‘Wat zou ik graag een
top 5 van Horster jachthutten samenstellen! Maar helaas, ik kom niet verder dan
één exemplaar.’ Geschreven op 17 augustus 2008, bijna vijf jaar geleden. Een
eeuwigheid geleden lijkt het wel: inmiddels ben ik de trotse bezitter van meer
dan dertig jachthutlocaties. En dat zonder er bijzonder actief naar op zoek te
zijn geweest. Waarbij wel aangetekend dient te worden dat mijn jachtgebied
tussentijds is vergroot van de voormalige gemeente Horst tot de huidige gemeente
Horst aan de Maas én dat ik de zogenoemde hoogzitten of –zitjes ook onder de
jachthutten schaar. Mijn vizier is nu gericht op een top 50 van Horster
jachthutten. En een atlas. En een digitale kaart. En een fietsroute langs
Horster jachthutten.
We zien wel wat ervan komt. Eerst maar eens drie aanwinsten.
De eerste dateert al van vorig jaar en staat aan de Heesbeemd tussen Kronenberg
en Sevenum. Een sleephut, pal naast de weg, goed verborgen achter struikgewas,
uitzicht biedend op een weide,
afgeschermd met prikkeldraad (je weet inderdaad maar nooit
met dat dievengespuis van tegenwoordig, je zult zien dat ze zomaar met je
sleephut aan de haal gaan).
Verder tipte iemand me onlangs over een hoogzit in een bosje
aan de Tienrayse kant van de Diepeling. Zonder die tip zou ik het ding
waarschijnlijk nooit hebben opgemerkt, zo goed staat het verborgen in het
struweel. Verder niets bijzonders over op te merken.
Hoe dankbaar ik tipgevers ook ben, er gaat nog altijd niets
boven de zelf ontdekte jachthut dan wel hoogzit. Vrijdag spoorde ik van Venray
naar Venlo toen de trein ter hoogte van Tienray vaart minderde en uiteindelijk
geheel tot stilstand kwam. ‘Een verstoring aan de infrastructuur’, aldus de
machinist. Na enkele minuten kwam de trein weer aarzelend in beweging. Kort
daarna stopte ie weer. ‘Meerdere verstoringen aan de infrastructuur’, aldus de
machinist. Tot voorbij Lottum ging het vervolgens stapvoets met horten en
stoten. Ik ken een Horster gemeenteraadslid en voormalig Provinciale Statenlid
dat z’n frustratie ongetwijfeld van zich af zou hebben getwitterd – ik was
Veolia dankbaar voor dit buitenkansje: je ziet ineens allerlei dingen die je
normaal niet ziet. Zoals een houten ladder tegen een boom in een bosperceel
tussen spoorlijn en Meerlosebaan in Lottum.
Een ladder naar een jachthut? Om dat te kunnen constateren
reed de trein helaas net iets te hard. Dus gistermorgen terug. Had ik vooraf
geweten hoeveel moeite het me zou kosten de locatie van de ladder te traceren
dan was ik vermoedelijk nooit aan het karwei begonnen. Verwarde man van middelbare leeftijd dwaalt urenlang ogenschijnlijk
doelloos door bos. Allemaal niet onoverkomelijk als de beloning een pracht
van een jachthut was geweest. Maar niks hoor, niet meer dan een wankel
hoogzitje dat zo te zien niet eens meer in gebruik is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten