‘Verrek, hier is iets verdwenen’, zo realiseerde ik me toen ik vorige week de Meterikse kerk passeerde.
Maar wat? De telefooncel natuurlijk!
Zal toch minstens tien jaar tegen de zuidgevel van de kerk hebben geleund. Honderden Polen moeten in de loop der jaren via deze cel contact hebben gezocht met het verre vaderland. Met de tranen die hier zijn gelaten, kun je ongetwijfeld een emmer vullen. En nu ineens geruisloos verdwenen.
Evenals de gesloopte
muur van Stroucx een onmiskenbare verarming van de openbare ruimte, dat zeker. Toch gaat de verdwijning van die telefooncel me minder aan het hart. De
cellen van de laatste decennia konden me nauwelijks meer bekoren – vooral omdat ik me (afgeleiden van) de cel van
Brinkman en Van der Vlugt uit 1931 (!) nog zo goed herinner. Die blijft onovertroffen. Ik prijs me gelukkig dat ik me drie Horster exemplaren van dat klassieke model helder voor de geest kan halen. Het eerste stond op het trottoir voor kruidenier Grubben op de hoek Gebroeders Van Doornelaan – Noordsingel, het tweede bij de bushalte op de Veemarkt en het derde in de Mèrthal. Helemaal geweldig is dat die cel uit de Mèrthal in de tuin van
Thijs Houwen een tweede leven heeft gekregen:
Hoewel de eind twintigste-eeuwse cellen de vergelijking met de cel van Brinkman en Van der Vlugt dus niet kunnen doorstaan, leek het me – het lot van de Meterikse cel indachtig – geen slecht idee de resterende Horster telefooncellen op foto vast te leggen. Voor je het weet zijn ze immers allemaal geruisloos verdwenen. Vol goede moed ging ik met een nieuwe missie op pad. Maar daar kwam ik me toch van een koude kermis thuis. Sinds dit weekend vraag ik me ernstig af of Horst aan de Maas ook nog maar één in werking zijnde openbare telefooncel heeft. Want of ik nu in Meerlo, Grubbenvorst, Sevenum of Kronenberg kwam, nergens kon ik een telefooncel ontwaren. Zelfs op station Horst-Sevenum zocht ik tevergeefs.
In Horst zelf dan? Daar stond toch sinds jaar en dag tussen Wereldwinkel en Sint-Lambertuskerk iets dat je met enige fantasie als ‘telefooncel’ zou kunnen omschrijven? Dat zou er toch nog wel zijn? Inderdaad,
maar alles wijst er op dat ook dit ding z’n langste tijd heeft gehad. Een telefoon tref je er al niet meer in aan en sinds anderhalve maand is de elektriciteit afgesloten.
Zou er dan echt in heel Horst aan de Maas geen operationele openbare telefooncel meer zijn? Of zie ik iets over het hoofd?
Maar wat? De telefooncel natuurlijk! 
Zal toch minstens tien jaar tegen de zuidgevel van de kerk hebben geleund. Honderden Polen moeten in de loop der jaren via deze cel contact hebben gezocht met het verre vaderland. Met de tranen die hier zijn gelaten, kun je ongetwijfeld een emmer vullen. En nu ineens geruisloos verdwenen. 
Evenals de gesloopte muur van Stroucx een onmiskenbare verarming van de openbare ruimte, dat zeker. Toch gaat de verdwijning van die telefooncel me minder aan het hart. De cellen van de laatste decennia konden me nauwelijks meer bekoren – vooral omdat ik me (afgeleiden van) de cel van Brinkman en Van der Vlugt uit 1931 (!) nog zo goed herinner. Die blijft onovertroffen. Ik prijs me gelukkig dat ik me drie Horster exemplaren van dat klassieke model helder voor de geest kan halen. Het eerste stond op het trottoir voor kruidenier Grubben op de hoek Gebroeders Van Doornelaan – Noordsingel, het tweede bij de bushalte op de Veemarkt en het derde in de Mèrthal. Helemaal geweldig is dat die cel uit de Mèrthal in de tuin van Thijs Houwen een tweede leven heeft gekregen:
Hoewel de eind twintigste-eeuwse cellen de vergelijking met de cel van Brinkman en Van der Vlugt dus niet kunnen doorstaan, leek het me – het lot van de Meterikse cel indachtig – geen slecht idee de resterende Horster telefooncellen op foto vast te leggen. Voor je het weet zijn ze immers allemaal geruisloos verdwenen. Vol goede moed ging ik met een nieuwe missie op pad. Maar daar kwam ik me toch van een koude kermis thuis. Sinds dit weekend vraag ik me ernstig af of Horst aan de Maas ook nog maar één in werking zijnde openbare telefooncel heeft. Want of ik nu in Meerlo, Grubbenvorst, Sevenum of Kronenberg kwam, nergens kon ik een telefooncel ontwaren. Zelfs op station Horst-Sevenum zocht ik tevergeefs. 
In Horst zelf dan? Daar stond toch sinds jaar en dag tussen Wereldwinkel en Sint-Lambertuskerk iets dat je met enige fantasie als ‘telefooncel’ zou kunnen omschrijven? Dat zou er toch nog wel zijn? Inderdaad, 
maar alles wijst er op dat ook dit ding z’n langste tijd heeft gehad. Een telefoon tref je er al niet meer in aan en sinds anderhalve maand is de elektriciteit afgesloten. 
Zou er dan echt in heel Horst aan de Maas geen operationele openbare telefooncel meer zijn? Of zie ik iets over het hoofd?
Bij Loohorst (nu Limburgse Peel) staat nog een werkende telefooncel :)
BeantwoordenVerwijderen