebt er ook uit één stuk, heb je daar al eens op gelet, en die maken, hoe noem je zoiets, een knik is het niet, een welving is ook niet het juiste woord. Ze hangen ongeveer zoals een bureaulamp over de weg. Maar niet in een hoek, het is veel sierlijker dan dat. Alsof het ooit een lange rechte paal is geweest, die op driekwart van zijn hoogte soepel is beginnen door te buigen. Ongeveer zoals de stengel van een bloem. Het is trouwens zo, dat de dikte van die palen van onder naar boven toe versmalt, dus een vergelijking met een plant dringt zich wel op. Treurwilgachtig. Dat is misschien het woord. Behalve dan dat treuren, dat klopt niet. Als het avond is en de lampen aan die verwelkte palen gaan branden, en je zit achter het stuur en je ziet ze ineens kilometers ver aanfloepen, de ene een fractie van een seconde later dan de andere, zoals een rij dominostenen die omvalt … En nadat ze een tijdje zijn opgewarmd, komt eindelijk die oranje gloed … Daar is niets treurigs aan. Spijtig dat het maar één keer per dag gebeurt.’ 
en op andere uit een ijzeren hek. 
Dat is ongetwijfeld met een bepaald oogmerk gedaan, maar welk? Met andere woorden: waarom aan de pleinzijde een schutting en aan de kant van de parkeerplaats een hek? Waarom heeft niet het hele bouwterrein één type afrastering gekregen? Ik kan me voorstellen dat op plaatsen waar het bouwverkeer voortdurend in- en uitrijdt een houten schutting minder praktisch is dan een wat meer mobiel ijzeren hek. Maar waarom überhaupt een houten schutting? Om pottenkijkers te weren? Om te voorkomen dat het werkvolk wordt afgeleid door wat er op straat gebeurt of passeert? Om te verhinderen dat neerstortend puin op de openbare weg terechtkomt? Om de lagere schooljeugd de kans te geven haar schildercapaciteiten aan een groter publiek te tonen (klik hier)? 
Wat zit daar nu weer achter? Gewoon reclame voor de Haegens Groep? Onwaarschijnlijk, want dan had dat zagen net zo goed achterwege kunnen blijven. Kijkgaten voor bouwplaatstoeristen? Iets minder onwaarschijnlijk, maar een bouwplaatstoeristvriendelijker hoogte had dan meer voor de hand gelegen. Bouwplaatstoeristen die klein van stuk of rolstoeler zijn, zullen zich namelijk ernstig gediscrimineerd voelen. Toch geen kijkgaten dus. Maar wat dan? Ik hoorde iemand opperen dat de gaten mogelijk zijn aangebracht om de schutting waardeloos te maken voor ander gebruik dan als schutting. Een manier om schuttingdiefstal te ontmoedigen derhalve. Interessante theorie, mag ik wel zeggen. Naast koperdieven, autoradiodieven (bestaan die nog?), ladingdieven en fietsendieven zouden er dus ook schuttingdieven zijn? Mocht een dergelijk gilde bestaan, dan heeft het nog geen al te grote staat van dienst. Al googlend kom ik niet verder dan dat de politie in juli van dit jaar een 22-jarige dakloze man in Hoogezand heeft ontmaskerd als schuttingdief en dat de politie van Enschede in oktober 2004 op zoek was naar getuigen van een schuttingdiefstal. Maar zullen we het bij gebrek aan een betere verklaring er voorlopig toch op houden dat de gaten in de schutting zijn aangebracht om diefstal te voorkomen? Voor andere suggesties houd ik me ten zeerste aanbevolen.
