Onthullend artikel afgelopen woensdag in
De Volkskrant over afvalbakken. Het opende me in een aantal opzichten de ogen. Neem nu de afvalbaksituatie. ‘Een afvalbaksituatie is een afvalbaksituatie’, zo veronderstelde ik tot afgelopen woensdag. Had je gedacht! Er blijken maar liefst
26 verschillende afvalbaksituaties te zijn. En wist u dat zwerfafval tot discriminatie leidt? Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat blanke reizigers op een smerig perron meer afstand houden van medepassagiers met een gekleurde huid dan ze doen in een schone omgeving.
Aanleiding voor het artikel vormde het besluit van de gemeente Arnhem 650 afvalbakken weg te halen. Een bezuinigingsmaatregel. Toen
Dagblad De Limburger twee dagen later berichtte dat in Venlo uit bezuinigingsoverwegingen twintig procent van de 1700 afvalbakken verdwijnt, achtte ik de tijd rijp het stukje over de
Griendtsveense afvalbakken te actualiseren. Want Arnhem en Venlo mogen het dan wel doen voorkomen alsof ze het wiel hebben uitgevonden, de gemeente Horst aan de Maas realiseerde zich al in 2008 dat er met het weghalen van afvalbakken bakken geld te verdienen waren (wie zei daar dat Horst nooit vooroploopt?). In Griendtsveen werden destijds 11 van de 31 afvalbakken verwijderd. Van de overgebleven twintig wist ik er in december 2008 vijftien te traceren.
Hoe zouden die vijftien er 2,5 jaar later aan toe zijn? Staan ze er nog? Zo ja, in welke afvalbaksituatie? Wordt Griendtsveen overspoeld door zwerfvuil? Alleen de vraag hoeveel afstand blanken op het perron in Griendtsveen bewaren tot mensen met een gekleurde huid kan helaas niet worden beantwoord zolang station Helenaveen niet is herbouwd. Desondanks zat er maar één ding op: fluks naar Griendtsveen!
Eerst de afvalbaksituaties. Met Griendtsveen als referentie lijken me die 26 verschillende afvalbaksituaties nog aan de lage kant. Ik noteerde er bijvoorbeeld een bijnauitgebloeiderhododendronafvalbaksituatie,
een verpachtviswaterafvalbaksituatie,
en een huppelepupafvalbaksituatie.
Dan de opmerkelijkste bevinding: van de vijftien afvalbakken van 2008 zijn er nu nog slechts twaalf over.
Stilzwijgend heeft de gemeente verder bezuinigd. Heeft dit Griendtsveen gemaakt tot een ontoegankelijk getto waar je struikelt over het zwerfvuil? Nee! Je kunt er van de straat eten. Meer dan één stuk zwerfvuil ben ik niet tegengekomen.
(Wel een stuk met nostalgische waarde trouwens, want Italiano’s waren de favoriete snoepjes van m’n opa. Hoe goed ie ook z’n best deed z’n passie voor het kleverig goedje dat op de
website wordt aangeprezen als
‘pastille met zachte dropsmaak en een vleugje caramel en anijs, omhuld met een suikerlaagje’ over te brengen op z’n kleinkinderen, bij mij ving hij bot – nee, dan waren de door m’n oudtante uit Arnhem die twee keer per jaar bij opa en oma kwam logeren meegebrachte butterscotchrepen van Albert Heijn me heel wat liever.)
Bij hoge uitzondering ben ik het daarom oneens met Bert Wagendorp. De Volkskrantcolumnist beklaagde zich
donderdag over de ondergang van het prullenbakkensocialisme. Als er één geboren prullenbakkensocialist is, ben ik het wel, maar na m’n bezoek aan Griendtsveen ben ik bekeerd en schaar me in de rijen van de afvalbakkenafschaffers.
