Heeft u de voorbije week ook twee beklagenswaardige figuren,
gewapend met een emmertje zeepsop en een mesje, zich in weer en wind door onze
mooie gemeente zien voortslepen? Ik dacht in eerste instantie aan mannen met
een taakstraf of bijstandsgerechtigden die in ruil voor hun uitkering aan het
werk waren gezet. Toen ik wat beter keek, bleek het om Thijs Coppus en Paul
Geurts te gaan. De Horster SP-voormannen waren bezig met het verwijderen van de
8347 96-stickers die de SP de afgelopen weken op verkeersborden, meterkastjes,
lantaarnpalen, gaspaaltjes en weet ik wat nog verder allemaal heeft geplakt.
Gisteren hadden ze er nog 7409 te gaan.
Onder verwijzing naar de hier vorige week al gememoreerde ‘Toelichting
regeling inzake reclame-uitingen van politieke partijen bij verkiezingen’ vroeg
deze week iemand per tweet aan de gemeente Horst aan de Maas ‘in hoeverre politieke partijen allemaal
stickers e.d [mogen] opplakken’.
Waarop de gemeente reatwitterde: ‘We
hebben de betrokken politieke partij gewezen op deze kwestie met het verzoek om
actie te ondernemen.’ Duidelijk, de SP is stout geweest! En dus gingen
Thijs en Paul met dat emmertje en mesje de straat op, hoewel in die hele
toelichting niets
staat over het plakken van stickers.
De stickers hebben behalve bij de twitteraar ook bij anderen
weerstand opgeroepen, vooral vanwege de vervuiling die ze zouden veroorzaken. Vooral
visuele vervuiling vermoed ik – zolang ze maar stevig zijn vastgeplakt valt het
met de milieuvervuiling toch wel mee? Maar ook visuele vervuiling is
vervuiling. Zij het wel een subjectieve: persoonlijk kan ik wel genieten van her
en der op straatmeubilair geplakte stickers. Ze verlevendigen de boel en af en
toe steek je er nog wat van op ook. Sowieso moeten we de zaken in proporties
blijven zien: de vervuilende SP-stickers zinken in het niet bij de sinds jaar
en dag door het CDA goedgekeurde, bevorderde en gekoesterde visuele en
milieuvervuiling veroorzaakt door de agrarische industrie.
Hetgeen allemaal niet wegneemt dat het SP-stickeroffensief
ook mij maar matig kan bekoren. Niet raadselachtig (genoeg), gespeend van
humor, niet effectief. En als het nou mooie stickers waren …
Te vrezen valt dat we tot 19 maart nog heel wat
vergelijkbare, wél binnen de lijntjes gekleurde, ludiek bedoelde, maar
zouteloze acties over ons krijgen uitgestort. We herinneren ons nog allemaal de
PvdA-PK-bril en CDA-stoel van de vorige verkiezingen. Goh, wat hebben we
gelachen.
Nee, ludieke acties, en zeker ludieke acties van politieke
partijen, zijn pas geslaagd als ze scherp en lichtelijk provocerend zijn. Zoals
de kaart die de PvdA aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen van 1986
(óók op 19 maart) in de hele gemeente verspreidde.
Als alle partijen zich nu door dit voorbeeld laten
inspireren, wordt het misschien nog wel wat met die ludieke acties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten