Zondagochtendwandeling, in afwachting van Go Ahead-Ajax. Het Meterikseveld. De
zinderende hitte is afgetaaid, met medeneming van de zon. Grauwe luchten, eindeloze
akkers, weidse vergezichten, dreigende bosrand op de verre achtergrond. Adembenemend
decor. Drie haspels van regeninstallaties doorbreken de leegte. Een man loopt van
haspel naar haspel. Hij oogt nietig, nauwelijks meer dan een pluisje tussen hemel
en aarde.
Gedachten die afdwalen. Richting de overweldigende landschappen van Caspar David
Friedrich. Gedachten die op drift raken. Richting de haspelman, onderweg van de
eerste haspel naar de tweede, van de tweede naar de derde, van de derde naar de
eerste, onophoudelijk, dag en nacht, dagen, weken lang. De noeste werker,
arbeidsmigrant zonder gezicht, opvolger van de buizenlegger.
Gedachten die op hol slaan. Richting de Haspengouw, in België. Fruitstreek toch? De perenvreters van Sint-Truiden. Gedachten die uit de bocht vliegen. Haspelgouw. Hapselgouw. Hapsel. ‘Zeg, neem jij verdorie dat hapsel eens heel gauw van je mond!’ Hapselgauw. ‘Neem dat vies van je mond.’ Gevleugelde uitdrukking van de gevreesde MH. Wie herinnert het zich nog? Nul hits op Google.
Doorlopen nu, Go Ahead-Ajax wacht.
Gedachten die op hol slaan. Richting de Haspengouw, in België. Fruitstreek toch? De perenvreters van Sint-Truiden. Gedachten die uit de bocht vliegen. Haspelgouw. Hapselgouw. Hapsel. ‘Zeg, neem jij verdorie dat hapsel eens heel gauw van je mond!’ Hapselgauw. ‘Neem dat vies van je mond.’ Gevleugelde uitdrukking van de gevreesde MH. Wie herinnert het zich nog? Nul hits op Google.
Doorlopen nu, Go Ahead-Ajax wacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten