‘Wil je misschien dit
mysterie oplossen? Wie neemt nu op een wandeling door de Moelbaerebos roze verf
mee om een hartje in de oude beuk te verven? Succes ermee.’ Zo luidde de
tekst van een vorige week ontvangen e-mail. Bijgevoegd was een foto:
Terwijl ik mezelf eerder beschouw als iemand die vragen
oproept, zijn er blijkbaar ook mensen die mij zien als iemand die vragen kan
beantwoorden. Streelt ontegenzeggelijk mijn ego. Dat ‘Moelbaerebos’ kon me
eveneens wel bekoren – zou er ‘Kasteelpark Ter Horst’ hebben gestaan, dan had ik
de e-mail rücksichtslos terzijde geschoven.
‘Wie neemt nu op een
wandeling door de Moelbaerebos roze verf mee om een hartje in de oude beuk te
verven?’ In eerste instantie denk je dan aan iemand die op een niet
alledaagse manier zijn of haar liefde aan zijn of haar partner wil betonen. Maar
kan het niet evengoed onderdeel zijn van een speurtocht door het bos? Of wijst het
gebruik van roze verf in combinatie met een hartje misschien in de richting van
de zoveelste provocatie in de recent ontbrande strijd tussen Nederland en
Rusland?
Even overwoog ik de vragensteller terug te mailen met de
mededeling dat ik z’n vraag gezien het overschot aan mogelijke antwoorden
helaas niet kon beantwoorden. Totdat me ineens iets te binnenschoot. Zou dat
hartje misschien zijn aangebracht op …? Ik spurtte naar de Moelbaerenbos. En
jawel hoor:
Het hartje is inderdaad aangebracht op een markante beuk
langs het paadje dat vanaf de splitsing Wittebrugweg-Nachtegaallaan naar de
Herenbosweg leidt. Met die wetenschap in het achterhoofd vallen alle puzzelstukjes vervolgens snel
in elkaar. De beuk is namelijk de laatste van drie monumentale beuken die in een nog
niet eens zo heel grijs verleden op deze plaats stonden.
Door iemand die het kan weten, heb ik me een tijdje geleden
laten vertellen dat ‘De Drie Beuken’ eertijds een begrip waren. Ze vormden een
oriëntatiepunt. Jongens die na schooltijd óp
schuup gingen, verzamelden zich bij De Drie Beuken. Maar ook voor amoureuze
ontmoetingen werd afgesproken bij De Drie Beuken. Toen Kasteelpark Ter Horst enkele
jaren geleden zo nodig in de markt gezet moest worden, kwam iemand op het
onzalige idee de ene nog resterende beuk De Liefdesboom te noemen. Mijn zegsman
vermoedt daarin de hand van een voormalig wethouder (nee, niet LL). Maar zoals
de benaming Kasteelpark Ter Horst nooit ingang heeft gevonden, zo heeft De
Liefdesboom dat ook nooit gedaan, de vermelding op informatiepanelen ten spijt (klik op de afbeelding om haar te vergroten).
Bij toeval ontmoette ik mijn zegsman zaterdag langs de lijn
bij een voetbalwedstrijdje. Ik vertelde hem van de e-mail die ik had ontvangen.
Samen kwamen we al snel tot de conclusie dat het ongetwijfeld de voormalige
wethouder moet zijn geweest die gewapend met mesje, kwast en rozeverfblik het
hartje moet hebben aangebracht en beschilderd in een tot mislukken gedoemde poging
De Liefdesboom alsnog echt op de kaart te
zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten