Klein mysterie 517 – Niet poepen (7)

De Maelderse bök

die schiete zò duk

Ze vrkoëpe de stroant

vur en kwártje ut poand

Ja, ja, schijten daar kunnen ze wat van in Melderslo. ‘Ach, een spotdicht ontsproten aan het brein van enkele zieke Horster geesten’, zou u kunnen denken. Maar ook uit een onverdachte, namelijk Melderslose, bron blijkt een preoccupatie met excrementen: de digitale nieuwsbrief van Stichting Geschiedenis Melderslo van april 2012 (klik hier, klik vervolgens in het menu links op ‘nieuwsbrief’, klik vervolgens bij ‘Nieuwsbrief gemist?’ op ‘hier’ en klik ten slotte op ‘April 2012’). Centraal in die nieuwsbrief staan de door Ger Nellen (1919-1999) in 1983 op schrift gestelde aftelrijmpjes, spotgedichten en nonsensversjes uit zijn Melderslose jeugd. Drie van die nonsensversjes:

Ozze vader

scheet in ’t water
haalde n’m d’r oet
pötje kerboed

Piet

Schiet
Drie oore wiet
Drie oore lank
Haj zien ganse vot verbrand

Als men iemand nariep met ‘Hei!’ en hij of zij keek om, dan zei men:

Vergefs gekeke

In bed geschete
Fielefak
Stroontzak

Scheet, schiet, geschete en stroontzak. Ik zei het toch? (Dit even los van het feit dat deze versjes uniek materiaal zijn en we dankbaar mogen zijn dat ze zijn overgeleverd.)

De Melderslose obsessie met uitwerpselen lijkt zich nu te hebben uitgebreid tot hondenpoep. Want in mijn lange carrière als hondenpoepfrustratiebordjesspotter heb ik al veel meegemaakt, maar acht bordjes op één grasveld heb ik zelfs aan de Van Stepraethstraat in Sevenum nooit gezien.

Het gaat om het grasveld dat de Melderslose kerk aan drie zijden omgeeft. Acht bordjes, met als gemene deler een oproep aan lokale hondenbezitters hun lieveling niet op het gras te laten schijten. Het mooie is dat de bordjes veel, heel veel zelfs, op elkaar lijken, maar dat er desondanks niet twee hetzelfde zijn. Bekijk en vergelijk ze maar en zoek de verschillen, ze sieren alle acht dit stukje op. De bordjes vormen het levend bewijs voor mijn al vaker geponeerde stelling dat hondenpoep het beste naar boven brengt in de creatieve mens.

Voor de Melderslose kinderen – zouden er geen volwassenen over dat grasveld lopen? – hoop ik natuurlijk dat de bordjes de gewenste uitwerking hebben. Van de andere kant: dat grasveld rondom de kerk biedt het zo door poep gefascineerde Melderslo ook een unieke kans bij te dragen aan de vooruitgang van de wetenschap. Dat zit zo: in De Volkskrant zette Ronald Veldhuizen zaterdag vraagtekens bij een Duits onderzoek naar het poepen en plassen van honden. De viervoeters zouden volgens de onderzoekers een ingebakken kompas gebruiken om hun behoefte te doen: ze poepen meestal langs de richting van het aardmagnetisch veld.

Veldhuizen en anderen hebben daar zo hun twijfels bij. Ze vragen zich bijvoorbeeld af of in het onderzoek wel altijd de juiste richting is bepaald. En juist dat mag in Melderslo geen enkel probleem zijn: in de wetenschap dat de kerk, zoals elke kerk, op het oosten is gericht, moet het bepalen van de juiste zitrichting van de poepende hond hier een fluitje van een cent zijn.

Daarom, geachte inwoners van Melderslo: mochten de bordjes niet het gewenste effect hebben, help dan in elk geval de wetenschap vooruit en noteer de zitrichting van de schijtende Bello’s, Blacky’s en Tessa’s.