Sommige dingen gaan je bevattingsvermogen te boven. De
betonverharding langs de Meteriksebaan is zoiets. Op 9 september sprak ik er al
eens mijn onbegrip over uit. Sindsdien is het er alleen nog maar
onbevattelijker op geworden, zoals J. Peeters zaterdag ook al constateerde.
Samenvatting van het voorafgaande in 67 woorden: in de zomer
van 2010 werden op diverse plaatsen langs de Meteriksebaan beukenhagen geplant,
vermoedelijk in een poging de verkeerssnelheid ter plekke te beteugelen. De
beukenhagen leidden een kommervol bestaan. Dit noopte de gemeente Horst aan de
Maas in juni van dit jaar tot maatregelen. Die bestaan uit het aanbrengen van
een betonverharding tussen rijbaan en fietspad, met in het midden van de verharding
een opstaand betonblok.
Kun je bij de bedoelingen van deze operatie al vraagtekens
zetten (zoals gedaan op 9 september), de uitvoering is pas echt onnavolgbaar.
Ergens in juni moeten de werkzaamheden zijn begonnen en nu, vier maanden later,
zijn ze nog altijd niet voltooid. Met name het geklungel met de opstaande
betonblokken is even lachwekkend als ten hemel schreiend. Om te beginnen duurde
het al een eeuwigheid voor ze er waren.
Eenmaal gearriveerd begon het lastige karwei van het
bevestigen van de betonblokken op de betonverharding. Ik ben er niet bij
geweest, maar het heeft er alle schijn van dat daarvoor Prittstiften zijn
gebruikt.
Anders valt moeilijk te verklaren waarom de betonblokken er
binnen de kortste keren schots en scheef bij lagen.
Gevaarlijk voor de gebruikers van zowel de rijbaan als het
fietspad, dus daarvoor moest een oplossing komen, liefst duurzamer dan een
Prittstift. Die lijkt nu dan eindelijk gevonden: ook de betonblokken die nog
vastzaten zijn nu weer losgemaakt, in de betonverharding zijn uitsparingen gefreesd
en daarin worden de betonblokken verzonken. Specie moet ervoor zorgen dat ze nu
wel op hun plaats blijven.
Bedenk bij dit alles ook nog dat het in elke fase een komen
en gaan was van zogeheten geleidebakens én dat de betonblokken door hun
verdiepte ligging per saldo enkele centimeters lager zijn geworden en daardoor
een nog minder afschrikwekkende barrière tussen rijbaan en fietspad vormen.
‘Vraagt iemand zich wel eens af wat dit al allemaal gekost
heeft??’, zegt J. Peeters. Goeie vraag. Ik zou er graag nog een tweede aan toe
willen voegen: vraagt iemand zich wel eens af wie dit allemaal betaalt? De
aannemer (Palmen Infra BV uit Weert)? Of de gemeente? Lijken me typisch van die
vragen waar jukeboxjournalisten wel wat mee kunnen. Vol verwachting zie ik (en
ongetwijfeld ook J. Peeters) de antwoorden tegemoet.
Zou het zo kunnen zijn dat deze aanleg is gesponsord door noodlijdende grasgagebedrijven? Immers. elke uitwijkmanoeuvre met de auto levert hier een hoop schade op. In het tegenwoordige jargon heet zoiets:'spin off.".
BeantwoordenVerwijderenMisschien is het wel een list van de toeristische afdeling in combinatie met de ondernemers van Horst aan de Maas.
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk hebben zij gedacht dat het mogelijke gebruikers van deze route motiveert om binnen deze 'armlastige' gemeente om meer geld uit te geven zodat er wat aan deze 'Oost-Duits' (en wel van voor de val van de muur) ogende weg kan gebeuren.
In het beste geval zullen de zeer gewaardeerde toeristen nog een extra bezoek brengen aan de fantastische recreatie en pretparken in deze landelijk ogende omgeving.
Je weet het maar nooit met rapporten die worden geschreven door externe adviseurs.
Ik adviseer ons bezoek toch maar om via Horst America om te rijden/fietsen en de weg langs het spoor te volgen. Net zo min spannend doch wel veiliger gezien al die obstakels en rondzwervende keien.
De hagen waren een gevaarlijk obstakel voor brede landbouwvoertuigen en vrachtwagens. Nu is er aan een kant van de weg klinkers gelegd wat tot verbreding en uitwijkruimte leidt. En de andere kant voorzien van beton met rug en paaltjes. Mijns inziens is dit tot nu toe nog de beste oplossing zoals het nu is.
BeantwoordenVerwijderen@ anoniem. America schrijft men officieel gewoon zonder de gemeentenaam ervoor.