Intermezzo – Megastal Kleefsedijk

Terwijl in Erichem twintigduizend varkens om het leven komen bij een stalbrand ...
terwijl de omvang van het gifeischandaal elke dag groter wordt ...
en terwijl de Limburgse dierenarts Anne Hanssen deze week in De Limburger verklaart dat de intensieve veehouderij ‘economisch en moreel failliet’ is ...

houdt de burgemeester van Horst aan de Maas zich onledig met het verzenden van denigrerende tweets over biologische landbouw (klik hier) ...
en besluit het gemeentebestuur van Horst aan de Maas medewerking te verlenen aan een plan om aan de Kleefsedijk in Sevenum nieuwe stallen te bouwen voor meer dan achtduizend varkens.

Wat moet er nog meer gebeuren voordat ten langen leste ook tot het Horster gemeentebestuur het besef doordringt dat de intensieve veehouderij in Nederland zich op dood spoor bevindt?

Het besluit tot medewerking aan de bouw van de megastal aan de Kleefsedijk kent tal van wrange trekjes. Zo heeft het gemeentebestuur wantrouwende buurtbewoners, verenigd in de Werkgroep Kleefsedijk, jarenlang de indruk gegeven dat het de bewoners steunde in hun verzet tegen de stal. Jarenlang ook uitte de Werkgroep haar twijfels aan de oprechtheid van die steun. Naar nu blijkt volkomen terecht: het gemeentebestuur heeft al die tijd lippendienst bewezen aan de bewoners. 

Wrang is ook dat Ger Driessen, die als voormalig provinciebestuurder alle wegen op het provinciehuis voor en achter de schermen kent en medeverantwoordelijk is voor de huidige regelgeving, adviseur is van de betreffende varkensondernemer. Zoals de onderkoning van Horst aan de Maas adviseur is van tal van bedrijven in de agrarische sector. Geen wet die het hem verbiedt, maar of dit in moreel opzicht nu héél erg hoogstaand is?

Als het besluit na het zomerreces in de gemeenteraad aan de orde komt, zal het gemeentebestuur ongetwijfeld van de daken schreeuwen dat het niet anders kon. Dat wet- en regelgeving een ander besluit onmogelijk maakten. Zoals wet- en regelgeving ook de komst van het Nieuw Gemengd Bedrijf niet kunnen verhinderen. Zoiets heet krokodillentranen huilen: willens en wetens heeft het gemeentebestuur, daarin gesteund door een meerderheid van de gemeenteraad, het afgelopen decennium in allerlei besluiten, visies, bestemmingsplannen en noem het verder allemaal maar op, de regeltjes opgerekt als het ging om de intensieve veehouderij. Hoe geloofwaardig is het dan om nu te beweren dat je met de rug tegen de muur staat?

Toch is er nog hoop: als het gemeentebestuur zijn verantwoordelijkheid niet neemt, moet de gemeenteraad dat maar doen. En wel door eindelijk een halt toe te roepen aan de ongebreidelde groei van de intensieve veehouderij in Horst aan de Maas. Samen hebben D66, Essentie, PvdA en SP toch een uiterst comfortabele meerderheid? En mocht Essentie onverhoopt roet in het eten gooien, dan zijn er nog altijd de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 2018. 

Vroeger of later: veranderen moet het – veranderen zal het.