Klein mysterie 417 – IJsberenpaadjes

Nu al amper meer te voorstellen, maar tot gisteren lag er nog sneeuw. Al evenmin nauwelijks voor te stellen: tot vandaag heb ik nog nooit geschreven over olifantenpaadjes in de sneeuw. Moest maar eens verandering in komen.

Eerst de naam. Met olifantenpaadjes in de sneeuw bloedt zo’n stukje al dood nog voor het goed en wel is begonnen. Wat dacht u van ijsberenpaadjes? Kan me nauwelijks voorstellen dat het nog geen bestaande term is, hoewel Google anders lijkt uit te wijzen. Doet er ook niet toe: voor mij, voor ons, zijn olifantenpaadjes in de sneeuw voortaan ijsberenpaadjes.

Zijn ijsberenpaadjes eigenlijk wel olifantenpaadjes in de sneeuw? Zijn er in tijden van sneeuw meer ijsberenpaadjes dan olifantenpaadjes in tijden zonder sneeuw? Worden olifantenpaadjes automatisch ijsberenpaadjes? Heeft een zekere Johan de Jong die deze week twitterde ‘In de sneeuw komen die olifantenpaadjes toch wat beter tot hun recht’ gelijk? Met dit soort vragen in m’n hoofd begaf ik me zaterdag in de vrieskou naar de Stationsstraat in Horst om daar tussen de Westsingel en de Pastoor Debijestraat veldonderzoek te verrichten.

Voornaamste bevinding: ijsberenpaadjes zijn géén olifantenpaadjes in de sneeuw (dus die aparte benaming werpt al meteen z’n vruchten af). Een wezenlijk verschil is dat ijsberenpaadjes in een vloek en een zucht ontstaan, terwijl voor olifantenpaadjes heel lang volhouden een eerste vereiste is. Loop of fiets drie keer door onbetreden sneeuw en een nieuw ijsberenpaadje is geboren.
Een ander verschil, althans in Nederland, is dat ijsberenpaadjes een veel beperkter levensduur hebben – plofkippenpaadjes zou wat mij betreft ook een adequate benaming zijn.

Wat je wel van ijsberenpaadjes zou kunnen zeggen, is dat het potentiële olifantenpaadjes zijn: als mensen er in sneeuwloze tijden maar over blijven lopen of fietsen, worden het vanzelf ooit olifantenpaadjes. IJsberenpaadjes dus als olifantenpaadjes in statu nascendi (wat wethouder Van Rensch kan, kan ik ook).

Het antwoord op de vraag of er in tijden van sneeuw meer ijsberenpaadjes zijn dan olifantenpaadjes in tijden zonder sneeuw, vloeit automatisch voort uit het voorgaande. Daarom snel door met de interessantere vraag of olifantenpaadjes automatisch ijsberenpaadjes worden. Op grond van mijn ervaringen aan de Stationsstraat ben ik geneigd daar volmondig ‘ja’ op te antwoorden. Kijk maar:

Ik weet niet hoe het u vergaat maar mij doet het toch deugd dat zo’n paadje bij sneeuw opnieuw wordt uitgevonden. Zegt iets over de vitaliteit ervan.

Tenslotte de observatie van Johan de Jong: ‘In de sneeuw komen die olifantenpaadjes toch wat beter tot hun recht.’ Klopt geen snars van. Het is juist andersom: knappe jongen die met al die ijsberenpaadjes de olifantenpaadjes herkent.

Bij een nieuwe sneeuwperiode wellicht een top 5 van Horster ijsberenpaadjes.