maandag 17 februari 2014

Klein mysterie 531 – Stickers

Heeft u de voorbije week ook twee beklagenswaardige figuren, gewapend met een emmertje zeepsop en een mesje, zich in weer en wind door onze mooie gemeente zien voortslepen? Ik dacht in eerste instantie aan mannen met een taakstraf of bijstandsgerechtigden die in ruil voor hun uitkering aan het werk waren gezet. Toen ik wat beter keek, bleek het om Thijs Coppus en Paul Geurts te gaan. De Horster SP-voormannen waren bezig met het verwijderen van de 8347 96-stickers die de SP de afgelopen weken op verkeersborden, meterkastjes, lantaarnpalen, gaspaaltjes en weet ik wat nog verder allemaal heeft geplakt. Gisteren hadden ze er nog 7409 te gaan.
Onder verwijzing naar de hier vorige week al gememoreerde ‘Toelichting regeling inzake reclame-uitingen van politieke partijen bij verkiezingen’ vroeg deze week iemand per tweet aan de gemeente Horst aan de Maas ‘in hoeverre politieke partijen allemaal stickers e.d [mogen] opplakken’. Waarop de gemeente reatwitterde: ‘We hebben de betrokken politieke partij gewezen op deze kwestie met het verzoek om actie te ondernemen.’ Duidelijk, de SP is stout geweest! En dus gingen Thijs en Paul met dat emmertje en mesje de straat op, hoewel in die hele toelichting niets staat over het plakken van stickers.  
De stickers hebben behalve bij de twitteraar ook bij anderen weerstand opgeroepen, vooral vanwege de vervuiling die ze zouden veroorzaken. Vooral visuele vervuiling vermoed ik – zolang ze maar stevig zijn vastgeplakt valt het met de milieuvervuiling toch wel mee? Maar ook visuele vervuiling is vervuiling. Zij het wel een subjectieve: persoonlijk kan ik wel genieten van her en der op straatmeubilair geplakte stickers. Ze verlevendigen de boel en af en toe steek je er nog wat van op ook. Sowieso moeten we de zaken in proporties blijven zien: de vervuilende SP-stickers zinken in het niet bij de sinds jaar en dag door het CDA goedgekeurde, bevorderde en gekoesterde visuele en milieuvervuiling veroorzaakt door de agrarische industrie.   
Hetgeen allemaal niet wegneemt dat het SP-stickeroffensief ook mij maar matig kan bekoren. Niet raadselachtig (genoeg), gespeend van humor, niet effectief. En als het nou mooie stickers waren …
Te vrezen valt dat we tot 19 maart nog heel wat vergelijkbare, wél binnen de lijntjes gekleurde, ludiek bedoelde, maar zouteloze acties over ons krijgen uitgestort. We herinneren ons nog allemaal de PvdA-PK-bril en CDA-stoel van de vorige verkiezingen. Goh, wat hebben we gelachen.
Nee, ludieke acties, en zeker ludieke acties van politieke partijen, zijn pas geslaagd als ze scherp en lichtelijk provocerend zijn. Zoals de kaart die de PvdA aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen van 1986 (óók op 19 maart) in de hele gemeente verspreidde.
 
Als alle partijen zich nu door dit voorbeeld laten inspireren, wordt het misschien nog wel wat met die ludieke acties.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten