Bekentenis: ik lijd aan zelfscankassafobie. Ik heb het idee dat alles wat maar mis kán gaan, ook mis zál gaan zodra ik me bij een zelfscankassa ophoud. Waanidee? Koudwatervrees? Ongetwijfeld. Toch is het zo. Aan mijn lijf geen zelfscankassa.
Ooit zal het wel hetzelfde zijn gegaan toen pinautomaten hun opwachting maakten.
Mezelf kennende ben ik nog jarenlang naar het postkantoor getogen om daar een
cheque in te vullen en vervolgens van de dienstdoende baliemedewerker – meestal
T.E. – de verlangde hoeveelheid contact geld overhandigd te krijgen. Aan mijn
lijf geen pinautomaat. Totdat er echt niet meer aan te ontkomen viel. En ik,
uiteraard, het gemak van pinnen ontdekte. Waarom was ik daar niet veel eerder
mee begonnen?
En nu, naar schatting een jaar of dertig verder, is de pinautomaat – ‘geldautomaat’
schijnt het officiële woord te zijn – alweer bijna passé. Slachtoffer van de
almaar voortschrijdende digitalisering. Een ernstige aantasting van het
straatbeeld zou ik het verdwijnen van de pinautomaten niet willen noemen. Zo
mooi waren ze nu ook weer niet. De pinautomatische nalatenschap daarentegen is
wel van een verbluffende schoonheid. Minimalisme in zijn meest pure vorm.
5a. America, Kabroekstraat, voormalige Rabobank
5b. Horst, Kerkeveld, voormalige Rabobank
4. Horst, Jacob Merlostraat, voormalige ING
3. Swolgen, Kanakker, voormalige Rabobank
2. Lottum, Monseigneur Schravenlaan, voormalige Rabobank
Prachtig, ik ga er ook op letten.
BeantwoordenVerwijderenDe enige echte, legendarische T.E.?
BeantwoordenVerwijderen@ Gé, Die ja!
VerwijderenMooie serie! Ik doe zelf ook aan typologiën. https://mariawillems.blogspot.com/
BeantwoordenVerwijderen